Job 4

Kaj ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

Tad prozbori Elifaz Temanac i reče:

Se oni provos diri al vi vorton, tio eble estos por vi turmenta? Sed kiu povas deteni sin de parolado?

"Možeš li podnijeti da ti progovorim? Ali tko se može uzdržat' od riječi!

Jen vi multajn instruis, Kaj manojn senfortiĝintajn vi refortigis;

Eto, mnoge ljude ti si poučio, okrijepio si iznemogle mišice;

Falantojn restarigis viaj vortoj, Kaj fleksiĝantajn genuojn vi fortigis;

riječju svojom klonule si pridizao, ojačavao si koljena klecava.

Kaj nun, kiam tio trafis vin, vi perdis la forton; Ĝi ektuŝis vin, kaj vi ektimis.

A kad tebe stiže, klonuo si duhom, na tebe kad pade, čitav si se smeo!

Ĉu ne via timo antaŭ Dio estas via konsolo? Ĉu la virteco de viaj vojoj ne estas via espero?

Zar pobožnost tvoja nadu ti ne daje, neporočnost tvoja životu ufanje?

Rememoru do, ĉu pereis iu senkulpa? Kaj kie virtuloj estis ekstermitaj?

TÓa sjeti se: nevin - propade li kada? Kada su zatrti bili pravednici?

Kiel mi vidis, tiuj, kiuj plugis pekojn kaj semis malbonagojn, Tiuj ilin rikoltas;

Iz iskustva zborim: nesrećom tko ore i nevolju sije, nju će i požeti.

De la ekblovo de Dio ili pereas, Kaj de la ekspiro de Lia kolero ili malaperas.

Od daha Božjega oni pogibaju, na gnjevni mu disaj nestaju sa zemlje.

La kriado de leono kaj la voĉo de leopardo silentiĝis, Kaj la dentoj de junaj leonoj rompiĝis;

Rika lavlja, urlik leopardov krše se k'o zubi u lavića.

Leono pereis pro manko de manĝaĵo, Kaj idoj de leonino diskuris.

Lav ugiba jer mu nesta plijena, rasuli se mladi lavičini.

Kaj al mi kaŝe alvenis vorto, Kaj mia orelo kaptis parteton de ĝi.

Tajna riječ se meni objavila, šapat njen je uho moje čulo.

Dum meditado pri la vizioj de la nokto, Kiam profunda dormo falas sur la homojn,

Noću, kada snovi duh obuzmu i san dubok kad na ljude pada,

Atakis min teruro kaj tremo, Kaj ĉiuj miaj ostoj eksentis timon.

strah i trepet mene su svladali, kosti moje žestoko se stresle.

Kaj spirito traflugis antaŭ mi, Kaj la haroj sur mia korpo rigidiĝis.

Dah mi neki preko lica prođe, digoše se dlake na mom tijelu.

Staris bildo antaŭ miaj okuloj, sed mi ne povis rekoni ĝian aspekton; Estis silento, kaj mi ekaŭdis voĉon, dirantan:

Stajao je netko - lica mu ne poznah - ali likom bješe pred očima mojim. Posvuda tišina; uto začuh šapat:

Ĉu homo estas pli justa ol Dio? Ĉu viro estas pli pura ol lia Kreinto?

'Zar je smrtnik koji pred Bogom pravedan? Zar je čovjek čist pred svojim Stvoriteljem?

Vidu, al Siaj servantoj Li ne konfidas, Kaj Siajn anĝelojn Li trovas mallaŭdindaj:

Ni slugama svojim više ne vjeruje, i anđele svoje za grijeh okrivljuje -

Des pli koncerne tiujn, Kiuj loĝas en argilaj dometoj, Fonditaj sur tero, Kaj kiujn formanĝas vermoj.

kako ne bi onda goste stanova glinenih kojima je temelj u prahu zemaljskom. Gle, kao moljce njih sveudilj satiru:

De la mateno ĝis la vespero ili disfalas, Pereas por ĉiam, kaj neniu tion atentas.

od jutra do mraka u prah pretvore, nestaju zasvagda - nitko i ne vidi.

La fadeno de ilia vivo estas distranĉita; Ili mortas, kaj ne en saĝeco.

Iščupan je kolčić njihova šatora, pogibaju skoro, mudrost ne spoznavši.'