Job 17

Dech mój skażony jest; dni moje giną; groby mię czekają.

Il mio soffio vitale si spenge, i miei giorni si estinguono, il sepolcro m’aspetta!

Zaiste naśmiewcy są przy mnie, a w ich draźnieniu mieszka oko moje.

Sono attorniato di schernitori e non posso chiuder occhio per via delle lor parole amare.

Staw mi, proszę, rękojmię za się. Któż jest ten? Niech mi na to da rękę.

O Dio, da’ un pegno, sii tu il mio mallevadore presso di te; se no, chi metterà la sua nella mia mano?

Boś serce ich ukrył przed wyrozumieniem; przetoż ich nie wywyższysz.

Poiché tu hai chiuso il cuor di costoro alla ragione, e però non li farai trionfare.

Kto pochlebia przyjaciołom, oczy synów jego ustaną.

Chi denunzia un amico sì che diventi preda altrui, vedrà venir meno gli occhi de’ suoi figli.

Wystawił mię zaiste na przypowieść ludziom, i jako śmiechowisko przed nimi.

Egli m’ha reso la favola dei popoli, e son divenuto un essere a cui si sputa in faccia.

Zaćmione jest dla żałości oko moje, a wszystkie myśli moje są jako cień.

L’occhio mio si oscura pel dolore, tutte le mie membra non son più che un’ombra.

Zdumieją się szczerzy nad tem; a niewinny przeciwko obłudnikowi powstanie.

Gli uomini retti ne son colpiti di stupore, e l’innocente insorge contro l’empio;

Będzie się trzymał sprawiedliwy drogi swojej; a kto ma czyste ręce, przyczyni mocy.

ma il giusto si attiene saldo alla sua via, e chi ha le mani pure viepiù si fortifica.

Wy tedy wszyscy nawróćcie się, a pójdźcie, proszę; bo nie znajduję między wami mądrego.

Quanto a voi tutti, tornate pure, fatevi avanti, ma fra voi non troverò alcun savio.

Dni moje przeminęły; myśli moje rozerwane są, to jest, zamysły serca mego.

I miei giorni passano, i miei disegni, i disegni cari al mio cuore, sono distrutti,

Noc mi się w dzień obraca; a światłość skraca się dla ciemości.

e costoro pretendon che la notte sia giorno, che la luce sia vicina, quando tutto è buio!

Jeźlibym czego oczekiwał, grób będzie domem moim, a w ciemnościach uścielę łoże moje.

Se aspetto come casa mia il soggiorno de’ morti, se già mi son fatto il letto nelle tenebre,

Do dołu rzekę: Ojcem moim jesteś; a do robaków: Wy jesteście matką moją, i siostrą moją.

se ormai dico al sepolcro "tu sei mio padre" e ai vermi: "siete mia madre e mia sorella",

Bo gdzież teraz jest nadzieja moja? a oczekiwanie moje któż ogląda?

dov’è dunque la mia speranza? questa speranza mia chi la può scorgere?

W głębię grobu zstąpię, ponieważ w prochu spólny odpoczynek wszystkich.

Essa scenderà alle porte del soggiorno de’ morti, quando nella polvere troverem riposo assieme".