Job 3

După aceea, Iov a deschis gura şi a blestemat ziua în care s'a născut.

بالاخره ایّوب لب به سخن گشود و روزی را که متولّد شده بود نفرین کرد: ایّوب

A luat cuvîntul şi a zis:

لعنت بر آن روزی که به دنیا آمدم و شبی که نطفه‌ام در رحم مادرم بسته شد.

,,Blestemată să fie ziua în care m'am născut,

لعنت بر آن روزی که به دنیا آمدم و شبی که نطفه‌ام در رحم مادرم بسته شد.

Prefacă-se în întunerec ziua aceea, să nu se îngrijească Dumnezeu de ea din cer, şi să nu mai strălucească lumina peste ea!

آن روز تاریک شود، خدا آن را به یاد نیاورد و نور در آن ندرخشد.

S'o cuprindă întunerecul şi umbra morţii, nori groşi să vină peste ea, şi neguri de peste zi s'o înspăimînte!

در ظلمت و تاریکی ابدی فرو رود؛ ابر تیره بر آن سایه افکند و کسوف آن را بپوشاند.

Noaptea aceea! S'o acopere întunerecul, să piară din an, să nu mai fie numărată între luni!

آن شب را تاریکی غلیظ فرا گیرد، در خوشی با روزهای سال شریک نشود، و جزء شبهای ماه به حساب نیاید.

Da, stearpă să fie noaptea aceea, ducă-se veselia din ea!

آن شب، شبی خاموش باشد و صدای خوشی در آن شنیده نشود.

Blestemată să fie de ceice blastămă zilele, de ceice ştiu să întărîte Leviatanul;

آنهایی که می‌توانند هیولای دریایی را رام سازند، آن شب را نفرین کنند.

să se întunece stelele din amurgul ei, în zădar să aştepte lumina, şi să nu mai vadă genele zorilor zilei!

در آن شب ستاره‌ای ندرخشد و به امید روشنایی باشد، امّا سپیدهٔ صبح را نبیند،

Căci n'a închis pîntecele care m'a zămislit, nici n'a ascuns suferinţa dinaintea ochilor mei.

زیرا رحم مادرم را نبست و مرا به این بلاها دچار کرد.

Dece n'am murit în pîntecele mamei mele? Dece nu mi-am dat sufletul la ieşirea din pîntecele ei?

چرا در وقت تولّدم نمردم و چرا زمانی که از رحم مادر به دنیا آمدم، جان ندادم؟

Dece am găsit genunchi cari să mă primească? Şi ţîţe cari să-mi dea lapte?

چرا مادرم مرا بر زانوان خود گذاشت و پستان به دهنم نهاد؟

Acum aş fi culcat, aş fi liniştit, aş dormi şi m'aş odihni

اگر در آن وقت می‌مردم، اکنون آرام و آسوده با پادشاهان و رهبران جهان که قصرهای خرابه را دوباره آباد نمودند، و خانه‌های خود را با طلا و نقره پُر کردند، خوابیده بودم.

cu împăraţii şi cei mari de pe pămînt, cari şi-au zidit falnice morminte,

اگر در آن وقت می‌مردم، اکنون آرام و آسوده با پادشاهان و رهبران جهان که قصرهای خرابه را دوباره آباد نمودند، و خانه‌های خود را با طلا و نقره پُر کردند، خوابیده بودم.

cu domnitorii cari aveau aur, şi şi-au umplut casele cu argint.

اگر در آن وقت می‌مردم، اکنون آرام و آسوده با پادشاهان و رهبران جهان که قصرهای خرابه را دوباره آباد نمودند، و خانه‌های خود را با طلا و نقره پُر کردند، خوابیده بودم.

Sau n'aş mai fi în viaţă, aş fi ca o stîrpitură îngropată, ca nişte copii cari n'au văzut lumina!

چرا مانند جنین سقط شده دفن نشدم؛ مانند طفلی که هرگز روشنایی را ندید.

Acolo nu te mai necăjesc cei răi, acolo se odihnesc cei sleiţi de puteri.

زیرا در گور، مردمان شریر به کسی آسیب نمی‌رسانند و اشخاص خسته آرامش می‌یابند.

Acolo cei puşi în lanţuri sînt lăsaţi toţi în pace, nu mai aud glasul asupritorului;

در آنجا حتّی زندانیان در صلح و صفا با هم به سر می‌برند و صدای زندانبان را نمی‌شنوند.

cel mai mic şi cel mare sînt tot una acolo, şi robul scapă de stăpînul său.

کوچک و بزرگ یکسان هستند و غلام از دست صاحب خود آزاد می‌باشد.

Pentru ce dă Dumnezeu lumină celui ce sufere, şi viaţă celor amăriţi la suflet,

چرا کسانی‌که بدبخت و اندوهگین هستند در روشنی به سر می‌برند؟

cari aşteaptă moartea şi nu vine; măcar că o doresc mai mult decît o comoară,

آنها در آرزوی مرگ هستند، امّا مرگ به سراغشان نمی‌آید و بیشتر از گنج در جستجوی گور خود می‌باشند

cari n'ar mai putea de bucurie şi de veselie, dacă ar găsi mormîntul? -

و چقدر خوشحال می‌شوند، وقتی‌که می‌میرند و در گور می‌روند.

Pentruce, zic, dă El lumină omului care nu ştie încotro să meargă, pe care îl îngrădeşte Dumnezeu de toate părţile?

چرا نور بر کسانی بتابد که بیچاره هستند و راههای امید را از هر سو بسته می‌بینند؟

Suspinurile îmi sînt hrana de toate zilele, şi jalea mi se varsă ca apa.

به جای غذا، غم می‌خورم و اشک و زاریم مانند آب جاری است.

De ce mă tem, aceea mi se întîmplă; de ce mi -e frică, de aceea am parte!

از آنچه می‌ترسیدم و وحشت می‌کردم، به سرم آمد.

N'am nici linişte, nici pace, nici odihnă, şi necazul dă peste mine.``

آرام و قرار ندارم و رنج و غم من روزافزون است.