Psalms 22

(Til sangmesteren. Efter "morgenrødens hind". En salme af David.) Min Gud, min Gud, hvorfor har du forladt mig? Mit Skrig til Trods er Frelsen mig fjern.

[] Tanrım, Tanrım, beni neden terk ettin? Niçin bana yardım etmekten, Haykırışıma kulak vermekten uzak duruyorsun?

Min Gud, jeg råber om Dagen, du svarer ikke, om Natten, men finder ej Hvile.

Ey Tanrım, gündüz sesleniyorum, yanıt vermiyorsun, Gece sesleniyorum, yine rahat yok bana.

Og dog er du den hellige, som troner på Israels Lovsange.

Oysa sen kutsalsın, İsrail’in övgüleri üzerine taht kuran sensin.

På dig forlod vore Fædre sig, forlod sig, og du friede dem;

Sana güvendiler atalarımız, Sana dayandılar, onları kurtardın.

de råbte til dig og frelstes, forlod sig på dig og blev ikke til Skamme.

Sana yakarıp kurtuldular, Sana güvendiler, aldanmadılar.

Men jeg er en Orm og ikke en Mand, til Spot for Mennesker, Folk til Spe;

Ama ben insan değil, toprak kurduyum, İnsanlar beni küçümsüyor, halk hor görüyor.

alle, der ser mig, håner mig, vrænger Mund og ryster på Hovedet:

[] Beni gören herkes alay ediyor, Sırıtıp baş sallayarak diyorlar ki,

"Han har væltet sin Sag på HERREN; han fri ham og frelse ham, han har jo Velbehag i ham."

[] “Sırtını RAB’be dayadı, kurtarsın bakalım onu, Madem onu seviyor, yardım etsin!”

Ja, du drog mig af Moders Liv, lod mig hvile trygt ved min Moders Bryst;

Oysa beni ana rahminden çıkaran, Ana kucağındayken sana güvenmeyi öğreten sensin.

på dig blev jeg kastet fra Moders Skød, fra Moders Liv var du min Gud.

Doğuşumdan beri sana teslim edildim, Ana rahminden beri Tanrım sensin.

Vær mig ikke fjern, thi Trængslen er nær, og ingen er der, som hjælper!

Benden uzak durma! Çünkü sıkıntı yanıbaşımda, Yardım edecek kimse yok.

Stærke Tyre står omkring mig, Basans vældige omringer mig,

Boğalar kuşatıyor beni, Azgın Başan boğaları sarıyor çevremi.

spiler Gabet op imod mig som rovgridske, brølende Løver.

Kükreyerek avını parçalayan aslanlar gibi Ağızlarını açıyorlar bana.

Jeg er som Vand, der er udgydt, alle mine Knogler skilles, mit Hjerte er blevet som Voks, det smelter i Livet på mig;

Su gibi dökülüyorum, Bütün kemiklerim oynaklarından çıkıyor; Yüreğim balmumu gibi içimde eriyor.

min Gane er tør som et Potteskår til Gummerne klæber min Tunge, du lægger mig ned i Dødens Støv.

[] Gücüm çömlek parçası gibi kurudu, Dilim damağıma yapışıyor; Beni ölüm toprağına yatırdın.

Thi Hunde står omkring mig, onde i Flok omringer mig, de har gennemboret mine Hænder og Fødder,

Köpekler kuşatıyor beni, Kötüler sürüsü çevremi sarıyor, Ellerimi, ayaklarımı deliyorlar.

jeg kan tælle alle mine Ben; med Skadefryd ser de på mig.

Bütün kemiklerimi sayar oldum, Gözlerini dikmiş, bana bakıyorlar.

Mine Klæder deler de mellem sig, om Kjortelen kaster de Lod.

[] Giysilerimi aralarında paylaşıyor, Elbisem için kura çekiyorlar.

Men du, o HERRE, vær ikke fjern, min Redning, il mig til Hjælp!

Ama sen, ya RAB, uzak durma; Ey gücüm benim, yardımıma koş!

Udfri min Sjæl fra Sværdet, min eneste af Hundes Vold!

Canımı kılıçtan, Biricik hayatımı köpeğin pençesinden kurtar!

Frels mig fra Løvens Gab, fra Vildoksens Horn! Du har bønhørt mig.

Kurtar beni aslanın ağzından, Yaban öküzlerinin boynuzundan. Yanıt ver bana!

Dit Navn vil jeg kundgøre for mine Brødre, prise dig midt i Forsamlingen:

[] Adını kardeşlerime duyurayım, Topluluğun ortasında sana övgüler sunayım:

"I, som frygter HERREN, pris ham, ær ham; al Jakobs Æt, bæv for ham, al Israels Æt!

Ey sizler, RAB’den korkanlar, O’na övgüler sunun! Ey Yakup soyu, O’nu yüceltin! Ey İsrail soyu, O’na saygı gösterin!

Thi han foragtede ikke, forsmåede ikke den armes Råb, skjulte ikke sit Åsyn for ham, men hørte, da han råbte til ham!"

Çünkü O mazlumun çektiği sıkıntıyı hafife almadı, Ondan tiksinmedi, yüz çevirmedi; Kendisini yardıma çağırdığında ona kulak verdi.

Jeg vil synge din Pris i en stor Forsamling, indfri mine Løfter iblandt de fromme;

Övgü konum sen olacaksın büyük toplulukta, Senden korkanların önünde yerine getireceğim adaklarımı.

de ydmyge skal spise og mættes; hvo HERREN søger, skal prise ham; deres Hjerte leve for evigt!

Yoksullar yiyip doyacak, RAB’be yönelenler O’na övgü sunacak. Sonsuza dek ömrünüz tükenmesin!

Den vide Jord skal mærke sig det og omvende sig til HERREN, og alle Folkenes Slægter skal tilbede for hans Åsyn;

Yeryüzünün dört bucağı anımsayıp RAB’be dönecek, Ulusların bütün soyları O’nun önünde yere kapanacak.

thi HERRENs er Riget, han er Folkenes Hersker.

Çünkü egemenlik RAB’bindir, Ulusları O yönetir.

De skal tilbede ham alene, alle Jordens mægtige; de skal bøje sig for hans Åsyn, alle, der nedsteg i Støvet og ikke holdt deres Sjæl i Live.

Yeryüzündeki bütün zenginler doyacak Ve O’nun önünde yere kapanacak, Toprağa gidenler, Ölümlerine engel olamayanlar, Eğilecekler O’nun önünde.

Ham skal Efterkommeme tjene; om HERREN skal tales til Slægten, der kommer;

Gelecek kuşaklar O’na kulluk edecek, Rab yeni kuşaklara anlatılacak.

de skal forkynde et Folk, der fødes, hans Retfærd. Thi han greb ind.

O’nun kurtarışını, “Rab yaptı bunları” diyerek, Henüz doğmamış bir halka duyuracaklar.