Job 28

نقره از معدن استخراج می‌شود و طلا را در کوره تصفیه می‌کنند.

آهن را از زمین به دست می‌آورند و مس را از ذوب کردن سنگها.

مردم در اعماق تاریکی جستجو می‌کنند و برای سنگهای معدنی تا دورترین نقطهٔ زمین به جستجو می‌پردازند.

فراتر از جایی که کسی زندگی کند یا پای بشری به آنجا رسیده باشد و از طنابها خود را آویزان کرده به درون می‌روند.

سطح زمین خوراک به بار می‌آورد، درحالی‌که در زیر هستهٔ همین زمین، آتش مذاب نهفته است.

سنگهای زمین دارای یاقوت و خاک آن دارای طلا می‌باشد.

نه پرندگان شکاری راه آن معادن را می‌دانند و نه لاشخورها در بالای آنها پرواز کرده‌اند.

شیر و حیوان درندهٔ دیگری در آن جاها قدم نزده‌ است.

امّا مردم، سنگ خارا را می‌شکنند و کوهها را از بیخ می‌کنند،

صخره‌‌ها را می‌شکافند و سنگهای نفیس به دست می‌آورند.

سرچشمهٔ دریاها را می‌کاوند و چیزهای نهفته را بیرون می‌آورند.

امّا حکمت را در کجا می‌توان یافت و دانش در کجا پیدا می‌شود؟

انسان فانی راه آن را نمی‌داند و در دنیای زندگان پیدا نمی‌شود.

اعماق اقیانوس‌ها می‌گویند که حکمت پیش ما نیست و در اینجا پیدا نمی‌شود.

حکمت را نمی‌توان با طلا خرید و ارزش آن بیشتر از نقره است،

گرانبهاتر است از طلا و جواهرات نفیس.

طلا و الماس را نمی‌توان با حکمت برابر کرد و با جواهر و طلای نفیس مبادله نمی‌شود.

ارزش حکمت بمراتب بالاتر از مرجان و بلور و گرانتر از لعل است.

یاقوت کبود و طلای خالص را نمی‌توان با حکمت مقایسه کرد.

پس حکمت را از کجا می‌توان به دست آورد و منشأ دانش کجاست؟

حکمت از نظر تمام موجودات زنده پوشیده است و حتّی پرندگان هوا نیز آن را نمی‌بینند.

مرگ و نیستی ادّعا می‌کنند که فقط شایعه‌ای از آن شنیده‌اند.

تنها خدا راه حکمت را می‌شناسد و می‌داند آن را در کجا می‌توان یافت.

زیرا هیچ گوشهٔ زمین از او پوشیده نیست، و هر چیزی را که در زیر آسمان است می‌بیند.

خدا، به باد قدرت وزیدن می‌دهد و حدود و اندازهٔ دریاها را تعیین می‌کند.

به باران فرمان می‌دهد که در کجا ببارد و برق و صاعقه در کدام مسیر تولید شوند.

پس او می‌داند که حکمت در کجاست. او آن را امتحان کرد، ارزش آن را دیده تأیید فرمود.

آنگاه به بشر گفت: «به یقین بدانید که ترس از خداوند، حکمت واقعی و پرهیزکردن از شرارت، دانش حقیقی است.»