Job 3

Därefter upplät Job sin mun och förbannade sin födelsedag;

Potem otworzył Ijob usta swoje, i złorzeczył dniowi swemu.

Job tog till orda och sade:

I zawołał Ijob, mówiąc:

 Må den dag utplånas, på vilken jag föddes,  och den natt som sade: »Ett gossebarn är avlat.»

Bodaj był zginął dzień, któregom się urodził! i noc,w którą rzeczono: Począł się mężczyzna!

 Må den dagen vändas i mörker,  må Gud i höjden ej fråga efter den  och intet dagsljus lysa däröver.

Bodaj się był on dzień obrócił w ciemność! By się był o nim nie pytał Bóg z wysokości, i nie był oświecony światłością!

 Mörkret och dödsskuggan börde den åter,  molnen lägre sig över den;  förskräcke den allt som kan förmörka en dag.

Bodaj go była zaćmiła ciemność i cień śmierci! by go był ogarnął obłok, i ustraszyła go gorącość dzienna!

 Den natten må gripas av tjockaste mörker;  ej må den få fröjda sig bland årets dagar,  intet rum må den finna inom månadernas krets.

Bodaj była noc onę osiadła ciemność, aby nie szła w liczbę dni rocznych, i w liczbę miesięcy nie przyszła!

 Ja, ofruktsam blive den natten,  aldrig höje sig jubel under den.

Bodaj noc ona była samotna, a śpiewania aby nie było w niej!

 Må den förbannas av dem som besvärja dagar,  av dem som förmå mana upp Leviatan.

Bodaj ją byli przeklęli, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi, wzruszać płacz swój!

 Må dess grynings stjärnor förmörkas,  efter ljus må den bida, utan att det kommer,  morgonrodnadens ögonbryn må den aldrig få se;

Bodaj się były zaćmiły gwiazdy przy zmierzkaniu jej! a czekając światła, aby się go była nie doczekała, ani nie oglądała zorzy porannej!

 eftersom den ej tillslöt dörrarna till min moders liv,  ej lät olyckan förbliva dold för mina ögon.

Iż nie zawarła drzwi żywota mego, a nie skryła boleści od oczu moich.

 Varför fick jag ej dö strax i modersskötet,  förgås vid det jag kom ut ur min moders liv?

Przeczżem w żywocie nie umarł, albo, gdym z żywota wyszedł, czemum nie zginął?

 Varför funnos knän mig till mötes,  och varför bröst, där jag fick di?

Przeczże mię piastowano na kolanach? a przeczżem ssał piersi?

 Hade så icke skett, låge jag nu i ro,  jag finge då sova, jag njöte då min vila,

Albowiembym teraz leżał i odpoczywał; spałbym i miałbym pokój,

 vid sidan av konungar och rådsherrar i landet,  män som byggde sig palatslika gravar,

Z królmi i z radcami ziemi, którzy sobie budowali na miejscach pustych;

 ja, vid sidan av furstar som voro rika på guld  och hade sina hus uppfyllda av silver;

Albo z książętami, którzy mieli złoto, a napełniali domy swe srebrem,

 eller vore jag icke till, lik ett nedgrävt foster,  lik ett barn som aldrig fick se ljuset.

Albo czemum się nie stał jako martwy płód skryty? albo jako niemowlątka, które nie oglądały światłości?

 Där hava ju de ogudaktiga upphört att rasa,  där få de uttröttade komma till vila;

Tam niepobożni przestawają straszyć, i tam odpoczywają zwątleni w siłę.

 där hava alla fångar fått ro,  de höra där ingen pådrivares röst.

Tamże więźniowie sobie wydychają, a nie słyszą głosu trapiącego ich,

 Små och stora äro där varandra lika,  trälen har där blivit fri ifrån sin herre.

Mały i wielki tam sobie są równi a niewolnik wolny od pana swego.

 Varför skulle den olycklige skåda ljuset?  Ja, varför gives liv åt dem som plågas så bittert,

Przecz nędznemu dana jest światłość, a żywot tym, którzy są utrapionego ducha?

 åt dem som vänta efter döden, utan att den kommer,  och spana därefter mer än efter någon skatt,

Którzy czekają śmierci, a nie przychodzi, choć jej pilniej szukają niż skarbów skrytych;

 åt dem som skulle glädjas -- ja, intill jubel --  och fröjda sig, allenast de funne sin grav;

Którzyby się z radością weselili, pląsając, gdyby znaleźli grób.

 varför åt en man vilkens väg är höljd i mörker,  åt en man så kringstängd av Gud?

Przecz dana jest światłość mężowi, którego droga skryta jest, a którego Bóg ciężkościami ogarnął?

 Suckan har ju blivit mitt dagliga bröd,  och såsom vatten strömma mina klagorop.

Albowiem kiedy mam jeść, wzdychanie moje przychodzi, a rozchodzi się jako woda ryczenie moje;

 ty det som ingav mig förskräckelse, det drabbar mig nu,  och vad jag fruktade för, det kommer över mig.

Bo strach, któregom się lękał, przyszedł na mię, a czegom się obawiał, przydało mi się.

 Jag får ingen rast, ingen ro, ingen vila;  ångest kommer över mig.

Nie byłem bezpieczny, anim się uspokoił, anim odpoczywał, a przecież na mię przyszła trwoga.