Proverbs 1

Sentencoj de Salomono, filo de David, reĝo de Izrael:

Salomon, Davidin pojan, Israelin kuninkaan sananlaskut;

Por scii saĝon kaj moralinstruon; Por kompreni parolojn de prudento;

Oppia viisautta ja kuritusta, ymmärtää tiedon puhetta,

Por ricevi instruon pri saĝo, Vero, justo, kaj honesto;

Vastaanottaa ymmärryksen neuvoa, vanhurskautta, oikeutta ja siveyttä;

Por doni al la malkleruloj spriton, Al la junulo scion kaj singardemon.

Että tyhmät viisaaksi tulisivat ja nuorukaiset taidon ja ymmärryksen saisivat.

Saĝulo aŭdu kaj plimultigu sian scion, Kaj prudentulo akiros gvidajn kapablojn,

Joka viisas on, se kuulkaan, että jän viisaammaksi tulis; ja joka toimellinen on, se ottakoon neuvon,

Por kompreni sentencon kaj retoraĵon, La vortojn de saĝuloj kaj iliajn enigmojn.

Että hän ymmärtäis sananlaskut ja niiden selityksen, viisasten opin ja heidän tapauksensa.

La timo antaŭ la Eternulo estas la komenco de sciado. Saĝon kaj instruon malpiuloj malestimas.

Herran pelko on viisauden alku; tyhmät hylkäävät viisauden ja opin.

Aŭskultu, mia filo, la instruon de via patro, Kaj ne forĵetu la ordonon de via patrino;

Poikani kuule isäs kuritusta, ja älä hylkää äitis käskyä!

Ĉar ili estas bela krono por via kapo, Kaj ornamo por via kolo.

Sillä se on sinun sinun pääs päällä otollinen kaunistus, ja käädyt kaulassas.

Mia filo, se pekuloj vin logos, Ne sekvu ilin.

Poikani! jos pahanjuoniset sinua sinua houkuttelevat, niin älä heihin suostu.

Se ili diros: Iru kun ni, Ni embuskos por mortigi, Ni senkaŭze insidos senkulpulojn;

Jos he sanovat: käy meidän kanssamme: me väijymme verta, ja viritämme pauloja nuhteettoman eteen ilman syytä;

Kiel Ŝeol ni englutos ilin vivajn, Kaj la piulojn kiel irantajn en la tombon;

Me nielemme hänen, niinkuin helvetti elävältä, ja hurskaan niinkuin hautaan pudotamme;

Ni trovos diversajn grandvaloraĵojn, Ni plenigos niajn domojn per rabaĵo;

Me löydämme kaikellaista kallista tavaraa, ja täytämme huoneemme saaliista;

Vi lotos meze inter ni, Unu monujo estos por ni ĉiuj:

Koettele meidän kanssamme : meillä kaikilla pitää yksi kukkaro oleman:

Mia filo, ne iru la vojon kune kun ili; Gardu vian piedon de ilia vojstreko,

Poikani! älä vaella heidän kanssansa: estä jalkas heidän retkiltänsä.

Ĉar iliaj piedoj kuras al malbono, Kaj rapidas, por verŝi sangon.

Sillä heidän jalkansa juoksevat pahuuteen, ja he kiiruhtavat verta vuodattamaan.

Ĉar vane estas metata reto Antaŭ la okuloj de ĉiu birdo.

Sillä turhaan verkot viritetään lintuin silmäin edessä.

Kaj ili embuskas sian propran sangon, Ili insidas siajn proprajn animojn.

Itse he myös väijyvät toinen toisensa verta, ja petoksella seisovat toinen toisensa hengen perään.

Tiaj estas la vojoj de ĉiu, kiu avidas rabakiron; Ĝi forprenas la vivon de sia posedanto.

Niin kaikki ahneet tekevät, ja ahneus on isännillensä surmaksi.

La saĝo krias sur la strato; Ĝi aŭdigas sian voĉon sur la placoj;

Viisaus ulkona valittaa, ja kadulla äänensä ilmoittaa.

Ĝi vokas en la ĉefaj kunvenejoj, ĉe la pordegaj enirejoj; En la urbo ĝi diras siajn parolojn.

Hän huutaa kansan edessä portissa, ja tuottaa sanansa edes kaupungissa, sanoen:

Ĝis kiam, ho malkleruloj, vi amos nescion? Kaj al blasfemantoj plaĉos blasfemado, Kaj senprudentuloj malamos scion?

Kuinka kauvan te tyhmät tahdotte olla taitamattomat, ja pilkkakirveet rakastaa naurua? ja te hullut vihata opetusta?

Returnu vin al mia predikado; Jen mi eligos al vi mian spiriton, Mi sciigos al vi miajn vortojn.

Kääntäkäät itsenne minun kuritukseni puoleen: katso, ja minä tuon teille henkeni edes, ja ilmoitan teille sanani;

Ĉar mi vokis, kaj vi rifuzis; Mi etendis mian manon, kaj neniu atentis;

Että minä kutsuin teitä, ja te estelitte teitänne: minä kokotin käteni, ja ei yksikään ottanut siitä vaaria,

Kaj vi forĵetis ĉiujn miajn konsilojn, Kaj miajn predikojn vi ne deziris:

Te hylkäsitte kaiken neuvoni, ja ette tahtoneet kuritustani;

Tial ankaŭ mi ridos ĉe via malfeliĉo; Mi mokos, kiam timo vin atakos.

Niin minä myös nauran teidän vahinkoanne, ja pilkkaan teitä, kuin teidän päällenne tulee se, jota te pelkäätte,

Kiam la timo atakos vin kiel uragano, Kaj via malfeliĉo venos kiel ventego, Kiam venos al vi mizero kaj sufero:

Kuin se tulee, jota te pelkäätte, niinkuin rajuilma, ja tuska niinkuin tuulispää; kuin teidän päällenne tulee ahdistus ja vaiva.

Tiam ili min vokos, sed mi ne respondos; Ili min serĉos, sed min ne trovos.

Silloin he minua avuksensa huutavat, ja en minä kuule heitä: varhain he etsivät minua, ja ei löydä minua.

Tial ke ili malamis scion, Kaj timon antaŭ la Eternulo ili ne deziris havi,

Että he vihasivat opetusta, ja ei ottaneet vastaan Herran pelkoa,

Ili ne deziris miajn konsilojn, Ili malestimis ĉiujn miajn predikojn:

Eikä tyytyneet minun neuvooni, mutta laittivat kaiken kuritukseni;

Ili manĝu la fruktojn de sia agado, Kaj ili satiĝu de siaj pripensoj.

Niin pitää heidän syömän tiensä hedelmästä, ja neuvostansa ravituksi tuleman.

Ĉar la kapricoj de la malsaĝuloj ilin mortigas, Kaj la senzorgeco de la senorduloj ilin pereigas.

Sillä tyhmäin himo tappaa heidät, ja hulluin onni kadottaa heidät.

Sed kiu min aŭskultas, tiu loĝos sendanĝere, Kaj estos trankvila, kaj ne timos malbonon.

Mutta joka minua kuulee, hän asuu turvallisesti, ja ei mitään pahaa pelkää.