Luke 24

En op den eersten dag der week, zeer vroeg in den morgenstond, gingen zij naar het graf, dragende de specerijen, die zij bereid hadden, en sommigen met haar.
А в първия ден на седмицата, много рано сутринта, те дойдоха на гроба, като носеха благоуханните масла, които бяха приготвили.
En zij vonden den steen afgewenteld van het graf.
И намериха камъка преместен от гроба.
En ingegaan zijnde, vonden zij het lichaam van den Heere Jezus niet.
И като влязоха, не намериха тялото на Господ Иисус.
En het geschiedde, als zij daarover twijfelmoedig waren, zie, twee mannen stonden bij haar in blinkende klederen.
И когато бяха в недоумение за това, ето, пред тях застанаха двама мъже с блестящи дрехи.
En als zij zeer bevreesd werden, en het aangezicht naar de aarde neigden, zeiden zij tot haar: Wat zoekt gij den Levende bij de doden?
И както бяха обзети от страх и навели лицата си към земята, мъжете им казаха: Защо търсите живия между мъртвите?
Hij is hier niet, maar Hij is opgestaan. Gedenkt, hoe Hij tot u gesproken heeft, als Hij nog in Galilea was,
Няма Го тук, а възкръсна. Спомнете си какво ви говореше, когато беше още в Галилея,
Zeggende: De Zoon des mensen moet overgeleverd worden in de handen der zondige mensen, en gekruisigd worden, en ten derden dage wederopstaan.
като казваше, че Човешкият Син трябва да бъде предаден в ръцете на грешни хора, да бъде разпънат и на третия ден да възкръсне.
En zij werden indachtig Zijner woorden.
И те си спомниха думите Му.
En wedergekeerd zijnde van het graf, boodschapten zij al deze dingen aan de elven, en aan al de anderen.
И като се върнаха от гроба, известиха всичко това на единадесетте и на всички други.
En deze waren Maria Magdalena, en Johanna, en Maria, de moeder van Jakobus, en de andere met haar, die dit tot de apostelen zeiden.
Това бяха Мария Магдалена и Йоана, и Мария, майката на Яков, и другите жени с тях, които казаха тези неща на апостолите.
En haar woorden schenen voor hen als ijdel geklap, en zij geloofden haar niet.
А тези думи им се видяха като празни приказки и не им повярваха.
Doch Petrus opstaande, liep tot het graf, en nederbukkende, zag hij de linnen doeken, liggende alleen, en ging weg, zich verwonderende bij zichzelven van hetgeen geschied was.
А Петър стана и изтича на гроба, и като надникна, видя да лежат само саваните; и отиде у дома си, чудейки се за станалото.
En zie, twee van hen gingen op denzelfden dag naar een vlek, dat zestig stadiën van Jeruzalem was, welks naam was Emmaüs;
И ето, в същия ден двама от тях отиваха в едно село на име Емаус, на шестдесет стадия далеч от Ерусалим.
En zij spraken samen onder elkander van al deze dingen, die er gebeurd waren.
И те се разговаряха помежду си за всичко онова, което беше станало.
En het geschiedde, terwijl zij samen spraken, en elkander ondervraagden, dat Jezus Zelf bij hen kwam, en met hen ging.
И като се разговаряха и разсъждаваха, Сам Иисус се приближи и вървеше с тях;
En hun ogen werden gehouden, dat zij Hem niet kenden.
но очите им бяха възпрени, за да не Го познаят.
En Hij zeide tot hen: Wat redenen zijn dit, die gij, wandelende, onder elkander verhandelt, en waarom ziet gij droevig?
И им каза: Какви са тези думи, които разменяте помежду си, като пътувате? И те се спряха натъжени.
En de een, wiens naam was Kleopas, antwoordende, zeide tot Hem: Zijt Gij alleen een vreemdeling te Jeruzalem, en weet niet de dingen, die deze dagen daarin geschied zijn?
И един от тях на име Клеопа в отговор Му каза: Само Ти ли си пришълец в Ерусалим и не знаеш това, което стана там тези дни?
En Hij zeide tot hen: Welke? En zij zeiden tot Hem: De dingen aangaande Jezus den Nazarener, Welke een Profeet was, krachtig in werken en woorden, voor God en al het volk.
И им каза: Кое? А те Му казаха: Това, което стана с Иисус Назарянина, който беше Пророк, силен в дело и в слово пред Бога и целия народ;
En hoe onze overpriesters en oversten Denzelven overgeleverd hebben tot het oordeel des doods, en Hem gekruisigd hebben.
как нашите главни свещеници и началници Го предадоха да бъде осъден на смърт и Го разпънаха.
En wij hoopten, dat Hij was Degene, Die Israël verlossen zou. Doch ook, benevens dit alles, is het heden de derde dag, van dat deze dingen geschied zijn.
А ние се надявахме, че Той е Онзи, който ще избави Израил. И освен всичко това, вече е третият ден, откакто стана това.
Maar ook sommige vrouwen uit ons hebben ons ontsteld, die vroeg in den morgenstond aan het graf geweest zijn;
При това и някои жени измежду нас ни смаяха, които, като отишли рано сутринта на гроба
En Zijn lichaam niet vindende, kwamen zij en zeiden, dat zij ook een gezicht van engelen gezien hadden, die zeggen, dat Hij leeft.
и не намерили тялото Му, дойдоха и казаха, че видели и видение от ангели, които казали, че Той бил жив.
En sommigen dergenen, die met ons zijn, gingen heen tot het graf, en bevonden het alzo, gelijk ook de vrouwen gezegd hadden; maar Hem zagen zij niet.
И някои от онези, които бяха с нас, отидоха на гроба и намериха така, както казаха жените; но Него не видели.
En Hij zeide tot hen: O onverstandigen en tragen van hart, om te geloven al hetgeen de profeten gesproken hebben!
Тогава Той им каза: О, неразбрани и мудни по сърце да вярвате всичко, което са говорили пророците!
Moest de Christus niet deze dingen lijden, en alzo in Zijn heerlijkheid ingaan?
Не трябваше ли Христос да пострада така и да влезе в Своята слава?
En begonnen hebbende van Mozes en van al de profeten, legde Hij hun uit, in al de Schriften, hetgeen van Hem geschreven was.
И като започна от Мойсей и от всичките пророци, им тълкуваше писаното за Него във всичките Писания.
En zij kwamen nabij het vlek, daar zij naar toegingen; en Hij hield Zich, alsof Hij verder gaan zou.
И те се приближиха до селото, в което отиваха; а Той се държеше, като че отива по-надалеч.
En zij dwongen Hem, zeggende: Blijf met ons; want het is bij den avond, en de dag is gedaald. En Hij ging in, om met hen te blijven.
Но те Го принуждаваха, като казваха: Остани с нас, защото е привечер и денят вече е превалил. И Той влезе да отседне с тях.
En het geschiedde, als Hij met hen aanzat, nam Hij het brood, en zegende het, en als Hij het gebroken had, gaf Hij het hun.
И когато седеше с тях на трапезата, взе хляба, благослови, разчупи и им го даде.
En hun ogen werden geopend, en zij kenden Hem; en Hij kwam weg uit hun gezicht.
Тогава очите им се отвориха и те Го познаха; но Той стана невидим за тях.
En zij zeiden tot elkander: Was ons hart niet brandende in ons, als Hij tot ons sprak op den weg, en als Hij ons de Schriften opende?
И те си казаха един на друг: Не гореше ли в нас сърцето ни, когато ни говореше по пътя и когато ни откриваше Писанията?
En zij, opstaande ter zelfder ure, keerden weder naar Jeruzalem, en vonden de elven samenvergaderd, en die met hen waren;
И в същия час станаха и се върнаха в Ерусалим, където намериха събрани единадесетте и тези, които бяха с тях,
Welke zeiden: De Heere is waarlijk opgestaan, en is van Simon gezien.
да казват: Господ наистина възкръснал и се явил на Симон.
En zij vertelden, hetgeen op den weg geschied was, en hoe Hij hun bekend was geworden in het breken des broods.
А те разказаха за случилото се по пътя и как Го познаха, когато разчупваше хляба.
En als zij van deze dingen spraken, stond Jezus Zelf in het midden van hen, en zeide tot hen: Vrede zij ulieden!
И когато говореха за това, Сам Иисус застана между тях и им каза: Мир вам!
En zij verschrikt en zeer bevreesd geworden zijnde, meenden, dat zij een geest zagen.
А те се стреснаха и се уплашиха, като мислеха, че виждат дух.
En Hij zeide tot hen: Wat zijt gij ontroerd, en waarom klimmen zulke overleggingen in uw harten?
И Той им каза: Защо се смущавате? И защо се пораждат такива мисли в сърцата ви?
Ziet Mijn handen en Mijn voeten; want Ik ben het Zelf; tast Mij aan, en ziet; want een geest heeft geen vlees en benen, gelijk gij ziet, dat Ik heb.
Погледнете ръцете Ми и краката Ми – че Аз съм същият; попипайте Ме и вижте, защото духът няма плът и кости, както виждате, че Аз имам.
En als Hij dit zeide, toonde Hij hun de handen en de voeten.
И като каза това, им показа ръцете и краката Си.
En toen zij het van blijdschap nog niet geloofden, en zich verwonderden, zeide Hij tot hen: Hebt gij hier iets om te eten?
Но понеже те от радост още не вярваха и се чудеха, Той каза: Имате ли тук нещо за ядене?
En zij gaven Hem een stuk van een gebraden vis, en van honigraten.
И Му дадоха парче печена риба (и парче медна пита).
En Hij nam het, en at het voor hun ogen.
И взе и яде пред тях.
En Hij zeide tot hen: Dit zijn de woorden, die Ik tot u sprak, als Ik nog met u was, namelijk dat het alles moest vervuld worden, wat van Mij geschreven is in de Wet van Mozes, en de Profeten, en Psalmen.
И им каза: Тези са думите, които ви говорих, когато бях още с вас, че трябва да се изпълни всичко, което е писано за Мен в Мойсеевия закон, в пророците и в псалмите.
Toen opende Hij hun verstand, opdat zij de Schriften verstonden.
Тогава им отвори ума, за да разберат Писанията.
En zeide tot hen: Alzo is er geschreven, en alzo moest de Christus lijden, en van de doden opstaan ten derden dage.
И им каза: Така е писано, че Христос трябва да пострада и да възкръсне от мъртвите на третия ден,
En in Zijn Naam gepredikt worden bekering en vergeving der zonden, onder alle volken, beginnende van Jeruzalem.
и че трябва да се проповядва покаяние и прощение на греховете в Негово Име на всички народи, като се започне от Ерусалим.
En gij zijt getuigen van deze dingen.
Вие сте свидетели на това.
En ziet, Ik zende de belofte Mijns Vaders op u; maar blijft gij in de stad Jeruzalem, totdat gij zult aangedaan zijn met kracht uit de hoogte.
И ето, Аз изпращам върху вас обещанието на Отца Ми; а вие стойте в града (Ерусалим), докато се облечете със сила от горе.
En Hij leidde hen buiten tot aan Bethanië, en Zijn handen opheffende, zegende Hij hen.
И ги заведе до едно място срещу Витания и вдигна ръцете Си и ги благослови.
En het geschiedde, als Hij hen zegende, dat Hij van hen scheidde, en werd opgenomen in den hemel.
И като ги благославяше, се отдели от тях и се възнесе на небето.
En zij aanbaden Hem, en keerden weder naar Jeruzalem met grote blijdschap.
И те Му се поклониха и се върнаха в Ерусалим с голяма радост;
En zij waren allen tijd in den tempel, lovende en dankende God. Amen.
и бяха постоянно в храма, като хвалеха и благославяха Бога. (Амин.)