Job 16

Então Jó respondeu, dizendo:

Ijob respondis kaj diris:

Tenho ouvido muitas coisas como essas; todos vós sois consoladores molestos.

Mi aŭdis multe da similaj aferoj; Tedaj konsolantoj vi ĉiuj estas.

Não terão fim essas palavras de vento? Ou que é o que te provoca, para assim responderes?

Ĉu estos fino al la ventaj vortoj? Kaj kio vin incitis, ke vi tiel parolas?

Eu também poderia falar como vós falais, se vós estivésseis em meu lugar; eu poderia amontoar palavras contra vós, e contra vós menear a minha cabeça;

Mi ankaŭ povus paroli, kiel vi. Se vi estus sur mia loko, Mi konsolus vin per vortoj Kaj balancus pri vi mian kapon.

poderia fortalecer-vos com a minha boca, e a consolação dos meus lábios poderia mitigar a vossa dor.

Mi fortigus vin per mia buŝo Kaj konsolus vin per paroloj de miaj lipoj.

Ainda que eu fale, a minha dor naõ se mitiga; e embora me cale, qual é o meu alívio?

Se mi parolos, mia doloro ne kvietiĝos; Se mi ĉesos, kio foriros de mi?

Mas agora, ó Deus, me deixaste exausto; assolaste toda a minha companhia.

Sed nun Li lacigis min, Li detruis mian tutan esencon.

Tu me emagreceste, e isso constitui uma testemunha contra mim; contra mim se levanta a minha magreza, e o meu rosto testifica contra mim.

Vi faris al mi sulkojn, tio fariĝis atesto; Mia senfortiĝo staras antaŭ mia vizaĝo, kaj parolas.

Na sua ira ele me despedaçou, e me perseguiu; rangeu os dentes contra mim; o meu adversário aguça os seus olhos contra mim.

Lia kolero disŝiras; Mia malamanto grincigas kontraŭ mi siajn dentojn; Mia premanto briligas kontraŭ mi siajn okulojn.

Os homens abrem contra mim a boca; com desprezo me ferem nas faces, e contra mim se ajuntam à uma.

Ili malfermegis kontraŭ mi sian buŝon, insulte batas min sur la vangojn; Ĉiuj kune kontentigis sur mi sian koleron.

Deus me entrega ao ímpio, nas mãos dos iníquos me faz cair.

Dio transdonis min al maljustulo, Ĵetis min en la manojn de malbonuloj.

Descansado estava eu, e ele me quebrantou; e pegou-me pelo pescoço, e me despedaçou; colocou-me por seu alvo;

Mi estis trankvila; sed Li frakasis min, Li kaptis min je la kolo, disbatis min, Kaj Li faris min por Si celo.

cercam-me os seus flecheiros. Atravessa-me os rins, e não me poupa; derrama o meu fel pela terra.

Liaj pafistoj min ĉirkaŭis; Li dishakas miajn internaĵojn kaj ne kompatas, Li elverŝas sur la teron mian galon.

Quebranta-me com golpe sobre golpe; arremete contra mim como um guerreiro.

Li faras en mi breĉon post breĉo, Li kuras kontraŭ min kiel batalisto.

Sobre a minha pele cosi saco, e deitei a minha glória no pó.

Sakaĵon mi kudris sur mian korpon, Kaj en polvo mi kaŝis mian kornon.

O meu rosto todo está inflamado de chorar, e há sombras escuras sobre as minhas pálpebras,

Mia vizaĝo ŝvelis de plorado, Kaj sur miaj palpebroj estas morta ombro;

embora não haja violência nas minhas mãos, e seja pura a minha oração.

Kvankam ne troviĝas perfortaĵo en miaj manoj, Kaj mia preĝo estas pura.

Ó terra, não cubras o meu sangue, e não haja lugar em que seja abafado o meu clamor!

Ho tero, ne kovru mian sangon, Kaj mia kriado ne trovu haltejon.

Eis que agora mesmo a minha testemunha está no céu, e o meu fiador nas alturas.

Vidu, en la ĉielo estas mia atestanto, Kaj mia konanto estas en la altaj sferoj.

Os meus amigos zombam de mim; mas os meus olhos se desfazem em lágrimas diante de Deus,

Parolistoj estas por mi miaj amikoj; Sed mia okulo larmas al Dio,

para que ele defenda o direito que o homem tem diante de Deus e o que o filho do homem tem perante, o seu proximo.

Ke Li decidu inter homo kaj Dio, Inter homo kaj lia amiko.

Pois quando houver decorrido poucos anos, eu seguirei o caminho por onde não tornarei.

Ĉar la nombro de la jaroj pasos, Kaj mi iros sur vojon nereveneblan.