Psalms 102

Молитва вбогого, коли він слабне та перед Господнім лицем виливає мову свою.

Modlitba chudého, když sevřín jsa, před Hospodinem vylévá žádosti své.

Господи, вислухай молитву мою, і благання моє нехай дійде до Тебе!

Hospodine, slyš modlitbu mou, a volání mé přijdiž k tobě.

Не ховай від мене обличчя Свого, в день недолі моєї схили Своє ухо до мене, в день благання озвися небавом до мене!

Neskrývej tváři své přede mnou, v den ssoužení mého nakloň ke mně ucha svého; když k tobě volám, rychle vyslyš mne.

Бо минають, як дим, мої дні, а кості мої немов висохли в огнищі...

Nebo mizejí jako dým dnové moji, a kosti mé jako ohniště vypáleny jsou.

Як трава та побите та висохло серце моє, так що я забував їсти хліб свій...

Poraženo jest jako bylina, a usvadlo srdce mé, tak že jsem chleba svého jísti zapomenul.

Від зойку стогнання мого прилипли до тіла мого мої кості...

Od hlasu lkání mého přilnuly kosti mé k kůži mé.

Уподобився я пеликанові пустині, я став, як той пугач руїн!

Podobný jsem učiněn pelikánu na poušti, jsem jako výr na pustinách.

Я безсонний, і став, немов пташка самотня на дасі...

Bdím, a jsem jako vrabec osamělý na střeše.

Увесь день ображають мене вороги мої, ті, хто з мене кепкує, заприсяглись проти мене!

Každý den utrhají mi nepřátelé moji, a posměvači moji proklínají mnou.

і попіл я їм, немов хліб, а напої свої із плачем перемішую,

Nebo jídám popel jako chléb, a k nápoji svému slz přiměšuji,

через гнів Твій та лютість Твою, бо підняв був мене Ти та й кинув мене...

Pro rozhněvání tvé a zažžený hněv tvůj; nebo zdvihna mne, hodils mnou.

Мої дні як похилена тінь, а я сохну, немов та трава!

Dnové moji jsou jako stín nachýlený, a já jako tráva usvadl jsem.

А Ти, Господи, будеш повік пробувати, а пам'ять Твоя з роду в рід.

Ale ty, Hospodine, na věky zůstáváš, a památka tvá od národu až do pronárodu.

Ти встанеш та змилуєшся над Сіоном, бо час учинити йому милосердя, бо прийшов речінець,

Ty povstana, smiluješ se nad Sionem, nebo čas jest učiniti milost jemu, a čas uložený přišel.

бо раби Твої покохали й каміння його, і порох його полюбили!

Nebo líbost mají služebníci tvoji v kamení jeho, a nad prachem jeho slitují se,

і будуть боятись народи Господнього Ймення, а всі земні царі слави Твоєї.

Aby se báli pohané jména Hospodinova, a všickni králové země slávy tvé,

Бо Господь побудує Сіона, появиться в славі Своїй.

Když by Hospodin vzdělal Sion, a ukázal se v slávě své,

До молитви забутих звернеться Він, і молитви їхньої не осоромить.

Když by popatřil k modlitbě poníženého lidu, nepohrdaje modlitbou jejich.

Запишеться це поколінню майбутньому, і народ, який створений буде, хвалитиме Господа,

Budeť to zapsáno pro budoucí potomky, a lid, kterýž má stvořen býti, chváliti bude Hospodina,

бо споглянув Він із високости святої Своєї, Господь зорив на землю з небес,

Že shlédl s výsosti svatosti své. Hospodin s nebe na zemi že popatřil,

щоб почути зідхання ув'язненого, щоб на смерть прирокованих визволити,

Aby vyslyšel vzdychání vězňů, a rozvázal ty, kteříž již k smrti oddání byli,

щоб розповідати про Ймення Господнє в Сіоні, а в Єрусалимі про славу Його,

Aby vypravovali na Sionu jméno Hospodinovo, a chválu jeho v Jeruzalémě,

коли разом зберуться народи й держави служити Господеві.

Když se spolu shromáždí národové a království, aby sloužili Hospodinu.

Мою силу в дорозі Він виснажив, дні мої скоротив...

Ztrápilť jest na cestě sílu mou, ukrátil dnů mých,

Я кажу: Боже мій, не бери Ти мене в половині днів моїх! Твої роки на вічні віки.

Až jsem řekl: Můj Bože, nebeř mne u prostřed dnů mých; od národu zajisté až do pronárodu jsou léta tvá,

Колись землю Ти був заклав, а небо то чин Твоїх рук,

I prvé nežlis založil zemi, a dílo rukou svých, nebesa.

позникають вони, а Ти будеш стояти... і всі вони, як одежа, загинуть, Ти їх зміниш, немов те вбрання, і минуться вони...

Onať pominou, ty pak zůstáváš; všecky ty věci jako roucho zvetšejí, jako oděv změníš je, a změněny budou.

Ти ж Той Самий, а роки Твої не закінчаться! Сини Твоїх рабів будуть жити, а їхнє насіння стоятиме міцно перед обличчям Твоїм!

Ty pak jsi tentýž, a léta tvá nikdy nepřestanou. [ (Psalms 102:29) Synové služebníků tvých bydliti budou, a símě jejich zmocní se před tebou. ]