Psalms 102

Oración del pobre, cuando estuviere angustiado, y delante de JEHOVÁ derramare su lamento. JEHOVÁ, oye mi oración, Y venga mi clamor á ti.

Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.

No escondas de mí tu rostro: en el día de mi angustia Inclina á mí tu oído; El día que te invocare, apresúrate á responderme.

Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.

Porque mis días se han consumido como humo; Y mis huesos cual tizón están quemados.

Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.

Mi corazón fué herido, y secóse como la hierba; Por lo cual me olvidé de comer mi pan.

Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.

Por la voz de mi gemido Mis huesos se han pegado á mi carne.

De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.

Soy semejante al pelícano del desierto; Soy como el búho de las soledades.

Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.

Velo, y soy Como el pájaro solitario sobre el tejado.

Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.

Cada día me afrentan mis enemigos; Los que se enfurecen contra mí, hanse contra mí conjurado.

Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.

Por lo que como la ceniza á manera de pan, Y mi bebida mezclo con lloro,

Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,

Á causa de tu enojo y de tu ira; Pues me alzaste, y me has arrojado.

Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.

Mis días son como la sombra que se va; Y heme secado como la hierba.

Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.

Mas tú, JEHOVÁ, permanecerás para siempre, Y tu memoria para generación y generación.

Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.

Tú levantándote, tendrás misericordia de Sión; Porque el tiempo de tener misericordia de ella, porque el plazo es llegado.

Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.

Porque tus siervos aman sus piedras, Y del polvo de ella tienen compasión.

Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.

Entonces temerán las gentes el nombre de JEHOVÁ, Y todos los reyes de la tierra tu gloria;

Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.

Por cuanto JEHOVÁ habrá edificado á Sión, Y en su gloria será visto;

Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.

Habrá mirado á la oración de los solitarios, Y no habrá desechado el ruego de ellos.

Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.

Escribirse ha esto para la generación venidera: Y el pueblo que se criará, alabará á JAH.

Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.

Porque miró de lo alto de su santuario; JEHOVÁ miró de los cielos á la tierra,

Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,

Para oír el gemido de los presos, Para soltar á los sentenciados á muerte;

Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;

Porque cuenten en Sión el nombre de JEHOVÁ, Y su alabanza en Jerusalem,

Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,

Cuando los pueblos se congregaren en uno, Y los reinos, para servir á JEHOVÁ.

Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.

Él afligió mi fuerza en el camino; Acortó mis días.

Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.

Dije: Dios mío, no me cortes en el medio de mis días: Por generación de generaciones son tus años.

Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.

Tú fundaste la tierra antiguamente, Y los cielos son obra de tus manos.

En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.

Ellos perecerán, y tú permanecerás; Y todos ellos como un vestido se envejecerán; Como una ropa de vestir los mudarás, y serán mudados:

Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.

Mas tú eres el mismo, Y tus años no se acabarán.

Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.

Los hijos de tus siervos habitarán, Y su simiente será afirmada delante de ti.

La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.