Job 3

След това Йов отвори устата си и прокле деня си.

Μετα ταυτα ηνοιξεν ο Ιωβ το στομα αυτου, και κατηρασθη την ημεραν αυτου.

И Йов заговори и каза:

Και ελαλησεν ο Ιωβ και ειπεν

Да погине денят, в който се родих, и нощта, в която се каза: Зачена се мъжко!

Ειθε να χαθη η ημερα καθ ην εγεννηθην, και η νυξ καθ ην ειπον, Εγεννηθη αρσενικον.

Мрак да бъде онзи ден; да не го зачита Бог отгоре и да не изгрее на него светлина!

Η ημερα εκεινη να ηναι σκοτος ο Θεος να μη αναζητηση αυτην ανωθεν, και να μη φεγξη επ αυτην φως.

Да го обладаят тъмнина и смъртна сянка, да го покрие облак, да го ужаси тъмата на деня!

Σκοτος και σκια θανατου να αμαυρωσωσιν αυτην γνοφος να επικαθηται επ αυτην. Να επελθωσιν επ αυτην ως πικροτατην ημεραν.

Онази нощ — тъмнина да я обладава, да не се радва между дните на годината, да не влезе в числото на месеците!

Την νυκτα εκεινην να κατακρατηση σκοτος να μη συναφθη με τας ημερας του ετους να μη εισελθη εις τον αριθμον των μηνων.

Ето, безплодна да бъде онази нощ, да не влезе в нея ликуване!

Ιδου, ερημος να ηναι η νυξ εκεινη φωνη χαρμοσυνος να μη επελθη επ αυτην.

Да я прокълнат онези, които кълнат деня, онези, които са изкусни да събудят Левиатан.

Να καταρασθωσιν αυτην οι καταρωμενοι τας ημερας, οι ετοιμοι να ανεγειρωσι το πενθος αυτων.

Да потъмнеят звездите на здрача й, да чака светлина и да я няма и да не види лъчите на зората;

Να σκοτισθωσι τα αστρα της εσπερας αυτης να προσμενη το φως, και να μη ερχηται και να μη ιδη τα βλεφαρα της αυγης

защото не затвори вратата на майчината ми утроба и не скри страданието от очите ми.

διοτι δεν εκλεισε τας θυρας της κοιλιας της μητρος μου, και δεν εκρυψε την θλιψιν απο των οφθαλμων μου.

Защо не умрях още от утробата и не издъхнах, щом излязох от корема?

Δια τι δεν απεθανον απο μητρας; και δεν εξεπνευσα αμα εξηλθον εκ της κοιλιας;

Защо ме приеха коленете и защо — гърдите, за да суча?

Δια τι με υπεδεχθησαν τα γονατα; η δια τι οι μαστοι δια να θηλασω;

Защото сега щях да лежа и да почивам, щях да спя, тогава щях покой да имам —

Διοτι τωρα ηθελον κοιμασθαι και ησυχαζει ηθελον υπνωττει τοτε ηθελον εισθαι εις αναπαυσιν,

с царе и съветници земни, които съградиха си развалини,

μετα βασιλεων και βουλευτων της γης, οικοδομουντων εις εαυτους ερημωσεις

или с князе, които имаха и злато, и къщите напълниха си със сребро.

η μετα αρχοντων, οιτινες εχουσι χρυσιον, οιτινες εγεμισαν τους οικους αυτων αργυριου

Или като скрито мъртвородено не щеше да ме има, като децата, които не са видели светлина.

η ως εξαμβλωμα κεκρυμμενον δεν ηθελον υπαρχει, ως βρεφη μη ιδοντα φως.

Там безбожните престават да вилнеят и уморените там си почиват.

Εκει οι ασεβεις παυουσιν απο του να ταραττωσι, και εκει αναπαυονται οι κεκοπιασμενοι

Там пленените са на спокойствие и гласа на угнетителя не чуват.

εκει αναπαυονται ομου οι αιχμαλωτοι δεν ακουουσι φωνην καταδυναστου

Там са малък и голям; и слугата е свободен от своя господар.

εκει ειναι ο μικρος και ο μεγας και ο δουλος, ελευθερος του κυριου αυτου.

Защо се дава светлина на страдащия и живот — на огорчените в душата,

Δια τι εδοθη φως εις τον δυστυχη, και ζωη εις τον πεπικραμενον την ευχην,

които за смъртта копнеят, но я няма; от имане скрито повече я търсят,

οιτινες ποθουσι τον θανατον και δεν επιτυγχανουσιν, αν και ανορυττωσιν αυτον μαλλον παρα κεκρυμμενους θησαυρους,

и се радват до ликуване и веселят се, щом намерят гроба;

οιτινες υπερχαιρουσιν, υπερευφραινονται, οταν ευρωσι τον ταφον;

на човека, чийто път е скрит, и когото Бог е оградил, затворил?

Δια τι εδοθη φως εις ανθρωπον, του οποιου η οδος ειναι κεκρυμμενη, και τον οποιον ο Θεος περιεκλεισε;

Защото още преди хляба ми въздишката ми идва и стенанията ми като вода се леят.

Διοτι προ του φαγητου μου ερχεται ο στεναγμος μου, και οι βρυγμοι μου εκχεονται ως υδατα.

Защото онова, от което се боях, ме връхлетя и онова, от което се ужасявах, ми се случи.

Επειδη εκεινο, το οποιον εφοβουμην, συνεβη εις εμε, και εκεινο, το οποιον ετρομαζον, ηλθεν επ εμε.

Нямам мир, нито почивка, нито покой, и дойде беда.

Δεν ειχον ειρηνην ουδε αναπαυσιν ουδε ησυχιαν οργη επηλθεν επ εμε.