Job 13

Aj, všecko to vidělo oko mé, slyšelo ucho mé, a srozumělo tomu.

Ĉion ĉi tion mia okulo vidis, Mia orelo aŭdis kaj komprenis.

Jakož vy znáte to, znám i já, nejsem zpozdilejší než vy.

Kion vi scias, mi ankaŭ scias; Kaj mi ne estas malpli valora ol vi.

Jistě žeť já s Všemohoucím mluviti, a s Bohem silným o svou při jednati budu.

Sed mi volus paroli kun la Plejpotenculo, Mi dezirus disputi kun Dio.

Nebo vy jste skladatelé lži, a lékaři marní všickni vy.

Tamen vi komentarias malvere, Vi ĉiuj estas senutilaj kuracistoj.

Ó kdybyste aspoň mlčeli, a bylo by vám to za moudrost.

Ho, se vi silentus, Tio estus saĝeco de via flanko.

Slyštež medle odpory mé, a důvodů rtů mých pozorujte.

Aŭskultu do mian moralinstruon, Kaj atentu la defendan parolon de mia buŝo.

Zdali zastávajíce Boha silného, mluviti máte nepravost? Aneb za něho mluviti máte lest?

Ĉu pro Dio vi volas paroli malveron, Kaj pro Li paroli falsaĵon?

Zdaliž osobu jeho přijímati budete, a o Boha silného se zasazovati?

Ĉu vi volas esti personfavoraj al Li, Aŭ pro Dio vi volas disputi?

Zdaž vám to k dobrému bude, když na průbu vezme vás, že jakož člověk oklamán bývá, oklamati jej chcete?

Ĉu estos bone, kiam Li esploros vin? Ĉu vi volas trompi Lin, kiel oni trompas homon?

V pravdě žeť vám přísně domlouvati bude, budete-li povrchně osoby jeho šetřiti.

Li certe vin punos, Se vi sekrete estos personfavoraj.

Což ani důstojnost jeho vás nepředěšuje, ani strach jeho nepřikvačuje vás?

Ĉu Lia majesto ne konfuzas vin? Ĉu ne falas sur vin timo antaŭ Li?

Všecka vzácnost vaše podobná jest popelu, a hromadám bláta vyvýšení vaše.

Viaj memorigoj estas sentencoj polvaj, Via bastionoj estas amasoj da argilo.

Postrptež mne, nechať já mluvím, přiď na mne cokoli.

Silentu antaŭ mi, kaj parolos mi, Kio ajn trafos min.

Pročež bych trhati měl maso své zuby svými, a duši svou klásti v ruku svou?

Por kio mi portu mian karnon en miaj dentoj Kaj metu mian animon en mian manon?

By mne i zabil, což bych v něho nedoufal? A však cesty své před oblíčej jeho předložím.

Li ja mortigos min, kaj mi ne havas esperon; Sed pri mia konduto mi volas disputi antaŭ Li.

Onť sám jest spasení mé; nebo před oblíčej jeho pokrytec nepřijde.

Tio jam estos savo por mi, Ĉar ne hipokritulo venos antaŭ Lin.

Poslouchejte pilně řeči mé, a zprávu mou pusťte v uši své.

Aŭskultu mian parolon Kaj mian klarigon antaŭ viaj oreloj.

Aj, jižť začínám pře své vésti, vím, že zůstanu spravedliv.

Jen mi pretigis juĝan aferon; Mi scias, ke mi montriĝos prava.

Kdo jest, ješto by mi odpíral, tak abych nyní umlknouti a umříti musil?

Kiu povas procesi kontraŭ mi? Tiam mi eksilentus kaj mortus.

Toliko té dvoji věci, ó Bože, nečiň mi, a tehdy před tváří tvou nebudu se skrývati:

Nur du aferojn ne faru al mi, Tiam mi ne kaŝos min antaŭ Via vizaĝo:

Ruku svou vzdal ode mne, a hrůza tvá nechť mne neděsí.

Malproksimigu de mi Vian manon, Kaj Via teruro ne timigu min.

Zatím povolej mne, a buduť odpovídati; aneb nechať já mluvím, a odpovídej mi.

Tiam voku, kaj mi respondos; Aŭ mi parolos, kaj Vi respondu al mi.

Jak mnoho jest mých nepravostí a hříchů? Přestoupení mé a hřích můj ukaž mi.

Kiom da malbonagoj kaj pekoj estas sur mi? Sciigu al mi miajn krimojn kaj pekojn.

Proč tvář svou skrýváš, a pokládáš mne sobě za nepřítele?

Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon Kaj rigardas min kiel Vian malamikon?

Zdaliž list větrem se zmítající potříti chceš, a stéblo suché stihati budeš?

Ĉu Vi volas montri Vian forton kontraŭ deŝirita folio? Kaj ĉu sekiĝintan pajleron Vi volas persekuti?

Že zapisuješ proti mně hořkosti, a dáváš mi v dědictví nepravosti mladosti mé,

Ĉar Vi skribas kontraŭ mi maldolĉaĵon Kaj venigas sur min la pekojn de mia juneco.

A dáváš do klady nohy mé, a šetříš všech stezek mých, na paty noh mých našlapuješ;

Vi metis miajn piedojn en ŝtipon, Vi observas ĉiujn miajn vojojn, Kaj Vi observas la plandojn de miaj piedoj;

Ješto člověk jako hnis kazí se, a jako roucho, kteréž jí mol.

Dum mi ja disfalas kiel putraĵo, Kiel vesto dismanĝita de tineoj.