Job 17

MI ALIENTO está corrompido, acórtanse mis días, Y me está aparejado el sepulcro.
Souf mwen prèt pou koupe. Mwen pa lwen mouri. Se pou simityè ase mwen bon.
No hay conmigo sino escarnecedores, En cuya acrimonia se detienen mis ojos.
Kote m' vire, se moun k'ap pase m' nan betiz. Vye pawòl jouman yo enpoze m' dòmi.
Pon ahora, dame fianza para litigar contigo: ¿Quién tocará ahora mi mano?
Ou mèt kwè m', Bondye! Se ou menm ankò ki pou bay garanti pou mwen. M' pa gen pesonn lòt ki ka tope ak yo.
Porque á éstos has tú escondido su corazón de inteligencia: Por tanto, no los ensalzarás.
Ou fèmen lespri yo pou yo pa konprann. Pa kite yo gen rezon sou mwen.
El que denuncia lisonjas á sus prójimos, Los ojos de sus hijos desfallezcan.
Pawòl la di: Yon moun ap fè gwo fèt pou zanmi l', epi pitit li yo ap mouri grangou anndan lakay li.
Él me ha puesto por parábola de pueblos, Y delante de ellos he sido como tamboril.
Yo fè koze sou mwen nan pèp la. Yo vin krache nan figi m'!
Y mis ojos se oscurecieron de desabrimiento, Y mis pensamientos todos son como sombra.
Mwen sitèlman nan lapenn, m' pa ka louvri je m'. Mwen fin tounen zo ak po. Ata lonbraj mwen pa fè!
Los rectos se maravillarán de esto, Y el inocente se levantará contra el hipócrita.
Moun k'ap mache dwat yo sezi lè yo wè sa. Inonsan yo fin debòde sou mechan an ki vire do bay Bondye.
No obstante, proseguirá el justo su camino, Y el limpio de manos aumentará la fuerza.
Moun k'ap mennen yon vi dwat, se yo ki gen rezon. Sa ki pa mete men yo nan ankenn move zafè kanpe pi rèd sou pozisyon yo.
Mas volved todos vosotros, y venid ahora, Que no hallaré entre vosotros sabio.
Nou tout mèt vin kanpe devan m', mwen p'ap jwenn yonn ladan nou ki gen bon konprann.
Pasáronse mis días, fueron arrancados mis pensamientos, Los designios de mi corazón.
Mwen fin viv! Tout plan m' te gen nan tèt mwen kraze. Mwen pa gen ankenn espwa ankò.
Pusieron la noche por día, Y la luz se acorta delante de las tinieblas.
Yo pretann lannwit se lajounen. Lè fènwa, yo di limyè a pa lwen.
Si yo espero, el sepulcro es mi casa: Haré mi cama en las tinieblas.
Se lanmò m'ap tann. Se al kouche nan simityè ki sèl espwa m'.
Á la huesa tengo dicho: Mi padre eres tú; Á los gusanos: Mi madre y mi hermana.
Mwen di tonm lan ou se papa m'. Mwen di vèmen ki pral manje m' yo: nou se manman m' ak sè m'.
¿Dónde pues estará ahora mi esperanza? Y mi esperanza ¿quién la verá?
Kote ki gen espwa pou mwen ankò? Ki moun ki wè yon bon lavi pou mwen ankò?
Á los rincones de la huesa descenderán, Y juntamente descansarán en el polvo.
Lè m'a mouri, lè m'a fin desann nan peyi kote mò yo ye a, èske m'a ka pote espwa m' yo ansanm avè m'?