Job 7

Izali czas nie jest zamierzony człowiekowi na ziemi? a jako dni najemnicze nie są dni jego?

Soarta omului pe pămînt este ca a unui ostaş, şi zilele lui sînt ca ale unui muncitor cu ziua.

Jako sługa pragnie cienia, a jako najemnik czeka końca pracy swojej:

Cum suspină robul după umbră, cum îşi aşteaptă muncitorul plata,

Takiem ja prawem dziedzicznem wziął miesiące próżne, a nocy boleśne są mi naznaczone.

aşa am eu parte de luni de durere, şi partea mea sînt nopţi de suferinţă.

Układęli się, tedy mówię: Kiedyż wstanę? a rychło pominie noc? i pełen bywam myślenia aż do świtania.

Mă culc, şi zic: ,Cînd mă voi scula? Cînd se va sfîrşi noaptea?` Şi mă satur de frămîntări pînă în revărsatul zorilor.

Obleczone jest ciało moje w robaki i w plugastwo z prochu; skóra moja popadała się, i rozsiadła się.

Trupul mi se acopere cu viermi şi cu o coajă pămîntoasă, pielea-mi crapă şi se desface.

Dni moje prędsze są, niż czółnek tkacki, i strawione są bez nadziei.

Zilele mele sboară mai iuţi decît suveica ţesătorului, se duc şi nu mai am nicio nădejde!

Wspomnij, o Panie! iż wiatrem jest żywot mój, nie wróci się oko moje, aby widziało dobre rzeczy.

Adu-Ţi aminte, Dumnezeule, că viaţa mea este doar o suflare! Ochii mei nu vor mai vedea fericirea.

Ani mię ogląda oko, które mię widywało; oczy twoje obrócone będą na mię, a mnie nie będzie.

Ochiul, care mă priveşte, nu mă va mai privi; ochiul tău mă va căuta, şi nu voi mai fi.

Jako niszczeje obłok i przemija, tak zstępujący do grobu nie wynijdzie;

Cum se risipeşte norul şi trece, aşa nu se va mai ridica celce se pogoară în Locuinţa morţilor!

Nie wróci się więcej do domu swego, ani go więcej pozna miejsce jego.

Nu se va mai întoarce în casa lui, şi nu-şi va mai cunoaşte locul în care locuia.

Przetoż ja nie mogę zawściągnąć ust moich; mówić będę w utrapieniu ducha mego, będę rozmawiał w gorzkości duszy mojej.

De aceea nu-mi voi ţinea gura, ci voi vorbi în neliniştea inimii mele, mă voi tîngui în amărăciunea sufletului meu.

Izażem ja jest morze, albo wieloryb, zasię mię osadził strażą?

Oare o mare sînt eu, sau un balaur de mare, de-ai pus strajă în jurul meu?

Gdym rzekł: Pocieszy mię łoże moje, i ulży mi narzekania mego pościel moja:

Cînd zic: ,Patul mă va uşura, culcuşul îmi va alina durerile,`

Tedy mię straszysz przez sny, i przez widzenia trwożysz mną.

atunci mă înspăimînţi prin visuri, mă îngrozeşti prin vedenii.

A przetoż obrała sobie powieszenie dusz moja, a śmierć raczej, niż zostać w kościach.

Ah! aş vrea mai bine gîtuirea, mai bine moartea decît aceste oase!

Sprzykrzyłem sobie żywot, nie wiecznie będę żyw. Zaniechajże mię, bo marnością są dni moje.

Le dispreţuiesc!... nu voi trăi în veci... Lasă-mă, căci doar o suflare mi -i viaţa!

Cóż jest człowiek, że go tak wielce ważysz? a że przykładasz ku niemu serce twoje?

Ce este omul, ca să-Ţi pese atît de mult de el, ca să iei seama la el,

A że go nawiedzasz na każdy zaranek? i na każdą chwilę doświadczasz go?

să -l cercetezi în toate dimineţile, şi să -l încerci în toate clipele?

Pokądże się nie odwrócisz odemnie? a nie zaniechasz mię, ażbym przełknął ślinę moję?

Cînd vei înceta odată să mă priveşti? Cînd îmi vei da răgaz să-mi înghit scuipatul?

Zgrzeszyłem, cóż mam czynić? o stróżu ludzki! czemuś mię sobie za cel położył, abym był sam sobie ciężarem?

Dacă am păcătuit, ce pot să-Ţi fac, Păzitorul oamenilor? Pentruce m'ai pus ţintă săgeţilor Tale, de am ajuns o povară chiar pentru mine însumi?

Przecz nie odejmiesz przestępstwa mego, i nie przepuścisz nieprawości mojej? Bo się teraz w prochu położę, a choćbyś mię szukał rano, nie będzie mię.

Pentruce nu-mi ierţi păcatul, şi pentruce nu-mi uiţi fărădelegea? Căci voi adormi în ţărînă, şi cînd mă vei căuta, nu voi mai fi!``