Job 3

Pagkatapos nito'y ibinuka ni Job ang kaniyang bibig at sinumpa ang kaniyang kaarawan.

След това Йов отвори устата си и прокле деня си.

At si Job ay sumagot, at nagsabi,

И Йов заговори и каза:

Maparam nawa ang kaarawan ng kapanganakan sa akin, at ang gabi na nagsabi, may lalaking ipinaglihi.

Да погине денят, в който се родих, и нощта, в която се каза: Зачена се мъжко!

Magdilim nawa ang kaarawang yaon; huwag nawang pansinin ng Dios mula sa itaas, ni silangan man ng liwanag.

Мрак да бъде онзи ден; да не го зачита Бог отгоре и да не изгрее на него светлина!

Ang dilim at ang salimuot na kadiliman ang siyang mangagari niyaon; pag-ulapan nawa yaon; Pangilabutin nawa yaon ng lahat na nagpapadilim sa araw.

Да го обладаят тъмнина и смъртна сянка, да го покрие облак, да го ужаси тъмата на деня!

Suma gabing yaon nawa ang pagsasalimuot ng kadiliman: huwag nawang kagalakan sa mga araw ng sangtaon; huwag nawang mapasok sa bilang ng mga buwan.

Онази нощ — тъмнина да я обладава, да не се радва между дните на годината, да не влезе в числото на месеците!

Narito, mapagisa ang gabing yaon; huwag nawang datnan yaon ng masayang tinig.

Ето, безплодна да бъде онази нощ, да не влезе в нея ликуване!

Sumpain nawa yaong nanganunumpa sa araw, ng nangamimihasang gumalaw sa buwaya.

Да я прокълнат онези, които кълнат деня, онези, които са изкусни да събудят Левиатан.

Mangagdilim nawa ang mga bituin ng pagtatakip-silim niyaon: maghintay nawa ng liwanag, nguni't huwag magkaroon: ni huwag mamalas ang mga bukang liwayway ng umaga:

Да потъмнеят звездите на здрача й, да чака светлина и да я няма и да не види лъчите на зората;

Sapagka't hindi tinakpan ang mga pinto ng bahay-bata ng aking ina, o ikinubli man ang kabagabagan sa aking mga mata.

защото не затвори вратата на майчината ми утроба и не скри страданието от очите ми.

Bakit hindi pa ako namatay mula sa bahay-bata? Bakit di pa napatid ang aking hininga nang ipanganak ako ng aking ina?

Защо не умрях още от утробата и не издъхнах, щом излязох от корема?

Bakit tinanggap ako ng mga tuhod? O bakit ng mga suso, na aking sususuhin?

Защо ме приеха коленете и защо — гърдите, за да суча?

Sapagka't ngayon ay nahihiga sana ako at natatahimik; ako sana'y nakakatulog; na napapahinga ako:

Защото сега щях да лежа и да почивам, щях да спя, тогава щях покой да имам —

Na kasama ng mga hari at ng mga kasangguni sa lupa, na nagsisigawa ng mga dakong ilang sa ganang kanila;

с царе и съветници земни, които съградиха си развалини,

O ng mga pangulo na nangagkaroon ng ginto, na pumuno sa kanilang bahay ng pilak:

или с князе, които имаха и злато, и къщите напълниха си със сребро.

O gaya sana ng nalagas na nakatago, na hindi nabuhay; gaya sana ng sanggol na kailan man ay hindi nakakita ng liwanag.

Или като скрито мъртвородено не щеше да ме има, като децата, които не са видели светлина.

Doo'y naglilikat ang masama sa pagbagabag; at doo'y nagpapahinga ang pagod.

Там безбожните престават да вилнеят и уморените там си почиват.

Doo'y ang mga bihag ay nangagpapahingang magkakasama; hindi nila naririnig ang tinig ng nagpapaatag.

Там пленените са на спокойствие и гласа на угнетителя не чуват.

Ang mababa at ang mataas ay nangaroon; at ang alipin ay laya sa kaniyang panginoon.

Там са малък и голям; и слугата е свободен от своя господар.

Bakit binibigyan ng liwanag ang nasa karalitaan, at ng buhay ang kaluluwang nasa kahirapan;

Защо се дава светлина на страдащия и живот — на огорчените в душата,

Na naghihintay ng kamatayan, nguni't hindi dumarating; at hinahangad ng higit kaysa mga kayamanang nakatago;

които за смъртта копнеят, но я няма; от имане скрито повече я търсят,

Na nagagalak ng di kawasa, at nangasasayahan, pagka nasumpungan ang libingan?

и се радват до ликуване и веселят се, щом намерят гроба;

Bakit binibigyan ng liwanag ang tao na kinalilingiran ng lakad, at ang kinulong ng Dios?

на човека, чийто път е скрит, и когото Бог е оградил, затворил?

Sapagka't nagbubuntong hininga ako bago ako kumain, at ang aking mga angal ay bumubugsong parang tubig.

Защото още преди хляба ми въздишката ми идва и стенанията ми като вода се леят.

Sapagka't ang bagay na aking kinatatakutan ay dumarating sa akin, at ang aking pinangingilabutan ay dumarating sa akin.

Защото онова, от което се боях, ме връхлетя и онова, от което се ужасявах, ми се случи.

Hindi ako tiwasay, ni ako man ay tahimik, ni ako man ay napapahinga; kundi kabagabagan ang dumarating.

Нямам мир, нито почивка, нито покой, и дойде беда.