Psalms 38

canticum David in commemoratione Domine ne in ira tua arguas me neque in furore tuo corripias me

Ψαλμος του Δαβιδ εις αναμνησιν. Κυριε, μη με ελεγξης εν τω θυμω σου, μηδε εν τη οργη σου παιδευσης με.

quia sagittae tuae infixae sunt mihi et tetigit me manus tua

Διοτι τα βελη σου ενεπηχθησαν εις εμε και η χειρ σου καταπιεζει με.

non est sanitas in carne mea a facie indignationis tuae non est pax ossibus meis a facie peccati mei

Δεν υπαρχει υγεια εν τη σαρκι μου εξ αιτιας της οργης σου. δεν ειναι ειρηνη εις τα οστα μου εξ αιτιας της αμαρτιας μου.

quia iniquitates meae transierunt caput meum quasi onus grave adgravatae sunt super me

Διοτι αι ανομιαι μου υπερεβησαν την κεφαλην μου ως φορτιον βαρυ υπερεβαρυναν επ εμε.

conputruerunt et tabuerunt cicatrices meae a facie insipientiae meae

Εβρωμησαν και εσαπησαν αι πληγαι μου εξ αιτιας της ανοησιας μου.

adflictus sum et incurvatus nimis tota die maerens ambulabam

Εταλαιπωρηθην, εκυρτωθην εις ακρον ολην την ημεραν περιπατω σκυθρωπος.

quia lumbi mei repleti sunt ignominia et non est sanitas in carne mea

Διοτι τα εντοσθια μου γεμουσι φλογωσεως, και δεν υπαρχει υγεια εν τη σαρκι μου.

evigilavi et adflictus sum nimis rugiebam a gemitu cordis mei

Ησθενησα και καθ υπερβολην κατεκοπην βρυχωμαι απο της αδημονιας της καρδιας μου.

Domine in conspectu tuo omne desiderium meum et gemitus meus a te non est absconditus

Κυριε, ενωπιον σου ειναι πασα η επιθυμια μου, και ο στεναγμος μου δεν κρυπτεται απο σου.

cor meum fluctuabat dereliquit me fortitudo mea et lux oculorum meorum etiam ipsa non est mecum

Η καρδια μου ταραττεται, η δυναμις μου με εγκαταλειπει και το φως των οφθαλμων μου, και αυτο δεν ειναι μετ εμου.

cari mei et amici mei quasi contra lepram meam steterunt et vicini mei longe steterunt

Οι φιλοι μου και οι πλησιον μου στεκουσιν απεναντι της πληγης μου, και οι πλησιεστεροι μου στεκουσιν απο μακροθεν.

et inruebant quaerentes animam meam et investigantes mala mihi loquebantur insidias et dolos tota die meditabantur

Και οι ζητουντες την ψυχην μου στηνουσιν εις εμε παγιδας και οι εκζητουντες το κακον μου λαλουσι πονηρα, και μελετωσι δολους ολην την ημεραν.

ego autem quasi surdus non audiebam et quasi mutus non aperiebam os meum

Αλλ εγω ως κωφος δεν ηκουον και ημην ως αφωνος, μη ανοιγων το στομα αυτου.

et eram quasi homo non audiens nec habens in ore suo redargutiones

Και ημην ως ανθρωπος μη ακουων και μη εχων αντιλογιαν εν τω στοματι αυτου.

te enim Domine expectabam tu exaudies Domine Deus meus

Διοτι επι σε, Κυριε, ηλπισα συ θελεις μου εισακουσει, Κυριε ο Θεος μου.

quia dixi ne forte insultent mihi et cum vacillaverint pedes mei super me magnificentur

Επειδη ειπα, Ας μη χαρωσιν επ εμε οταν ολισθηση ο πους μου, αυτοι μεγαλαυχουσι κατ εμου.

quia ego ad plagas paratus et dolor meus contra me est semper

Διοτι ειμαι ετοιμος να πεσω, και ο πονος μου ειναι παντοτε εμπροσθεν μου.

quia iniquitatem meam adnuntio sollicitus ero pro peccato meo

Επειδη εγω θελω αναγγελλει την ανομιαν μου, θελω λυπεισθαι δια την αμαρτιαν μου.

inimici autem mei viventes confortati sunt et multiplicati sunt odientes me mendaciter

Αλλ οι εχθροι μου ζωσιν, υπερισχυουσι και επληθυνθησαν οι μισουντες με αδικως.

et qui reddunt malum pro bono adversabantur mihi quia sequebar bonum

Και οι ανταποδιδοντες κακον αντι καλου ειναι εναντιοι μου, επειδη κυνηγω το καλον.

ne derelinquas me Domine Deus meus ne elongeris a me

Μη με εγκαταλιπης, Κυριε Θεε μου, μη απομακρυνθης απ εμου.

festina in auxilium meum Domine salutis meae

Ταχυνον εις βοηθειαν μου, Κυριε, η σωτηρια μου.