Psalms 102

(O rugăciune a unui nenorocit, cînd este doborît de întristare şi îşi varsă plîngerea înaintea Domnului.) Doamne, ascultă-mi rugăciunea, şi s'ajungă strigătul meu pînă la Tine!

Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.

Nu-mi ascunde Faţa Ta în ziua necazului meu! Pleacă-Ţi urechea spre mine, cînd strig! Ascultă-mă degrab!

Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.

Căci zilele mele pier ca fumul, şi oasele îmi ard ca un tăciune.

Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.

Inima îmi este lovită, şi mi se usucă întocmai ca iarba; pînă şi pînea uit să mi -o mănînc.

Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.

Aşa de mari îmi sînt gemetele, că mi se lipesc oasele de carne.

De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.

Seamăn cu pelicanul din pustie, sînt ca o cucuvaie din dărîmături;

Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.

nu mai pot dormi, şi sînt ca pasărea singuratică pe un acoperiş.

Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.

În fiecare zi mă bătjocoresc vrăjmaşii mei, şi protivnicii mei jură pe mine în mînia lor.

Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.

Mănînc ţărînă în loc de pîne, şi îmi amestec lacrămile cu băutura,

Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,

din pricina mîniei şi urgiei Tale; căci Tu m'ai ridicat, şi m'ai aruncat departe.

Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.

Zilele mele sînt ca o umbră gata să treacă, şi mă usuc ca iarba.

Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.

Dar Tu, Doamne, Tu împărăţeşti pe vecie, şi pomenirea Ta ţine din neam în neam.

Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.

Tu Te vei scula, şi vei avea milă de Sion; căci este vremea să te înduri de el, a venit vremea hotărîtă pentru el.

Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.

Căci robii Tăi iubesc pietrele Sionului, şi le e milă de ţărîna lui.

Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.

Atunci se vor teme neamurile de Numele Domnului, şi toţi împăraţii pămîntului de slava Ta.

Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.

Da, Domnul va zidi iarăş Sionul, şi Se va arăta în slava Sa.

Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.

El ia aminte la rugăciunea nevoiaşului, şi nu -i nesocoteşte rugăciunea.

Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.

Să se scrie lucrul acesta pentru neamul de oameni care va veni, şi poporul, care se va naşte, să laude pe Domnul!

Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.

Căci El priveşte din înălţimea sfinţeniei Lui; Domnul priveşte din ceruri pe pămînt,

Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,

ca să audă gemetele prinşilor de război, si să izbăvească pe cei ce sînt pe moarte;

Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;

pentru ca ei să vestească în Sion Numele Domnului, şi laudele lui în Ierusalim,

Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,

cînd se vor strînge toate popoarele, şi toate împărăţiile, ca să slujească Domnului.

Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.

El mi -a frînt puterea în drum, şi mi -a scurtat zilele,

Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.

Eu zic: ,,Dumnezeule, nu mă lua la jumătatea zilelor mele, Tu, ai cărui ani ţin vecinic!``

Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.

Tu ai întemeiat în vechime pămîntul, şi cerurile sînt lucrarea mînilor Tale.

En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.

Ele vor pieri, dar Tu vei rămînea; toate se vor învechi ca o haină; le vei schimba ca pe un veşmînt, şi se vor schimba.

Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.

Dar Tu rămîi Acelaş, şi anii Tăi nu se vor sfîrşi.

Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.

Fiii robilor Tăi îşi vor locui ţara, şi sămînţa lor va rămînea înaintea Ta.

La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.