Job 40

Og HERREN svarede Job og sagde:

RAB Eyüp’e şöyle dedi:

Vil den trættekære tvistes med den Almægtige? Han, som revser Gud, han svare herpå!

“Her Şeye Gücü Yeten’le çatışan O’nu yola getirebilir mi? Tanrı’yı suçlayan yanıtlasın.”

Da svarede Job HERREN og sagde:

O zaman Eyüp RAB’bi şöyle yanıtladı:

Se, jeg er ringe, hvad skal jeg svare? Jeg lægger min Hånd på min Mund!

“Bak, ben değersiz biriyim, Sana nasıl yanıt verebilirim? Ağzımı elimle kapıyorum.

Een Gang har jeg talt, gentager det ikke, to Gange, men gør det ej mer!

Bir kez konuştum, yanıt almadım, İkinci kez konuşamam artık.”

Da svarede HERREN Job ud fra Stormvejret og sagde:

RAB kasırganın içinden Eyüp’ü şöyle yanıtladı:

"Omgjord som en Mand dine Lænder, jeg vil spørge, og du skal lære mig!

“Şimdi erkek gibi kuşağını beline vur da, Ben sorayım, sen anlat.

Mon du vil gøre min Ret til intet, dømme mig, for af du selv kan få Ret?

“Adaletimi boşa mı çıkaracaksın? Kendini haklı çıkarmak için beni mi suçlayacaksın?

Har du en Arm som Gud, kan du tordne med Brag som han?

Sende Tanrı’nın bileği gibi bilek var mı? Sesin O’nunki gibi gürleyebilir mi?

Smyk dig med Højhed og Storhed, klæd dig i Glans og Herlighed!

Öyleyse şan ve şerefe bürün, Görkem ve yücelik kuşan.

Udgyd din Vredes Strømme, slå de stolte ned med et Blik,

Gazabının ateşini saç, Gururluya bakıp onu alçalt.

bøj med et Blik de stolte og knus på Stedet de gudløse,

Gururluya bakıp onu çökert, Kötüleri bulundukları yerde ez.

skjul dem i Støvet til Hobe og lænk deres Åsyn i Skjulet!

Hepsini birlikte toprağa göm, Mezarda yüzlerini kefenle sar.

Så vil jeg også love dig for Sejren, din højre har vundet.

O zaman sağ kolunun seni kurtarabileceğini Ben de kabul ederim.

Se Nilhesten! Den har jeg skabt såvel som dig. Som Oksen æder den Græs.

“Seninle birlikte yarattığım Behemot’a bak, Sığır gibi ot yiyor.

Se, hvilken Kraft i Lænderne og hvilken Styrke i Bugens Muskler!

Bak, ne güç var belinde, Karnının kasları ne güçlü!

Halen holder den stiv som en Ceder, Bovens Sener er flettet sammen;

Kuyruğunu sedir ağacı gibi sallıyor, Sımsıkıdır uyluk lifleri.

dens Knogler er Rør af, Kobber, Benene i den som Stænger af Jern.

Kemikleri tunç borular, Kaburgaları demir çubuklar gibidir.

Den er Guds ypperste Skabning, skabt til at herske over de andre;

Tanrı’nın yapıtları arasında ilk sırayı alır, Yalnız Yaratıcısı ona kılıçla yaklaşır.

thi Foder til den bærer Bjergene, hvor Markens Vildt har Legeplads.

Tepeler ürünlerini ona getirir, Bütün yabanıl hayvanlar yanında oynaşır.

Den lægger sig hen under Lotusbuske, i Skjul af Siv og Rør;

Hünnap çalıları altında, Kamışlarla örtülü bir bataklıkta yatar.

Lotusbuskene giver den Tag og Skygge, Bækkens Pile yder den Hegn.

Hünnaplar onu gölgelerinde saklar, Vadideki kavaklar kuşatır.

Den taber ej Modet, når Jordan stiger, er rolig, om Strømmen end svulmer mod dens Gab.

Irmak coşsa bile o ürkmez, Güvenlik içindedir, Şeria Irmağı boğazına dayansa bile.

Hvem kan gribe den i dens Tænder og trække Reb igennem dens Snude?

Gözleri açıkken kim onu tutabilir, Kim kancayla burnunu delebilir?