Job 3

Därefter upplät Job sin mun och förbannade sin födelsedag;
Pagkatapos nito'y ibinuka ni Job ang kaniyang bibig at sinumpa ang kaniyang kaarawan.
Job tog till orda och sade:
At si Job ay sumagot, at nagsabi,
 Må den dag utplånas, på vilken jag föddes,  och den natt som sade: »Ett gossebarn är avlat.»
Maparam nawa ang kaarawan ng kapanganakan sa akin, at ang gabi na nagsabi, may lalaking ipinaglihi.
 Må den dagen vändas i mörker,  må Gud i höjden ej fråga efter den  och intet dagsljus lysa däröver.
Magdilim nawa ang kaarawang yaon; huwag nawang pansinin ng Dios mula sa itaas, ni silangan man ng liwanag.
 Mörkret och dödsskuggan börde den åter,  molnen lägre sig över den;  förskräcke den allt som kan förmörka en dag.
Ang dilim at ang salimuot na kadiliman ang siyang mangagari niyaon; pag-ulapan nawa yaon; Pangilabutin nawa yaon ng lahat na nagpapadilim sa araw.
 Den natten må gripas av tjockaste mörker;  ej må den få fröjda sig bland årets dagar,  intet rum må den finna inom månadernas krets.
Suma gabing yaon nawa ang pagsasalimuot ng kadiliman: huwag nawang kagalakan sa mga araw ng sangtaon; huwag nawang mapasok sa bilang ng mga buwan.
 Ja, ofruktsam blive den natten,  aldrig höje sig jubel under den.
Narito, mapagisa ang gabing yaon; huwag nawang datnan yaon ng masayang tinig.
 Må den förbannas av dem som besvärja dagar,  av dem som förmå mana upp Leviatan.
Sumpain nawa yaong nanganunumpa sa araw, ng nangamimihasang gumalaw sa buwaya.
 Må dess grynings stjärnor förmörkas,  efter ljus må den bida, utan att det kommer,  morgonrodnadens ögonbryn må den aldrig få se;
Mangagdilim nawa ang mga bituin ng pagtatakip-silim niyaon: maghintay nawa ng liwanag, nguni't huwag magkaroon: ni huwag mamalas ang mga bukang liwayway ng umaga:
 eftersom den ej tillslöt dörrarna till min moders liv,  ej lät olyckan förbliva dold för mina ögon.
Sapagka't hindi tinakpan ang mga pinto ng bahay-bata ng aking ina, o ikinubli man ang kabagabagan sa aking mga mata.
 Varför fick jag ej dö strax i modersskötet,  förgås vid det jag kom ut ur min moders liv?
Bakit hindi pa ako namatay mula sa bahay-bata? Bakit di pa napatid ang aking hininga nang ipanganak ako ng aking ina?
 Varför funnos knän mig till mötes,  och varför bröst, där jag fick di?
Bakit tinanggap ako ng mga tuhod? O bakit ng mga suso, na aking sususuhin?
 Hade så icke skett, låge jag nu i ro,  jag finge då sova, jag njöte då min vila,
Sapagka't ngayon ay nahihiga sana ako at natatahimik; ako sana'y nakakatulog; na napapahinga ako:
 vid sidan av konungar och rådsherrar i landet,  män som byggde sig palatslika gravar,
Na kasama ng mga hari at ng mga kasangguni sa lupa, na nagsisigawa ng mga dakong ilang sa ganang kanila;
 ja, vid sidan av furstar som voro rika på guld  och hade sina hus uppfyllda av silver;
O ng mga pangulo na nangagkaroon ng ginto, na pumuno sa kanilang bahay ng pilak:
 eller vore jag icke till, lik ett nedgrävt foster,  lik ett barn som aldrig fick se ljuset.
O gaya sana ng nalagas na nakatago, na hindi nabuhay; gaya sana ng sanggol na kailan man ay hindi nakakita ng liwanag.
 Där hava ju de ogudaktiga upphört att rasa,  där få de uttröttade komma till vila;
Doo'y naglilikat ang masama sa pagbagabag; at doo'y nagpapahinga ang pagod.
 där hava alla fångar fått ro,  de höra där ingen pådrivares röst.
Doo'y ang mga bihag ay nangagpapahingang magkakasama; hindi nila naririnig ang tinig ng nagpapaatag.
 Små och stora äro där varandra lika,  trälen har där blivit fri ifrån sin herre.
Ang mababa at ang mataas ay nangaroon; at ang alipin ay laya sa kaniyang panginoon.
 Varför skulle den olycklige skåda ljuset?  Ja, varför gives liv åt dem som plågas så bittert,
Bakit binibigyan ng liwanag ang nasa karalitaan, at ng buhay ang kaluluwang nasa kahirapan;
 åt dem som vänta efter döden, utan att den kommer,  och spana därefter mer än efter någon skatt,
Na naghihintay ng kamatayan, nguni't hindi dumarating; at hinahangad ng higit kaysa mga kayamanang nakatago;
 åt dem som skulle glädjas -- ja, intill jubel --  och fröjda sig, allenast de funne sin grav;
Na nagagalak ng di kawasa, at nangasasayahan, pagka nasumpungan ang libingan?
 varför åt en man vilkens väg är höljd i mörker,  åt en man så kringstängd av Gud?
Bakit binibigyan ng liwanag ang tao na kinalilingiran ng lakad, at ang kinulong ng Dios?
 Suckan har ju blivit mitt dagliga bröd,  och såsom vatten strömma mina klagorop.
Sapagka't nagbubuntong hininga ako bago ako kumain, at ang aking mga angal ay bumubugsong parang tubig.
 ty det som ingav mig förskräckelse, det drabbar mig nu,  och vad jag fruktade för, det kommer över mig.
Sapagka't ang bagay na aking kinatatakutan ay dumarating sa akin, at ang aking pinangingilabutan ay dumarating sa akin.
 Jag får ingen rast, ingen ro, ingen vila;  ångest kommer över mig.
Hindi ako tiwasay, ni ako man ay tahimik, ni ako man ay napapahinga; kundi kabagabagan ang dumarating.