Job 17

O meu espírito está quebrantado, os meus dias se extinguem, a sepultura me está preparada!

Mia spirito senfortiĝis, miaj tagoj mallongiĝis, Tomboj estas antaŭ mi.

Deveras estou cercado de zombadores, e os meus olhos contemplam a sua provocação!

Mokado min ĉirkaŭas; En aflikto pro tio restas mia okulo.

Dá-me, peço-te, um penhor, e sê o meu fiador para contigo; quem mais há que me dê a mão?

Estu Vi mem mia garantianto antaŭ Vi; Alie kiu donos la manon pro mi?

Porque aos seus corações encobriste o entendimento, pelo que não os exaltarás.

Ĉar ilian koron Vi kovris kontraŭ prudento; Tial Vi ne donos al ili triumfon.

Quem entrega os seus amigos como presa, os olhos de seus filhos desfalecerão.

Se iu fanfaronas antaŭ siaj amikoj pri sia parto, La okuloj de liaj infanoj konsumiĝos.

Mas a mim me pôs por motejo dos povos; tornei-me como aquele em cujo rosto se cospe.

Li faris min proverbo por la popoloj; Kaj mi fariĝis homo, al kiu oni kraĉas en la vizaĝon.

De mágoa se escureceram os meus olhos, e todos os meus membros são como a sombra.

Mia okulo mallumiĝis de ĉagreno, Kaj ĉiuj miaj membroj fariĝis kiel ombro.

Os retos pasmam disso, e o inocente se levanta contra o ímpio.

La justuloj eksentos teruron pro tio, Kaj la senkulpulo ekscitiĝos kontraŭ la hipokritulo.

Contudo o justo prossegue no seu caminho e o que tem mãos puras vai crescendo em força.

Tamen la virtulo forte konservos sian vojon, Kaj la purmanulo pli firmiĝos.

Mas tornai vós todos, e vinde, e sábio nenhum acharei entre vós.

Kaj kiom ajn vi ĉiuj revenos, Mi ne trovos inter vi saĝulon.

Os meus dias passaram, frustraram-se os meus propósitos, as aspirações do meu coração.

Miaj tagoj forpasis, pereis miaj intencoj, Kiujn havis mia koro.

Convertem-me a noite em dia, e a luz, dizem, está perto das trevas.

La nokton ili volas fari tago, La lumon alproksimigi al la mallumo.

Se eu esperar, a sepultura é minha casa; nas trevas estendi a minha cama.

Se mi atendas, tamen Ŝeol estas mia domo, En la mallumo estas pretigita mia lito.

Eu disse à cova: Tu és meu pai; e aos vermes: Vós sois minha mãe e minha irmã.

Al la kavo mi diras: Vi estas mia patro; La vermojn mi nomas mia patrino kaj mia fratino.

E onde está então a minha esperança? Sim, a minha esperança, quem a poderá ver?

Kion mi devas atendi? Kiu atentos mian esperon?

Descerão comigo até as trancas da sepultura. Descansaremos juntos no pó.

En la profundon de Ŝeol ĝi malsupreniros, Ni ambaŭ kune kuŝos en la polvo.