Psalms 102

Bön av en betryckt, när han försmäktar och utgjuter sitt bekymmer inför HERREN.
Dinggin mo ang dalangin ko, Oh Panginoon, at dumating nawa ang daing ko sa iyo.
 HERRE, hör min bön,  och låt mitt rop komma inför dig.
Huwag mong ikubli ang mukha mo sa akin sa kaarawan ng aking kahirapan: ikiling mo ang iyong pakinig sa akin; sa araw na ako'y tumawag, ay sagutin mo akong madali.
 Dölj icke ditt ansikte för mig,      när jag är i nöd.  Böj ditt öra till mig;  när jag ropar,      så skynda att svara mig.
Sapagka't ang mga kaarawan ko'y nangapapawi na parang usok, at ang mga buto ko'y nangasusunog na parang panggatong.
 Ty mina dagar hava försvunnit såsom rök,  benen i min kropp äro förtorkade såsom av eld.
Ang puso ko'y nasaktan na parang damo, at natuyo; sapagka't nalimutan kong kanin ang aking tinapay.
 Mitt hjärta är förbränt såsom gräs och förvissnat;  ty jag förgäter att äta mitt bröd.
Dahil sa tinig ng aking daing ang mga buto ko'y nagsisidikit sa aking laman.
 För min högljudda suckans skull  tränga benen i min kropp ut till huden.
Ako'y parang pelikano sa ilang; ako'y naging parang kuwago sa kaparangan.
 Jag är lik en pelikan i öknen,  jag är såsom en uggla bland ruiner.
Ako'y umaabang, at ako'y naging parang maya na nagiisa sa bubungan.
 Jag får ingen sömn och har blivit lik      en ensam fågel på taket.
Dinudusta ako ng aking mga kaaway buong araw; silang nangauulol laban sa akin ay nagsisisumpa sa akin.
 Hela dagen smäda mig mina fiender;  de som rasa mot mig förbanna med mitt namn.
Sapagka't kinain ko ang mga abo na parang tinapay, at hinaluan ko ang aking inumin ng iyak.
 Ty jag äter aska såsom bröd  och blandar min dryck med gråt,
Dahil sa iyong galit at iyong poot: sapagka't ako'y iyong itinaas, at inihagis.
 för din vredes och förtörnelses skull,  därför att du har gripit mig och kastat mig bort.
Ang aking mga kaarawan ay parang lilim na kumikiling; at ako'y natuyo na parang damo.
 Mina dagar äro såsom skuggan, när den förlänges,  och jag själv förvissnar såsom gräs.
Nguni't ikaw, Oh Panginoon, ay mamamalagi magpakailan man; at ang alaala sa iyo ay sa lahat ng sali't saling lahi.
 Men du, o HERRE,      tronar evinnerligen,  och din åminnelse varar från släkte till släkte.
Ikaw ay babangon at maaawa sa Sion: sapagka't kapanahunan ng pagkaawa sa kaniya, Oo, ang takdang panahon ay dumating.
 Du skall stå upp      och förbarma dig över Sion;  se, det är tid att du bevisar det nåd;      ja, stunden har kommit.
Sapagka't nililigaya ang iyong mga lingkod sa kaniyang mga bato, at nanghihinayang sa kaniyang alabok.
 Ty dina tjänare hava dess stenar kära  och ömka sig över dess grus.
Sa gayo'y katatakutan ng mga bansa ang pangalan ng Panginoon. At ng lahat ng hari sa lupa ang iyong kaluwalhatian;
 Då skola hedningarna frukta HERRENS namn  och alla jordens konungar din härlighet,
Sapagka't itinayo ng Panginoon ang Sion, siya'y napakita sa kaniyang kaluwalhatian;
 när en gång HERREN har byggt upp Sion  och uppenbarat sig i sin härlighet;
Kaniyang dininig ang dalangin ng tapon, at hindi hinamak ang kanilang dalangin.
 när han har vänt sig till de utblottades bön  och upphört att förakta deras bön.
Ito'y isusulat na ukol sa lahing susunod: at ang bayang lalalangin ay pupuri sa Panginoon.
 Det skall tecknas upp      för ett kommande släkte,  och det folk som varder skapat      skall lova HERREN,
Sapagka't siya'y tumungo mula sa kaitaasan ng kaniyang santuario; tumingin ang Panginoon sa lupa mula sa langit;
 att han har blickat ned      från sin heliga höjd,  att HERREN har skådat      från himmelen ned till jorden,
Upang dinggin ang buntong hininga ng bilanggo: upang kalagan yaong nangaitakdang patayin;
 för att höra den fångnes klagan,  för att befria dödens barn,
Upang maipahayag ng mga tao ang pangalan ng Panginoon sa Sion, at ang kaniyang kapurihan sa Jerusalem;
 på det att man i Sion      må förkunna HERRENS namn  och hans lov i Jerusalem,
Nang ang mga bayan ay mapisan, at ang mga kaharian, upang maglingkod sa Panginoon.
 när alla folk församlas,  och alla riken, för att tjäna HERREN.
Kaniyang pinahina ang aking kalakasan sa daan; kaniyang pinaikli ang mga kaarawan ko.
 Han har på vägen nedböjt min kraft,  han har förkortat mina dagar.
Aking sinabi, Oh Dios ko, huwag mo akong kunin sa kalagitnaan ng aking mga kaarawan; ang mga taon mo'y lampas sa mga sali't saling lahi.
 Jag säger: Min Gud,      tag mig icke bort i mina halva dagar,  du vilkens år vara från släkte till släkte.
Nang una ay inilagay mo ang patibayan ng lupa; at ang mga langit ay gawa ng iyong mga kamay.
 I urtiden lade du jordens grund,  och himlarna äro dina händer verk:
Sila'y uuwi sa wala, nguni't ikaw ay mananatili: Oo, silang lahat ay maluluma na parang bihisan; parang isang kasuutan na iyong mga papalitan, at sila'y mga mapapalitan:
 de skola förgås, men du förbliver,  de skola alla nötas ut såsom en klädnad;  du skall förvanda dem såsom man byter om sin dräkt, och de fara hän.
Nguni't ikaw rin, at ang mga taon mo'y hindi magkakawakas.
 Men du är densamme,  och dina år skola icke hava någon ände. [ (Psalms 102:29)  Dina tjänares barn skola få bo i landet,  och deras avkomma skall bestå inför dig. ]
Ang mga anak ng iyong mga lingkod ay mangamamalagi, at ang kanilang binhi ay matatatag sa harap mo.