Job 3

След това Йов отвори устата си и прокле деня си.

Poste Ijob malfermis sian buŝon, kaj malbenis sian tagon.

И Йов заговори и каза:

Kaj Ijob ekparolis, kaj diris:

Да погине денят, в който се родих, и нощта, в която се каза: Зачена се мъжко!

Pereu la tago, en kiu mi naskiĝis, Kaj la nokto, kiu diris: Embriiĝis homo.

Мрак да бъде онзи ден; да не го зачита Бог отгоре и да не изгрее на него светлина!

Tiu tago estu malluma; Dio de supre ne rigardu ĝin, Neniu lumo ekbrilu super ĝi.

Да го обладаят тъмнина и смъртна сянка, да го покрие облак, да го ужаси тъмата на деня!

Mallumo kaj tomba ombro ekposedu ĝin; Nubo ĝin kovru; Eklipsoj de tago faru ĝin terura.

Онази нощ — тъмнина да я обладава, да не се радва между дните на годината, да не влезе в числото на месеците!

Tiun nokton prenu mallumego; Ĝi ne alkalkuliĝu al la tagoj de la jaro, Ĝi ne eniru en la kalkulon de la monatoj.

Ето, безплодна да бъде онази нощ, да не влезе в нея ликуване!

Ho, tiu nokto estu soleca; Neniu ĝojkrio aŭdiĝu en ĝi.

Да я прокълнат онези, които кълнат деня, онези, които са изкусни да събудят Левиатан.

Malbenu ĝin la malbenantoj de la tago, Tiuj, kiuj estas pretaj eksciti levjatanon.

Да потъмнеят звездите на здрача й, да чака светлина и да я няма и да не види лъчите на зората;

Mallumiĝu la steloj de ĝia krepusko; Ĝi atendu lumon, kaj ĉi tiu ne aperu; Kaj la palpebrojn de matenruĝo ĝi ne ekvidu;

защото не затвори вратата на майчината ми утроба и не скри страданието от очите ми.

Pro tio, ke ĝi ne fermis la pordon de la utero de mia patrino Kaj ne kaŝis per tio la malfeliĉon antaŭ miaj okuloj.

Защо не умрях още от утробата и не издъхнах, щом излязох от корема?

Kial mi ne mortis tuj el la utero, Ne senviviĝis post la eliro el la ventro?

Защо ме приеха коленете и защо — гърдите, за да суча?

Kial akceptis min la genuoj? Por kio estis la mamoj, ke mi suĉu?

Защото сега щях да лежа и да почивам, щях да спя, тогава щях покой да имам —

Mi nun kuŝus kaj estus trankvila; Mi dormus kaj havus ripozon,

с царе и съветници земни, които съградиха си развалини,

Kune kun la reĝoj kaj la konsilistoj sur la tero, Kiuj konstruas al si izolejojn,

или с князе, които имаха и злато, и къщите напълниха си със сребро.

Aŭ kun la potenculoj, kiuj havas oron, Kiuj plenigas siajn domojn per arĝento;

Или като скрито мъртвородено не щеше да ме има, като децата, които не са видели светлина.

Aŭ kiel abortitaĵo kaŝita mi ne ekzistus, Simile al la infanoj, kiuj ne vidis lumon.

Там безбожните престават да вилнеят и уморените там си почиват.

Tie la malpiuloj ĉesas tumulti; Kaj tie ripozas tiuj, kies fortoj konsumiĝis.

Там пленените са на спокойствие и гласа на угнетителя не чуват.

Tie la malliberuloj kune havas ripozon; Ili ne aŭdas la voĉon de premanto.

Там са малък и голям; и слугата е свободен от своя господар.

Malgranduloj kaj granduloj, tie ili estas; Kaj sklavo estas libera de sia sinjoro.

Защо се дава светлина на страдащия и живот — на огорчените в душата,

Por kio al suferanto estas donita la lumo, Kaj la vivo al tiuj, kiuj havas maldolĉan animon,

които за смъртта копнеят, но я няма; от имане скрито повече я търсят,

Kiuj atendas la morton, kaj ĝi ne aperas, Kiuj elfosus ĝin pli volonte ol trezorojn,

и се радват до ликуване и веселят се, щом намерят гроба;

Kiuj ekĝojus kaj estus ravitaj, Se ili trovus tombon?

на човека, чийто път е скрит, и когото Бог е оградил, затворил?

Al la homo, kies vojo estas kaŝita, Kaj antaŭ kiu Dio starigis barilon?

Защото още преди хляба ми въздишката ми идва и стенанията ми като вода се леят.

Antaŭ ol mi ekmanĝas panon, mi devas ĝemi, Kaj mia plorkriado verŝiĝas kiel akvo;

Защото онова, от което се боях, ме връхлетя и онова, от което се ужасявах, ми се случи.

Ĉar teruraĵo, kiun mi timis, trafis min, Kaj tio, pri kio mi estis maltrankvila, venis al mi.

Нямам мир, нито почивка, нито покой, и дойде беда.

Mi ne havas trankvilon, mi ne havas kvieton, mi ne havas ripozon; Trafis min kolero.