Proverbs 23

Bir önderle yemeğe oturduğunda Önüne konulana dikkat et.

Když sedneš k jídlu se pánem, pilně šetř, co jest před tebou.

İştahına yenilecek olursan, Daya bıçağı kendi boğazına.

Jinak vrazil bys nůž do hrdla svého, byl-li bys lakotný.

Onun lezzetli yemeklerini çekmesin canın, Böyle yemeğin ardında hile olabilir.

Nežádej lahůdek jeho, nebo jsou pokrm oklamavatelný.

Zengin olmak için didinip durma, Çıkar bunu aklından.

Neusiluj, abys zbohatl; od opatrnosti své přestaň.

Servet göz açıp kapayana dek yok olur, Kanatlanıp kartal gibi göklere uçar.

K bohatství-liž bys obrátil oči své? Poněvadž v náhle mizí; nebo sobě zdělalo křídla podobná orličím, a zaletuje k nebi.

Cimrinin verdiği yemeği yeme, Lezzetli yemeklerini çekmesin canın.

Nejez chleba člověka závistivého, a nežádej lahůdek jeho.

Çünkü yediğin her şeyin hesabını tutar, “Ye, iç” der sana, Ama yüreği senden yana değildir.

Nebo jak on sobě tebe váží v mysli své, tak ty pokrmu toho. Díť: Jez a pí, ale srdce jeho není s tebou.

Yediğin azıcık yemeği kusarsın, Söylediğin güzel sözler de boşa gider.

Skyvu svou, kterouž jsi snědl, vyvrátíš, a zmaříš slova svá utěšená.

Akılsıza öğüt vermeye kalkma, Çünkü senin sözlerindeki sağduyuyu küçümser.

Před bláznem nemluv, nebo pohrdne opatrností řečí tvých.

Eski sınır taşlarının yerini değiştirme, Öksüzlerin toprağına el sürme.

Nepřenášej mezníku starodávního, a na pole sirotků nevcházej.

Çünkü onların Velisi güçlüdür Ve onların davasını sana karşı O yürütür.

Silnýť jest zajisté ochránce jejich; onť povede při jejich proti tobě.

Uyarıları zihnine işle, Bilgi dolu sözlere kulak ver.

Zaveď k učení mysl svou, a uši své k řečem umění.

Çocuğunu terbiye etmekten geri kalma, Onu değnekle dövsen de ölmez.

Neodjímej od mladého kázně; nebo umrskáš-li jej metlou, neumřeť.

Onu değnekle döversen, Canını ölüler diyarından kurtarırsın.

Ty metlou jej mrskávej, a tak duši jeho z pekla vytrhneš.

Oğlum, bilge yürekli olursan, Benim yüreğim de sevinir.

Synu můj, bude-li moudré srdce tvé, veseliti se bude srdce mé všelijak ve mně;

Dudakların doğru konuştuğunda Gönlüm de coşar.

A plésati budou ledví má, když mluviti budou rtové tvoji pravé věci.

Günahkârlara imrenmektense, Sürekli RAB korkusunda yaşa.

Nechť nezávidí srdce tvé hříšníku, ale raději choď v bázni Hospodinově celý den.

Böylece bir geleceğin olur Ve umudun boşa çıkmaz.

Nebo poněvadž jest odplata, naděje tvá nebude podťata.

Oğlum, dinle ve bilge ol, Yüreğini doğru yolda tut.

Slyš ty, synu můj, a buď moudrý, a naprav na cestu srdce své.

Aşırı şarap içenlerle, Ete düşkün oburlarla arkadaşlık etme.

Nebývej mezi pijány vína, ani mezi žráči masa.

Çünkü ayyaş ve obur kişi yoksullaşır, Uyuşukluk da insana paçavra giydirir.

Nebo opilec a žráč zchudne, a ospánlivost v hadry obláčí.

Sana yaşam veren babanın sözlerine kulak ver, Yaşlandığı zaman anneni hor görme.

Poslouchej otce svého, kterýž tě zplodil, aniž pohrdej matkou svou, když se zstará.

Gerçeği satın al ve satma; Bilgeliği, terbiyeyi, aklı da.

Pravdy nabuď, a neprodávej jí, též moudrosti, umění a rozumnosti.

Doğru kişinin babası coştukça coşar, Bilgece davranan oğulun babası sevinir.

Náramně bývá potěšen otec spravedlivého, a ten, kdož zplodil moudrého, veselí se z něho.

Annenle baban seninle coşsun, Seni doğuran sevinsin.

Nechať se tedy veselí otec tvůj a matka tvá, a ať pléše rodička tvá.

Oğlum, beni yürekten dinle, Gözünü gittiğim yoldan ayırma.

Dej mi, synu můj, srdce své, a oči tvé cest mých ať ostříhají.

Çünkü fahişe derin bir çukur, Ahlaksız kadın dar bir kuyudur.

Nebo nevěstka jest jáma hluboká, a studnice těsná žena cizí.

Evet, soyguncu gibi pusuda bekler Ve birçok erkeği yoldan çıkarır.

Onať také jako loupežník úklady činí, a zoufalce na světě rozmnožuje.

Ah çeken kim? Vah çeken kim? Kimdir çekişip duran? Yakınan kim? Boş yere yaralanan kim? Gözleri kanlı olan kim?

Komu běda? komu ouvech? komu svady? komu křik? komu rány darmo? komu červenost očí?

İçmeye oturup kalkamayanlar, Karışık şarapları denemeye gidenlerdir.

Těm, kteříž se zdržují na víně; těm, kteříž chodí, aby vyhledali strojené víno.

Şarabın kızıl rengine, Kadehte ışımasına, Boğazdan aşağı süzülüvermesine bakma.

Nehleď na víno rdící se, že vydává v koflíku záři svou, a přímo vyskakuje.

Sonunda yılan gibi ısırır, Engerek gibi sokar.

Naposledy jako had uštípne, a jako štír ušťkne.

Gözlerin garip şeyler görür, Aklından ahlaksızlıklar geçer.

Oči tvé hleděti budou na cizí, a srdce tvé mluviti bude převrácené věci,

Kendini kâh denizin ortasında, Kâh gemi direğinin tepesinde yatıyor sanırsın.

A budeš jako ten, kterýž spí u prostřed moře, a jako ten, kterýž spí na vrchu sloupu bárky.

“Dövdüler beni ama incinmedim, Vurdular ama farketmedim” dersin, “Yeniden içmek için ne zaman ayılacağım?”

Díš: Zbili mne, a nestonal jsem, tloukli mne, a nečil jsem; když procítím, dám se zase v to.