Job 3

След това Йов отвори устата си и прокле деня си.

Pagkatapos nito'y ibinuka ni Job ang kaniyang bibig at sinumpa ang kaniyang kaarawan.

И Йов заговори и каза:

At si Job ay sumagot, at nagsabi,

Да погине денят, в който се родих, и нощта, в която се каза: Зачена се мъжко!

Maparam nawa ang kaarawan ng kapanganakan sa akin, at ang gabi na nagsabi, may lalaking ipinaglihi.

Мрак да бъде онзи ден; да не го зачита Бог отгоре и да не изгрее на него светлина!

Magdilim nawa ang kaarawang yaon; huwag nawang pansinin ng Dios mula sa itaas, ni silangan man ng liwanag.

Да го обладаят тъмнина и смъртна сянка, да го покрие облак, да го ужаси тъмата на деня!

Ang dilim at ang salimuot na kadiliman ang siyang mangagari niyaon; pag-ulapan nawa yaon; Pangilabutin nawa yaon ng lahat na nagpapadilim sa araw.

Онази нощ — тъмнина да я обладава, да не се радва между дните на годината, да не влезе в числото на месеците!

Suma gabing yaon nawa ang pagsasalimuot ng kadiliman: huwag nawang kagalakan sa mga araw ng sangtaon; huwag nawang mapasok sa bilang ng mga buwan.

Ето, безплодна да бъде онази нощ, да не влезе в нея ликуване!

Narito, mapagisa ang gabing yaon; huwag nawang datnan yaon ng masayang tinig.

Да я прокълнат онези, които кълнат деня, онези, които са изкусни да събудят Левиатан.

Sumpain nawa yaong nanganunumpa sa araw, ng nangamimihasang gumalaw sa buwaya.

Да потъмнеят звездите на здрача й, да чака светлина и да я няма и да не види лъчите на зората;

Mangagdilim nawa ang mga bituin ng pagtatakip-silim niyaon: maghintay nawa ng liwanag, nguni't huwag magkaroon: ni huwag mamalas ang mga bukang liwayway ng umaga:

защото не затвори вратата на майчината ми утроба и не скри страданието от очите ми.

Sapagka't hindi tinakpan ang mga pinto ng bahay-bata ng aking ina, o ikinubli man ang kabagabagan sa aking mga mata.

Защо не умрях още от утробата и не издъхнах, щом излязох от корема?

Bakit hindi pa ako namatay mula sa bahay-bata? Bakit di pa napatid ang aking hininga nang ipanganak ako ng aking ina?

Защо ме приеха коленете и защо — гърдите, за да суча?

Bakit tinanggap ako ng mga tuhod? O bakit ng mga suso, na aking sususuhin?

Защото сега щях да лежа и да почивам, щях да спя, тогава щях покой да имам —

Sapagka't ngayon ay nahihiga sana ako at natatahimik; ako sana'y nakakatulog; na napapahinga ako:

с царе и съветници земни, които съградиха си развалини,

Na kasama ng mga hari at ng mga kasangguni sa lupa, na nagsisigawa ng mga dakong ilang sa ganang kanila;

или с князе, които имаха и злато, и къщите напълниха си със сребро.

O ng mga pangulo na nangagkaroon ng ginto, na pumuno sa kanilang bahay ng pilak:

Или като скрито мъртвородено не щеше да ме има, като децата, които не са видели светлина.

O gaya sana ng nalagas na nakatago, na hindi nabuhay; gaya sana ng sanggol na kailan man ay hindi nakakita ng liwanag.

Там безбожните престават да вилнеят и уморените там си почиват.

Doo'y naglilikat ang masama sa pagbagabag; at doo'y nagpapahinga ang pagod.

Там пленените са на спокойствие и гласа на угнетителя не чуват.

Doo'y ang mga bihag ay nangagpapahingang magkakasama; hindi nila naririnig ang tinig ng nagpapaatag.

Там са малък и голям; и слугата е свободен от своя господар.

Ang mababa at ang mataas ay nangaroon; at ang alipin ay laya sa kaniyang panginoon.

Защо се дава светлина на страдащия и живот — на огорчените в душата,

Bakit binibigyan ng liwanag ang nasa karalitaan, at ng buhay ang kaluluwang nasa kahirapan;

които за смъртта копнеят, но я няма; от имане скрито повече я търсят,

Na naghihintay ng kamatayan, nguni't hindi dumarating; at hinahangad ng higit kaysa mga kayamanang nakatago;

и се радват до ликуване и веселят се, щом намерят гроба;

Na nagagalak ng di kawasa, at nangasasayahan, pagka nasumpungan ang libingan?

на човека, чийто път е скрит, и когото Бог е оградил, затворил?

Bakit binibigyan ng liwanag ang tao na kinalilingiran ng lakad, at ang kinulong ng Dios?

Защото още преди хляба ми въздишката ми идва и стенанията ми като вода се леят.

Sapagka't nagbubuntong hininga ako bago ako kumain, at ang aking mga angal ay bumubugsong parang tubig.

Защото онова, от което се боях, ме връхлетя и онова, от което се ужасявах, ми се случи.

Sapagka't ang bagay na aking kinatatakutan ay dumarating sa akin, at ang aking pinangingilabutan ay dumarating sa akin.

Нямам мир, нито почивка, нито покой, и дойде беда.

Hindi ako tiwasay, ni ako man ay tahimik, ni ako man ay napapahinga; kundi kabagabagan ang dumarating.