Job 13

Ziet, dat alles heeft mijn oog gezien, mijn oor gehoord en verstaan.

Ímé, mindezeket látta az én szemem, hallotta az én fülem és megértette.

Gelijk gijlieden het weet, weet ik het ook; ik zwicht niet voor u.

A mint ti tudjátok, úgy tudom én is, és nem vagyok alábbvaló nálatok.

Maar ik zal tot den Almachtige spreken, en ben belust mij te verdedigen voor God.

Azonban én a Mindenhatóval akarok szólani; Isten előtt kivánom védeni ügyemet.

Want gewisselijk, gij zijt leugenstoffeerders; gij allen zijt nietige medicijnmeesters.

Mert ti hazugságnak mesterei vagytok, és mindnyájan haszontalan orvosok.

Och, of gij gans stilzweegt! Dat zou ulieden voor wijsheid wezen.

Vajha legalább mélyen hallgatnátok, az még bölcseségtekre lenne.

Hoort toch mijn verdediging, en merkt op de twistingen mijner lippen.

Halljátok meg, kérlek, az én feddőzésemet, és figyeljetek az én számnak pörlekedéseire.

Zult gij voor God onrecht spreken, en zult gij voor Hem bedriegerij spreken?

Az Isten kedvéért szóltok-é hamisságot, és ő érette szóltok-é csalárdságot?

Zult gij Zijn aangezicht aannemen? Zult gij voor God twisten?

Az ő személyére néztek-é, ha Isten mellett tusakodtok?

Zal het goed zijn, als Hij u zal onderzoeken? Zult gij met Hem spotten, gelijk men met een mens spot?

Jó lesz-é az, ha egészen kiismer benneteket, avagy megcsalhatjátok-é őt, a mint megcsalható az ember?

Hij zal u gewisselijk bestraffen, zo gij in het verborgene het aangezicht aanneemt.

Keményen megbüntet, ha titkon vagytok is személyválogatók.

Zal u niet Zijn hoogheid verschrikken, en Zijn vreze over u vallen?

Az ő fensége nem rettent-é meg titeket, a tőle való félelem nem száll-é rátok?

Uw gedachtenissen zijn gelijk as, uw hoogten als hoogten van leem.

A ti emlékezéseitek hamuba írott példabeszédek, a ti menedékváraitok sárvárak.

Houdt stil van mij, opdat ik spreke, en er ga over mij, wat het zij.

Hallgassatok, ne bántsatok: hadd szóljak én, akármi essék is rajtam.

Waarom zou ik mijn vlees in mijn tanden nemen, en mijn ziel in mijn hand stellen?

Miért szaggatnám fogaimmal testemet, és miért szorítanám markomba lelkemet?

Ziet, zo Hij mij doodde, zou ik niet hopen? Evenwel zal ik mijn wegen voor Zijn aangezicht verdedigen.

Ímé, megöl engem! Nem reménylem; hiszen csak utaimat akarom védeni előtte!

Ook zal Hij mij tot zaligheid zijn; maar een huichelaar zal voor Zijn aangezicht niet komen.

Sőt az lesz nékem segítségül, hogy képmutató nem juthat elébe.

Hoort naarstiglijk mijn rede, en mijn aanwijzing met uw oren.

Hallgassátok meg figyelmetesen az én beszédemet, vegyétek füleitekbe az én mondásomat.

Ziet nu, ik heb het recht ordentelijk gesteld; ik weet, dat ik rechtvaardig zal verklaard worden.

Ímé, előterjesztem ügyemet, tudom, hogy nékem lesz igazam.

Wie is hij, die met mij twist? Wanneer ik nu zweeg, zo zou ik den geest geven.

Ki az, a ki perelhetne velem? Ha most hallgatnom kellene, úgy kimulnék.

Alleenlijk doe twee dingen niet met mij; dan zal ik mij van Uw aangezicht niet verbergen.

Csak kettőt ne cselekedj velem, szined elől akkor nem rejtőzöm el.

Doe Uw hand verre van op mij, en Uw verschrikking make mij niet verbaasd.

Vedd le rólam kezedet, és a te rettentésed ne rettentsen engem.

Roep dan, en ik zal antwoorden; of ik zal spreken, en geef mij antwoord.

Azután szólíts és én felelek, avagy én szólok hozzád és te válaszolj.

Hoeveel misdaden en zonden heb ik? Maak mijn overtreding en mijn zonden mij bekend.

Mennyi bűnöm és vétkem van nékem? Gonoszságomat és vétkemet add tudtomra!

Waarom verbergt Gij Uw aangezicht, en houdt mij voor Uw vijand?

Mért rejted el arczodat, és tartasz engemet ellenségedül?

Zult Gij een gedreven blad verbrijzelen, en zult Gij een drogen stoppel vervolgen?

A letépett falevelet rettegteted-é, és a száraz pozdorját üldözöd-é?

Want Gij schrijft tegen mij bittere dingen; en Gij doet mij erven de misdaden mijner jonkheid.

Hogy ily *sok* keserűséget szabtál reám, és az én ifjúságomnak vétkét örökölteted velem?!

Gij legt ook mijn voeten in den stok, en neemt waar al mijn paden; Gij drukt U in de wortelen mijner voeten,

Hogy békóba teszed lábaimat, vigyázol minden én utamra, és vizsgálod lábomnak nyomait?

En hij veroudert als een verrotting, als een kleed, dat de mot opeet.

Az pedig elsenyved, mint a redves fa, mint ruha, a melyet moly emészt.