Psalms 102

Oración del pobre, cuando estuviere angustiado, y delante de JEHOVÁ derramare su lamento. JEHOVÁ, oye mi oración, Y venga mi clamor á ti.

Dinggin mo ang dalangin ko, Oh Panginoon, at dumating nawa ang daing ko sa iyo.

No escondas de mí tu rostro: en el día de mi angustia Inclina á mí tu oído; El día que te invocare, apresúrate á responderme.

Huwag mong ikubli ang mukha mo sa akin sa kaarawan ng aking kahirapan: ikiling mo ang iyong pakinig sa akin; sa araw na ako'y tumawag, ay sagutin mo akong madali.

Porque mis días se han consumido como humo; Y mis huesos cual tizón están quemados.

Sapagka't ang mga kaarawan ko'y nangapapawi na parang usok, at ang mga buto ko'y nangasusunog na parang panggatong.

Mi corazón fué herido, y secóse como la hierba; Por lo cual me olvidé de comer mi pan.

Ang puso ko'y nasaktan na parang damo, at natuyo; sapagka't nalimutan kong kanin ang aking tinapay.

Por la voz de mi gemido Mis huesos se han pegado á mi carne.

Dahil sa tinig ng aking daing ang mga buto ko'y nagsisidikit sa aking laman.

Soy semejante al pelícano del desierto; Soy como el búho de las soledades.

Ako'y parang pelikano sa ilang; ako'y naging parang kuwago sa kaparangan.

Velo, y soy Como el pájaro solitario sobre el tejado.

Ako'y umaabang, at ako'y naging parang maya na nagiisa sa bubungan.

Cada día me afrentan mis enemigos; Los que se enfurecen contra mí, hanse contra mí conjurado.

Dinudusta ako ng aking mga kaaway buong araw; silang nangauulol laban sa akin ay nagsisisumpa sa akin.

Por lo que como la ceniza á manera de pan, Y mi bebida mezclo con lloro,

Sapagka't kinain ko ang mga abo na parang tinapay, at hinaluan ko ang aking inumin ng iyak.

Á causa de tu enojo y de tu ira; Pues me alzaste, y me has arrojado.

Dahil sa iyong galit at iyong poot: sapagka't ako'y iyong itinaas, at inihagis.

Mis días son como la sombra que se va; Y heme secado como la hierba.

Ang aking mga kaarawan ay parang lilim na kumikiling; at ako'y natuyo na parang damo.

Mas tú, JEHOVÁ, permanecerás para siempre, Y tu memoria para generación y generación.

Nguni't ikaw, Oh Panginoon, ay mamamalagi magpakailan man; at ang alaala sa iyo ay sa lahat ng sali't saling lahi.

Tú levantándote, tendrás misericordia de Sión; Porque el tiempo de tener misericordia de ella, porque el plazo es llegado.

Ikaw ay babangon at maaawa sa Sion: sapagka't kapanahunan ng pagkaawa sa kaniya, Oo, ang takdang panahon ay dumating.

Porque tus siervos aman sus piedras, Y del polvo de ella tienen compasión.

Sapagka't nililigaya ang iyong mga lingkod sa kaniyang mga bato, at nanghihinayang sa kaniyang alabok.

Entonces temerán las gentes el nombre de JEHOVÁ, Y todos los reyes de la tierra tu gloria;

Sa gayo'y katatakutan ng mga bansa ang pangalan ng Panginoon. At ng lahat ng hari sa lupa ang iyong kaluwalhatian;

Por cuanto JEHOVÁ habrá edificado á Sión, Y en su gloria será visto;

Sapagka't itinayo ng Panginoon ang Sion, siya'y napakita sa kaniyang kaluwalhatian;

Habrá mirado á la oración de los solitarios, Y no habrá desechado el ruego de ellos.

Kaniyang dininig ang dalangin ng tapon, at hindi hinamak ang kanilang dalangin.

Escribirse ha esto para la generación venidera: Y el pueblo que se criará, alabará á JAH.

Ito'y isusulat na ukol sa lahing susunod: at ang bayang lalalangin ay pupuri sa Panginoon.

Porque miró de lo alto de su santuario; JEHOVÁ miró de los cielos á la tierra,

Sapagka't siya'y tumungo mula sa kaitaasan ng kaniyang santuario; tumingin ang Panginoon sa lupa mula sa langit;

Para oír el gemido de los presos, Para soltar á los sentenciados á muerte;

Upang dinggin ang buntong hininga ng bilanggo: upang kalagan yaong nangaitakdang patayin;

Porque cuenten en Sión el nombre de JEHOVÁ, Y su alabanza en Jerusalem,

Upang maipahayag ng mga tao ang pangalan ng Panginoon sa Sion, at ang kaniyang kapurihan sa Jerusalem;

Cuando los pueblos se congregaren en uno, Y los reinos, para servir á JEHOVÁ.

Nang ang mga bayan ay mapisan, at ang mga kaharian, upang maglingkod sa Panginoon.

Él afligió mi fuerza en el camino; Acortó mis días.

Kaniyang pinahina ang aking kalakasan sa daan; kaniyang pinaikli ang mga kaarawan ko.

Dije: Dios mío, no me cortes en el medio de mis días: Por generación de generaciones son tus años.

Aking sinabi, Oh Dios ko, huwag mo akong kunin sa kalagitnaan ng aking mga kaarawan; ang mga taon mo'y lampas sa mga sali't saling lahi.

Tú fundaste la tierra antiguamente, Y los cielos son obra de tus manos.

Nang una ay inilagay mo ang patibayan ng lupa; at ang mga langit ay gawa ng iyong mga kamay.

Ellos perecerán, y tú permanecerás; Y todos ellos como un vestido se envejecerán; Como una ropa de vestir los mudarás, y serán mudados:

Sila'y uuwi sa wala, nguni't ikaw ay mananatili: Oo, silang lahat ay maluluma na parang bihisan; parang isang kasuutan na iyong mga papalitan, at sila'y mga mapapalitan:

Mas tú eres el mismo, Y tus años no se acabarán.

Nguni't ikaw rin, at ang mga taon mo'y hindi magkakawakas.

Los hijos de tus siervos habitarán, Y su simiente será afirmada delante de ti.

Ang mga anak ng iyong mga lingkod ay mangamamalagi, at ang kanilang binhi ay matatatag sa harap mo.