Psalms 44

Для дириґетна хору. Синів Кореєвих. Псалом навчальний.
خدایا، ما به گوشهای خود شنیده‌ایم و اجداد ما برای ما تعریف کرده‌اند که تو در زمان آنها و در دوران گذشته چه کارهای شگفتی انجام داده‌ای.
Боже, своїми ушима ми чули, наші батьки нам оповідали: велике Ти діло вчинив за їхніх днів, за днів стародавніх:
تو با دست خود اقوام دیگر را از این سرزمین بیرون کردی و قوم خود را در سرزمین خودشان ساکن گرداندی. تو آنها را مجازات کردی، و قوم خود را توفیق بخشیدی.
Ти вигнав поганів Своєю рукою, а їх осадив, понищив народи, а їх Ти поширив!
قوم تو این سرزمین را با شمشیر خود تسخیر نکردند، و به قدرت بازوی خویش پیروز نگردیدند، بلکه با قدرت و توانایی تو و با اطمینان به حضور تو که نشانهٔ رضایت تو از آنان بود پیروز گشتند.
Не мечем бо своїм вони землю посіли, і їхнє рамено їм не помогло, а правиця Твоя та рамено Твоє, та Світло обличчя Твого, бо Ти їх уподобав!
تو پادشاه و خدای من هستی، به قوم خود پیروزی عطا فرما.
Ти Сам Цар мій, о Боже, звели ж про спасіння для Якова:
با کمک تو دشمنان را شکست می‌دهیم و با نام تو بدخواهان خود را پایمال می‌کنیم.
Тобою поб'ємо своїх ворогів, ім'ям Твоїм будемо топтати повсталих на нас,
نه تیر و کمان خود توکّل خواهم کرد و نه به شمشیر خود که مرا نجات دهد؛
бо я буду надіятися не на лука свого, і мій меч не поможе мені,
بلکه تو ما را از دست دشمنانمان رهایی بخشیدی و بدخواهان ما را شکست دادی.
але Ти нас спасеш від противників наших, і наших ненависників засоромиш!
ما همیشه به نام خدای خود افتخار خواهیم كرد و پیوسته سپاسگزار تو خواهیم بود.
Ми хвалимось Богом щодня, і повіки ім'я Твоє славимо, Села,
امّا اکنون ما را ترک کرده‌ای و رسوا ساخته‌ای، لشکریان ما را کمک نمی‌کنی.
та однак Ти покинув і нас засоромив, і вже не виходиш із нашими військами:
ما را در مقابل دشمن متواری ساخته‌ای و آنها دارایی ما را غارت کرده‌اند.
Ти вчинив, що від ворога ми обернулись назад, а наші ненависники грабували собі наш маєток...
ما را مانند گوسفندان به کشتارگاه فرستادی؛ و در بین اقوام جهان پراکنده ساختی.
Ти віддав нас на поїд, немов тих овечок, і нас розпорошив посеред народів,
قوم خود را ارزان فروختی، آنها برای تو ارزشی نداشتند.
Ти за безцін продав Свій народ, і ціни йому не побільшив!
نزد همسایگان، ما را خوار و حقیر ساختی. آنها به ما توهین می‌کنند و به ما می‌خندند.
Ти нас нашим сусідам віддав на зневагу, на наругу та посміх для наших околиць,
ما را در میان ملّتهای دیگر انگشت‌نما ساخته‌ای، و ما وسیلهٔ خندهٔ آنان گشته‌ایم.
Ти нас учинив за прислів'я поганам, і головою хитають народи на нас...
پیوسته به‌خاطر اهانت دشمنان و نفرت بدخواهان خوار و شرمنده‌ام.
Передо мною щоденно безчестя моє, і сором вкриває обличчя моє,
پیوسته به‌خاطر اهانت دشمنان و نفرت بدخواهان خوار و شرمنده‌ام.
через голос того, хто лає мене й проклинає, через ворога й месника...
همهٔ اینها بر ما واقع شد، امّا ما تو را فراموش نکردیم و پیمانی را که با ما بسته‌ای نشکستیم.
Прийшло було все це на нас, та ми не забули про Тебе, й заповіту Твого не порушили,
از تو دلسرد نشدیم و از راه تو منحرف نگشتیم.
не вступилось назад наше серце, і не відхилився наш крок від Твоєї дороги!
امّا تو ما را در بین حیوانات وحشی بدون کمک رها کردی؛ و ما را در تاریکی کامل ترک نمودی.
Хоч у місце шакалів Ти випхнув був нас, і прикрив був нас смертною тінню,
اگر ما نام تو را فراموش می‌کردیم، یا دست کمک به سوی خدایان غیر دراز می‌کردیم،
чи й тоді ми забули ім'я Бога нашого, і руки свої простягнули до Бога чужого?
البتّه تو می‌دانستی، زیرا از اسرار دل مردم آگاهی.
Таж про те Бог довідається, бо Він знає таємності серця,
ما به‌خاطر نام تو همیشه با مرگ روبه‌رو هستیم و ما را مانند گوسفندانی که در انتظار کشته شدن باشند، به حساب می‌آورند.
що нас побивають за Тебе щоденно, пораховано нас, як овечок жертовних...
ای خداوند، بیدار شو! چرا خوابیده‌ای؟ برخیز و ما را برای همیشه ترک مکن.
Прокинься ж, для чого Ти, Господи, спиш? Пробудися, не кидай назавжди!
چرا خود را از ما پنهان می‌کنی؟ مصیبت و رنجهای ما را از یاد مبر.
Для чого обличчя Своє Ти ховаєш, забуваєш про нашу недолю та нашу тісноту?
دیگر به خاک افتاده، شکست خورده‌ایم.
Бо душа наша знижилася аж до пороху, а живіт наш приліг до землі... Устань же, о Помоче наша, і викупи нас через милість Свою!
برخیز و به کمک ما بیا! به‌خاطر محبّت پایدار خود ما را نجات بده.