Psalms 102

Dinggin mo ang dalangin ko, Oh Panginoon, at dumating nawa ang daing ko sa iyo.

Prière d'un malheureux, lorsqu'il est abattu et qu'il répand sa plainte devant l'Eternel. Eternel, écoute ma prière, Et que mon cri parvienne jusqu'à toi!

Huwag mong ikubli ang mukha mo sa akin sa kaarawan ng aking kahirapan: ikiling mo ang iyong pakinig sa akin; sa araw na ako'y tumawag, ay sagutin mo akong madali.

Ne me cache pas ta face au jour de ma détresse! Incline vers moi ton oreille quand je crie! Hâte-toi de m'exaucer!

Sapagka't ang mga kaarawan ko'y nangapapawi na parang usok, at ang mga buto ko'y nangasusunog na parang panggatong.

Car mes jours s'évanouissent en fumée, Et mes os sont enflammés comme un tison.

Ang puso ko'y nasaktan na parang damo, at natuyo; sapagka't nalimutan kong kanin ang aking tinapay.

Mon coeur est frappé et se dessèche comme l'herbe; J'oublie même de manger mon pain.

Dahil sa tinig ng aking daing ang mga buto ko'y nagsisidikit sa aking laman.

Mes gémissements sont tels Que mes os s'attachent à ma chair.

Ako'y parang pelikano sa ilang; ako'y naging parang kuwago sa kaparangan.

Je ressemble au pélican du désert, Je suis comme le chat-huant des ruines;

Ako'y umaabang, at ako'y naging parang maya na nagiisa sa bubungan.

Je n'ai plus de sommeil, et je suis Comme l'oiseau solitaire sur un toit.

Dinudusta ako ng aking mga kaaway buong araw; silang nangauulol laban sa akin ay nagsisisumpa sa akin.

Chaque jour mes ennemis m'outragent, Et c'est par moi que jurent mes adversaires en fureur.

Sapagka't kinain ko ang mga abo na parang tinapay, at hinaluan ko ang aking inumin ng iyak.

Je mange la poussière au lieu de pain, Et je mêle des larmes à ma boisson,

Dahil sa iyong galit at iyong poot: sapagka't ako'y iyong itinaas, at inihagis.

A cause de ta colère et de ta fureur; Car tu m'as soulevé et jeté au loin.

Ang aking mga kaarawan ay parang lilim na kumikiling; at ako'y natuyo na parang damo.

Mes jours sont comme l'ombre à son déclin, Et je me dessèche comme l'herbe.

Nguni't ikaw, Oh Panginoon, ay mamamalagi magpakailan man; at ang alaala sa iyo ay sa lahat ng sali't saling lahi.

Mais toi, Eternel! tu règnes à perpétuité, Et ta mémoire dure de génération en génération.

Ikaw ay babangon at maaawa sa Sion: sapagka't kapanahunan ng pagkaawa sa kaniya, Oo, ang takdang panahon ay dumating.

Tu te lèveras, tu auras pitié de Sion; Car le temps d'avoir pitié d'elle, Le temps fixé est à son terme;

Sapagka't nililigaya ang iyong mga lingkod sa kaniyang mga bato, at nanghihinayang sa kaniyang alabok.

Car tes serviteurs en aiment les pierres, Ils en chérissent la poussière.

Sa gayo'y katatakutan ng mga bansa ang pangalan ng Panginoon. At ng lahat ng hari sa lupa ang iyong kaluwalhatian;

Alors les nations craindront le nom de l'Eternel, Et tous les rois de la terre ta gloire.

Sapagka't itinayo ng Panginoon ang Sion, siya'y napakita sa kaniyang kaluwalhatian;

Oui, l'Eternel rebâtira Sion, Il se montrera dans sa gloire.

Kaniyang dininig ang dalangin ng tapon, at hindi hinamak ang kanilang dalangin.

Il est attentif à la prière du misérable, Il ne dédaigne pas sa prière.

Ito'y isusulat na ukol sa lahing susunod: at ang bayang lalalangin ay pupuri sa Panginoon.

Que cela soit écrit pour la génération future, Et que le peuple qui sera créé célèbre l'Eternel!

Sapagka't siya'y tumungo mula sa kaitaasan ng kaniyang santuario; tumingin ang Panginoon sa lupa mula sa langit;

Car il regarde du lieu élevé de sa sainteté; Du haut des cieux l'Eternel regarde sur la terre,

Upang dinggin ang buntong hininga ng bilanggo: upang kalagan yaong nangaitakdang patayin;

Pour écouter les gémissements des captifs, Pour délivrer ceux qui vont périr,

Upang maipahayag ng mga tao ang pangalan ng Panginoon sa Sion, at ang kaniyang kapurihan sa Jerusalem;

Afin qu'ils publient dans Sion le nom de l'Eternel, Et ses louanges dans Jérusalem,

Nang ang mga bayan ay mapisan, at ang mga kaharian, upang maglingkod sa Panginoon.

Quand tous les peuples s'assembleront, Et tous les royaumes, pour servir l'Eternel.

Kaniyang pinahina ang aking kalakasan sa daan; kaniyang pinaikli ang mga kaarawan ko.

Il a brisé ma force dans la route, Il a abrégé mes jours.

Aking sinabi, Oh Dios ko, huwag mo akong kunin sa kalagitnaan ng aking mga kaarawan; ang mga taon mo'y lampas sa mga sali't saling lahi.

Je dis: Mon Dieu, ne m'enlève pas au milieu de mes jours, Toi, dont les années durent éternellement!

Nang una ay inilagay mo ang patibayan ng lupa; at ang mga langit ay gawa ng iyong mga kamay.

Tu as anciennement fondé la terre, Et les cieux sont l'ouvrage de tes mains.

Sila'y uuwi sa wala, nguni't ikaw ay mananatili: Oo, silang lahat ay maluluma na parang bihisan; parang isang kasuutan na iyong mga papalitan, at sila'y mga mapapalitan:

Ils périront, mais tu subsisteras; Ils s'useront tous comme un vêtement; Tu les changeras comme un habit, et ils seront changés.

Nguni't ikaw rin, at ang mga taon mo'y hindi magkakawakas.

Mais toi, tu restes le même, Et tes années ne finiront point.

Ang mga anak ng iyong mga lingkod ay mangamamalagi, at ang kanilang binhi ay matatatag sa harap mo.

Les fils de tes serviteurs habiteront leur pays, Et leur postérité s'affermira devant toi.