Job 17

Мій дух заламавсь, мої дні погасають, зостались мені самі гроби!...

Mia spirito senfortiĝis, miaj tagoj mallongiĝis, Tomboj estas antaŭ mi.

Дійсно, насмішки зо мною, й моє око в розгірченні їхнім ночує...

Mokado min ĉirkaŭas; En aflikto pro tio restas mia okulo.

Поклади, дай заставу за мене Ти Сам, хто ж то той, що умову зо мною заб'є по руках?

Estu Vi mem mia garantianto antaŭ Vi; Alie kiu donos la manon pro mi?

Бо від розуміння закрив Ти їх серце тому не звеличуєш їх.

Ĉar ilian koron Vi kovris kontraŭ prudento; Tial Vi ne donos al ili triumfon.

Він призначує ближніх на поділ, а очі синів його темніють,

Se iu fanfaronas antaŭ siaj amikoj pri sia parto, La okuloj de liaj infanoj konsumiĝos.

Він поставив мене за прислів'я в народів, і став я таким, на якого плюють...

Li faris min proverbo por la popoloj; Kaj mi fariĝis homo, al kiu oni kraĉas en la vizaĝon.

З безталання потемніло око моє, а всі члени мої як та тінь...

Mia okulo mallumiĝis de ĉagreno, Kaj ĉiuj miaj membroj fariĝis kiel ombro.

Праведники остовпіють на це, і невинний встає на безбожного.

La justuloj eksentos teruron pro tio, Kaj la senkulpulo ekscitiĝos kontraŭ la hipokritulo.

І праведний буде держатись дороги своєї, а хто чисторукий побільшиться в силі.

Tamen la virtulo forte konservos sian vojon, Kaj la purmanulo pli firmiĝos.

Але всі ви повернетеся, і приходьте, та я не знаходжу між вами розумного...

Kaj kiom ajn vi ĉiuj revenos, Mi ne trovos inter vi saĝulon.

Мої дні проминули, порвалися думи мої, мого серця маєток,

Miaj tagoj forpasis, pereis miaj intencoj, Kiujn havis mia koro.

вони мені ніч обертають на день, наближують світло при темряві!

La nokton ili volas fari tago, La lumon alproksimigi al la mallumo.

Якщо сподіваюсь, то тільки шеолу, як дому свого, в темноті постелю своє ложе...

Se mi atendas, tamen Ŝeol estas mia domo, En la mallumo estas pretigita mia lito.

До гробу я кличу: О батьку ти мій! До черви: Моя мамо та сестро моя!...

Al la kavo mi diras: Vi estas mia patro; La vermojn mi nomas mia patrino kaj mia fratino.

Де ж тоді та надія моя? А надія моя, хто побачить її?

Kion mi devas atendi? Kiu atentos mian esperon?

До шеолових засувів зійде вона, коли зійдемо разом до пороху...

En la profundon de Ŝeol ĝi malsupreniros, Ni ambaŭ kune kuŝos en la polvo.