Job 7

militia est vita hominis super terram et sicut dies mercennarii dies eius

Izali czas nie jest zamierzony człowiekowi na ziemi? a jako dni najemnicze nie są dni jego?

sicut servus desiderat umbram et sicut mercennarius praestolatur finem operis sui

Jako sługa pragnie cienia, a jako najemnik czeka końca pracy swojej:

sic et ego habui menses vacuos et noctes laboriosas enumeravi mihi

Takiem ja prawem dziedzicznem wziął miesiące próżne, a nocy boleśne są mi naznaczone.

si dormiero dico quando consurgam et rursum expectabo vesperam et replebor doloribus usque ad tenebras

Układęli się, tedy mówię: Kiedyż wstanę? a rychło pominie noc? i pełen bywam myślenia aż do świtania.

induta est caro mea putredine et sordibus pulveris cutis mea aruit et contracta est

Obleczone jest ciało moje w robaki i w plugastwo z prochu; skóra moja popadała się, i rozsiadła się.

dies mei velocius transierunt quam a texente tela succiditur et consumpti sunt absque ulla spe

Dni moje prędsze są, niż czółnek tkacki, i strawione są bez nadziei.

memento quia ventus est vita mea et non revertetur oculus meus ut videat bona

Wspomnij, o Panie! iż wiatrem jest żywot mój, nie wróci się oko moje, aby widziało dobre rzeczy.

nec aspiciet me visus hominis oculi tui in me et non subsistam

Ani mię ogląda oko, które mię widywało; oczy twoje obrócone będą na mię, a mnie nie będzie.

sicut consumitur nubes et pertransit sic qui descenderit ad inferos non ascendet

Jako niszczeje obłok i przemija, tak zstępujący do grobu nie wynijdzie;

nec revertetur ultra in domum suam neque cognoscet eum amplius locus eius

Nie wróci się więcej do domu swego, ani go więcej pozna miejsce jego.

quapropter et ego non parcam ori meo loquar in tribulatione spiritus mei confabulabor cum amaritudine animae meae

Przetoż ja nie mogę zawściągnąć ust moich; mówić będę w utrapieniu ducha mego, będę rozmawiał w gorzkości duszy mojej.

numquid mare sum ego aut cetus quia circumdedisti me carcere

Izażem ja jest morze, albo wieloryb, zasię mię osadził strażą?

si dixero consolabitur me lectulus meus et relevabor loquens mecum in strato meo

Gdym rzekł: Pocieszy mię łoże moje, i ulży mi narzekania mego pościel moja:

terrebis me per somnia et per visiones horrore concuties

Tedy mię straszysz przez sny, i przez widzenia trwożysz mną.

quam ob rem elegit suspendium anima mea et mortem ossa mea

A przetoż obrała sobie powieszenie dusz moja, a śmierć raczej, niż zostać w kościach.

desperavi nequaquam ultra iam vivam parce mihi nihil enim sunt dies mei

Sprzykrzyłem sobie żywot, nie wiecznie będę żyw. Zaniechajże mię, bo marnością są dni moje.

quid est homo quia magnificas eum aut quia ponis erga eum cor tuum

Cóż jest człowiek, że go tak wielce ważysz? a że przykładasz ku niemu serce twoje?

visitas eum diluculo et subito probas illum

A że go nawiedzasz na każdy zaranek? i na każdą chwilę doświadczasz go?

usquequo non parces mihi nec dimittis me ut gluttiam salivam meam

Pokądże się nie odwrócisz odemnie? a nie zaniechasz mię, ażbym przełknął ślinę moję?

peccavi quid faciam tibi o custos hominum quare posuisti me contrarium tibi et factus sum mihimet ipsi gravis

Zgrzeszyłem, cóż mam czynić? o stróżu ludzki! czemuś mię sobie za cel położył, abym był sam sobie ciężarem?

cur non tolles peccatum meum et quare non auferes iniquitatem meam ecce nunc in pulvere dormiam et si mane me quaesieris non subsistam

Przecz nie odejmiesz przestępstwa mego, i nie przepuścisz nieprawości mojej? Bo się teraz w prochu położę, a choćbyś mię szukał rano, nie będzie mię.