Psalms 44

pro victoria filiorum Core eruditionis

Εις τον πρωτον μουσικον, δια τους υιους Κορε Μασχιλ. Θεε, με τα ωτα ημων ηκουσαμεν, οι πατερες ημων διηγηθησαν προς ημας το εργον, το οποιον επραξας εν ταις ημεραις αυτων, εν ημεραις αρχαιαις.

Deus auribus nostris audivimus patres nostri narraverunt nobis opus quod operatus es in diebus eorum in diebus antiquis

Συ δια της χειρος σου εξεδιωξας εθνη και εφυτευσας αυτους κατεθλιψας λαους και απεδιωξας αυτους.

tu manu tua gentes delisti et plantasti eos adflixisti populos et emisisti eos

Διοτι δεν εκληρονομησαν την γην δια της ρομφαιας αυτων, και ο βραχιων αυτων δεν εσωσεν αυτους αλλ η δεξια σου και ο βραχιων σου και το φως του προσωπου σου διοτι ευηρεστηθης εις αυτους.

non enim in gladio suo possederunt terram neque brachium eorum salvavit eos sed dextera tua et brachium tuum et lux vultus tui quia conplacuisti tibi

Συ εισαι ο βασιλευς μου, Θεε, ο διοριζων τας σωτηριας του Ιακωβ.

tu es rex meus Deus praecipe pro salutibus Iacob

Δια σου θελομεν καταβαλει τους εχθρους ημων δια του ονοματος σου θελομεν καταπατησει τους επανισταμενους εφ ημας

in te hostes nostros ventilabimus in nomine tuo conculcabimus adversarios nostros

Διοτι δεν θελω ελπισει επι το τοξον ουδε η ρομφαια μου θελει με σωσει.

non enim in arcu meo confidam neque gladius meus salvabit me

Διοτι συ εσωσας ημας εκ των εχθρων ημων και κατησχυνας τους μισουντας ημας

quia salvasti nos de hostibus nostris et eos qui oderant nos confudisti

εις τον Θεον θελομεν καυχασθαι ολην την ημεραν, και το ονομα σου εις τον αιωνα θελομεν υμνει. Διαψαλμα.

in Domino gaudebimus tota die et in nomine tuo in aeternum confitebimur semper

Ομως απεβαλες και κατησχυνας ημας, και δεν εξερχεσαι πλεον μετα των στρατευματων ημων.

verum tu proiecisti et confudisti nos et non egredieris in exercitibus nostris

Εκαμες ημας να στρεψωμεν εις τα οπισω εμπροσθεν του εχθρου και οι μισουντες ημας διαρπαζουσι τα ημετερα εις εαυτους.

vertisti terga nostra hosti et qui oderant nos diripuerunt nos

Παρεδωκας ημας ως προβατα εις βρωσιν και εις τα εθνη διεσκορπισας ημας.

dedisti nos quasi gregem ad vorandum et in gentibus dispersisti nos

Επωλησας τον λαον σου ανευ τιμης, και δεν ηυξησας τον πλουτον σου εκ της πωλησεως αυτων.

vendidisti populum tuum sine pretio nec grandis fuit commutatio eorum

Κατεστησας ημας ονειδος εις τους γειτονας ημων, καταγελων και χλευασμον εις τους περιξ ημων.

posuisti nos obprobrium vicinis nostris subsannationem et inrisum his qui erant in circuitu nostro

Κατεστησας ημας παροιμιαν μεταξυ των εθνων, κινησιν κεφαλης μεταξυ των λαων.

posuisti nos similitudinem in gentibus commotionem capitis in tribubus

Ολην την ημεραν η εντροπη μου ειναι ενωπιον μου, και η αισχυνη του προσωπου μου με εκαλυψε

tota die confusio mea contra me et ignominia faciei meae cooperuit me

δια την φωνην του ονειδιζοντος και υβριζοντος δια τον εχθρον και εκδικητην.

a voce exprobrantis et blasphemantis a facie inimici et ultoris

Παντα ταυτα ηλθον εφ ημας, ομως δεν σε ελησμονησαμεν και δεν ηθετησαμεν την διαθηκην σου

omnia haec venerunt super nos et non sumus obliti tui nec mentiti fuimus in pacto tuo

Ουδε εστραφη εις τα οπισω η καρδια ημων, ουδε εξεκλιναν τα βηματα ημων απο της οδου σου.

non est conversum retro cor nostrum nec declinaverunt gressus nostri a semita tua

Αν και συνετριψας ημας εν τω τοπω των δρακοντων και περιεκαλυψας ημας δια της σκιας του θανατου.

quoniam deiecisti nos in loco draconum et operuisti nos umbra mortis

Εαν ελησμονουμεν το ονομα του Θεου ημων και εξετεινομεν τας χειρας ημων εις Θεον αλλοτριον,

si obliti sumus nominis Dei nostri et expandimus manus nostras ad deum alienum

ο Θεος δεν ηθελεν εξετασει τουτο; διοτι αυτος εξευρει τα κρυφια της καρδιας.

numquid non Deus investigabit istud ipse enim novit cogitationes cordis quoniam propter te mortificati sumus tota die reputati sumus ut grex occisionis

Οτι ενεκα σου θανατουμεθα ολην την ημεραν ελογισθημεν ως προβατα σφαγης.

consurge quare dormitas Domine evigila quare proicis nos in sempiternum

Εξεγερθητι, δια τι καθευδεις, Κυριε; εξεγερθητι, μη αποβαλης ημας διαπαντος.

quare faciem tuam abscondis oblivisceris adflictiones et angustias nostras

Δια τι κρυπτεις το προσωπον σου; λησμονεις την ταλαιπωριαν ημων και την καταδυναστευσιν ημων;

quoniam incurvata est in pulvere anima nostra adhesit terrae venter noster

Διοτι εταπεινωθη εως χωματος η ψυχη ημων εκολληθη εις την γην η κοιλια ημων.

surge auxiliare nobis et redime nos propter misericordiam tuam

Αναστηθι εις βοηθειαν ημων και λυτρωσον ημας ενεκεν του ελεους σου.