Job 16

Y RESPONDIÓ Job, y dijo:
Jòb pran lapawòl ankò, li di konsa:
Muchas veces he oído cosas como éstas: Consoladores molestos sois todos vosotros.
-Mwen bouke tande pawòl sa yo! Pase nou konsole moun, se plis lapenn n'ap ba yo.
¿Tendrán fin las palabras ventosas? Ó ¿qué te animará á responder?
Kilè n'a sispann tout pale anpil sa a? Sa k'ap pouse nou konsa? Nou toujou pare pou reponn moun!
También yo hablaría como vosotros. Ojalá vuestra alma estuviera en lugar de la mía, Que yo os tendría compañía en las palabras, Y sobre vosotros movería mi cabeza.
Si m' te nan plas nou, epi nou menm nan plas mwen, m' ta ka pale jan nou pale a tou, m' ta pase nou nan yon wonn tenten, m' ta vide bèl diskou sou nou.
Mas yo os alentaría con mis palabras, Y la consolación de mis labios apaciguaría el dolor vuestro.
M' ta remoute kouraj nou ak konsèy, m' ta pale ak nou jouk nou ta soulaje.
Si hablo, mi dolor no cesa; Y si dejo de hablar, no se aparta de mí.
Men, lè mwen pale, doulè a la pi rèd pou mwen. Lè mwen pa pale, se pa sa k'ap fè l' ban m' yon ti louga.
Empero ahora me ha fatigado: Has tú asolado toda mi compañía.
Koulye a, Bondye, se fini ou fini avè m'. Ou kite yo touye tout fanmi m'.
Tú me has arrugado; testigo es mi flacura, Que se levanta contra mí para testificar en mi rostro.
Ou mete men sou mwen, ou pa vle wè m' ankò. Mwen tounen zo ak po. Yo di se paske mwen antò ki fè sa rive m'.
Su furor me destrizó, y me ha sido contrario: Crujió sus dientes contra mí; Contra mí aguzó sus ojos mi enemigo.
Nan kòlè li, Bondye ap dechire m' moso pa moso. L'ap devore m' anba dan l'. L'ap louvri je l' sou mwen, li pa vle wè m'!
Abrieron contra mí su boca; Hirieron mis mejillas con afrenta; Contra mí se juntaron todos.
Moun prèt pou manje m'. Yo kouri sou mwen, y'ap joure m', y'ap touye m' anba souflèt.
Hame entregado Dios al mentiroso, Y en las manos de los impíos me hizo estremecer.
Bondye lage m' nan men mechan yo. Li jete m' anba grif san manman yo.
Próspero estaba, y desmenuzóme: Y arrebatóme por la cerviz, y despedazóme, Y púsome por blanco suyo.
Mwen t'ap viv tou dousman, li bouskile m'. Li pran m' dèyè nwa kou, li kraze m', li fè m' tounen jwèt li.
Cercáronme sus flecheros, Partió mis riñones, y no perdonó: Mi hiel derramó por tierra.
L'ap voye flèch li sou mwen kote m' vire. Li pèse tout kò m', li san pitye pou mwen, li mete san m' deyò.
Quebrantóme de quebranto sobre quebranto; Corrió contra mí como un gigante.
Kote m' vire li blese m', li vare sou mwen tankou yon sòlda nan lagè.
Yo cosí saco sobre mi piel, Y cargué mi cabeza de polvo.
Mwen fè rad sak mete sou mwen, mwen woule kò m' nan pousyè tèlman mwen te nan lapenn.
Mi rostro está enlodado con lloro, Y mis párpados entenebrecidos:
Je m' vin wouj afòs mwen kriye. Tout anba je m' gonfle vin tou nwa.
Á pesar de no haber iniquidad en mis manos, Y de haber sido mi oración pura.
Men, mwen konnen mwen pa fè ankenn moun mechanste. Mwen lapriyè Bondye ak tout kè m'.
¡Oh tierra! no cubras mi sangre, Y no haya lugar á mi clamor.
Ou menm latè, pa kache mizè mwen. Pa kite yo fèmen bouch mwen lè m'ap rele nan pye Bondye!
Mas he aquí que en los cielos está mi testigo, Y mi testimonio en las alturas.
Paske mwen konnen gen yon moun nan syèl la k'ap kanpe pou mwen, gen yon moun anwo a k'ap pran defans mwen.
Disputadores son mis amigos: Mas á Dios destilarán mis ojos.
Zanmi m' yo ap pase m' nan betiz, men, m'ap kriye nan pye Bondye.
¡Ojalá pudiese disputar el hombre con Dios, Como con su prójimo!
Mwen bezwen moun pou plede kòz mwen ak Bondye a, menm jan yon moun plede kòz zanmi l'.
Mas los años contados vendrán, Y yo iré el camino por donde no volveré.
M' pa lontan mouri. Mwen pral pran chemen kote moun pa janm tounen an.