Job 17

Dech mój skażony jest; dni moje giną; groby mię czekają.

Mi se pierde suflarea, mi se sting zilele, mă aşteaptă mormîntul.

Zaiste naśmiewcy są przy mnie, a w ich draźnieniu mieszka oko moje.

Sînt înconjurat de batjocoritori, şi ochiul meu trebuie să privească spre ocările lor.

Staw mi, proszę, rękojmię za się. Któż jest ten? Niech mi na to da rękę.

Pune-Te singur zălog pentru mine înaintea Ta; altfel, cine ar putea răspunde pentru mine?

Boś serce ich ukrył przed wyrozumieniem; przetoż ich nie wywyższysz.

Căci le-ai încuiat inima în faţa priceperii. De aceea nici nu -i vei lăsa să biruie.

Kto pochlebia przyjaciołom, oczy synów jego ustaną.

Cine dă pe prieteni să fie prădaţi, copiilor aceluia li se vor topi ochii.

Wystawił mię zaiste na przypowieść ludziom, i jako śmiechowisko przed nimi.

M'a făcut de basmul oamenilor, şi ca unul pe care -l scuipi în faţă!

Zaćmione jest dla żałości oko moje, a wszystkie myśli moje są jako cień.

Ochiul mi se întunecă de durere; toate mădularele mele sînt ca o umbră.

Zdumieją się szczerzy nad tem; a niewinny przeciwko obłudnikowi powstanie.

Oamenii fără prihană sînt înmărmuriţi de aceasta, şi cel nevinovat se răscoală împotriva celui nelegiuit.

Będzie się trzymał sprawiedliwy drogi swojej; a kto ma czyste ręce, przyczyni mocy.

Cel fără prihană rămîne totuş tare pe calea lui, cel cu mînile curate se întăreşte tot mai mult.

Wy tedy wszyscy nawróćcie się, a pójdźcie, proszę; bo nie znajduję między wami mądrego.

Dar voi toţi, întoarceţi-vă, veniţi iarăş cu cuvîntările voastre, şi vă voi arăta că între voi niciunul nu e înţelept.

Dni moje przeminęły; myśli moje rozerwane są, to jest, zamysły serca mego.

Ce! mi s'au dus zilele, mi s'au nimicit planurile, planurile acelea făcute cu atîta iubire în inima mea...

Noc mi się w dzień obraca; a światłość skraca się dla ciemości.

Şi ei mai spun că noaptea este zi, că se apropie lumina, cînd întunerecul a şi venit!

Jeźlibym czego oczekiwał, grób będzie domem moim, a w ciemnościach uścielę łoże moje.

Cînd Locuinţa morţilor o aştept ca locuinţă, cînd în întunerec îmi voi înălţa culcuşul;

Do dołu rzekę: Ojcem moim jesteś; a do robaków: Wy jesteście matką moją, i siostrą moją.

cînd strig gropii: ,Tu eşti tatăl meu!` Şi viermilor: ,Voi sînteţi mama şi sora mea!`

Bo gdzież teraz jest nadzieja moja? a oczekiwanie moje któż ogląda?

Unde mai este atunci nădejdea mea? Şi cine mai poate vedea nădejdea mea?

W głębię grobu zstąpię, ponieważ w prochu spólny odpoczynek wszystkich.

Ea se va pogorî cu mine la porţile locuinţei morţilor, cînd vom merge împreună. să ne odihnim în ţărînă.``