Job 6

А Йов відповів та й сказав:

اگر غم و اندوهِ مرا در ترازو وزن کنید و مشکلات مرا بسنجید،

Коли б смуток мій вірно був зважений, а з ним разом нещастя моє підняли на вазі,

اگر غم و اندوهِ مرا در ترازو وزن کنید و مشکلات مرا بسنجید،

то тепер воно тяжче було б від морського піску, тому нерозважне слова мої кажуть!...

برایتان معلوم می‌شود که از ریگهای دریا هم سنگین‌ترند. از همین سبب است که سخنان من بی‌پرواست.

Бо в мені Всемогутнього стріли, і їхня отрута п'є духа мого, страхи Божі шикуються в бій проти мене...

زیرا خدای قادر مطلق مرا هدف تیرهای خود قرار داده است، و زهر آنها در بدنم پخش شده‌اند و ترس خدا مرا به وحشت انداخته است.

Чи дикий осел над травою реве? Хіба реве віл, коли ясла повні?

الاغ اگر علف داشته باشد، عَرعَر نمی‌کند و گاو در وقت خوردن، بانگ نمی‌زند.

Чи без соли їдять несмачне, чи є смак у білкові яйця?

غذای بی‌نمک مزه‌ای ندارد و همچنین در سفیدهٔ تخم‌مرغ طعمی نیست.

Чого не хотіла торкнутись душа моя, все те стало мені за поживу в хворобі...

برای خوردن این‌گونه غذاها اشتها ندارم و از هر چیزی که می‌خورم، حالم به هم می‌خورد.

О, коли б же збулося прохання моє, а моє сподівання дав Бог!

ای کاش خدا آرزوی مرا برآورده سازد، خواهش مرا قبول فرماید و مرا بکشد و رشتهٔ زندگی مرا قطع کند.

О, коли б зволив Бог розчавити мене, простягнув Свою руку й мене поламав,

ای کاش خدا آرزوی مرا برآورده سازد، خواهش مرا قبول فرماید و مرا بکشد و رشتهٔ زندگی مرا قطع کند.

то була б ще потіха мені, і скакав би я в немилосердному болі, бо я не зрікався слів Святого!...

اگر خواهش مرا بپذیرد، با همهٔ دردهایی که دارم، از خوشی ذوق خواهم کرد. من هرگز از احکام خدا نافرمانی نکرده‌ام، زیرا می‌دانم که او مقدّس است.

Яка сила моя, що надію я матиму? І який мій кінець, щоб продовжити життя моє це?

چه نیرویی در من باقیمانده است که زنده باشم؟ به چه امیدی به زندگی ادامه بدهم؟

Чи сила камінна то сила моя? Чи тіло моє мідяне?

آیا من از سنگ ساخته شده‌ام؟ آیا بدن من از برنز است؟

Чи не поміч для мене в мені, чи спасіння від мене відсунене?

قوّتی برای من باقی نمانده است تا خود را از وضعی که دارم، نجات بدهم و کسی هم نیست که به من کمک کند.

Для того, хто гине, товариш то ласка, хоча б опустив того страх Всемогутнього...

کسی‌که به دوست خود رحم و شفقت ندارد، در واقع از قادر مطلق نمی‌ترسد.

Брати мої зраджують, мов той потік, мов річище потоків, минають вони,

مثل نهری که در زمستان از یخ و برف پُر است و در تابستان آب آن در اثر حرارت بخار می‌شود و خشک می‌گردد، دوستان من هم قابل اعتماد نیستند.

темніші від льоду вони, в них ховається сніг.

مثل نهری که در زمستان از یخ و برف پُر است و در تابستان آب آن در اثر حرارت بخار می‌شود و خشک می‌گردد، دوستان من هم قابل اعتماد نیستند.

Коли сонце їх гріє, вони висихають, у теплі гинуть з місця свого.

مثل نهری که در زمستان از یخ و برف پُر است و در تابستان آب آن در اثر حرارت بخار می‌شود و خشک می‌گردد، دوستان من هم قابل اعتماد نیستند.

Каравани дорогу свою відхиляють, уходять в пустиню й щезають.

کاروانیان برای آب به کنار جوی می‌روند، آن را خشک می‌یابند و در نتیجه از تشنگی هلاک می‌شوند.

Каравани з Теми поглядають, походи з Шеви покладають надії на них.

وقتی کاروانهای تیما و سبا به سراغ آب می‌روند، با دیدن جوی خشک، ناامید می‌شوند.

І засоромилися, що вони сподівались; до нього прийшли та й збентежились.

وقتی کاروانهای تیما و سبا به سراغ آب می‌روند، با دیدن جوی خشک، ناامید می‌شوند.

Так і ви тепер стали ніщо, побачили страх і злякались!

شما هم مانند همان جوی هستید، زیرا رنج و مصیبت مرا می‌بینید و از ترس به نزدیک من نمی‌آیید.

Чи я говорив коли: Дайте мені, а з маєтку свого дайте підкуп за мене,

آیا من از شما چیزی خواسته‌ام، یا گفته‌ام که هدیه‌ای به من بدهید

і врятуйте мене з руки ворога, і з рук гнобителевих мене викупіть?

و یا مرا از دست دشمنان و از چنگ ظالمان نجات بدهید؟

Навчіть ви мене і я буду мовчати, а в чім я невмисне згрішив розтлумачте мені...

به من راه چاره را نشان بدهید و بگویید که گناه من چیست، آنگاه خاموش می‌شوم و حرفی نمی‌زنم.

Які гострі слова справедливі, та що то доводить догана від вас?

سخنِ راست، قانع کننده است، امّا ایراد شما بی‌جاست.

Чи ви думаєте докоряти словами? Бо на вітер слова одчайдушного,

آیا گمان می‌برید که سخنان من بیهوده و مثل بادِ هواست؟ پس چرا به سخنان مأیوس کنندهٔ من جواب می‌دهید؟

і на сироту нападаєте ви, і копаєте яму для друга свого!...

شما حتّی به مال یتیم طمع دارید و از دوستانتان به نفع خود استفاده می‌کنید.

Та звольте поглянути на мене тепер, а я не скажу перед вами неправди.

حال وضع مرا ببینید و بگویید که آیا من دروغ می‌گویم؟

Верніться ж, хай кривди не буде, і верніться, ще в тім моя правда!

دیگر بس است و بی‌انصافی نکنید. محکومم نسازید، زیرا گناهی ندارم.

Хіба в мене на язиці є неправда? чи ж не маю смаку, щоб розпізнати нещастя?

آیا فکر می‌کنید که من حقیقت را نمی‌گویم، و خوب و بد را از هم تشخیص نمی‌دهم؟