Job 7

Izali czas nie jest zamierzony człowiekowi na ziemi? a jako dni najemnicze nie są dni jego?

Nem rabszolga élete van-é az embernek a földön, és az ő napjai nem olyanok-é, mint a béresnek napjai?

Jako sługa pragnie cienia, a jako najemnik czeka końca pracy swojej:

A mint a szolga kívánja az árnyékot, és a mint a béres reményli az ő bérét:

Takiem ja prawem dziedzicznem wziął miesiące próżne, a nocy boleśne są mi naznaczone.

Úgy részesültem én keserves hónapokban, és nyomorúságnak éjszakái jutottak számomra.

Układęli się, tedy mówię: Kiedyż wstanę? a rychło pominie noc? i pełen bywam myślenia aż do świtania.

Ha lefekszem, azt mondom: mikor kelek föl? de hosszú az estve, és betelek a hánykolódással *reggeli* szürkületig.

Obleczone jest ciało moje w robaki i w plugastwo z prochu; skóra moja popadała się, i rozsiadła się.

Testem férgekkel van fedve és a pornak piszokjával; bőröm összehúzódik és meggennyed.

Dni moje prędsze są, niż czółnek tkacki, i strawione są bez nadziei.

Napjaim gyorsabbak voltak a vetélőnél, és most reménység nélkül tünnek el.

Wspomnij, o Panie! iż wiatrem jest żywot mój, nie wróci się oko moje, aby widziało dobre rzeczy.

Emlékezzél meg, hogy az én életem csak egy lehellet, és az én szemem nem lát többé jót.

Ani mię ogląda oko, które mię widywało; oczy twoje obrócone będą na mię, a mnie nie będzie.

Nem lát engem szem, a mely rám néz; te rám *veted* szemed, de már nem vagyok!

Jako niszczeje obłok i przemija, tak zstępujący do grobu nie wynijdzie;

A felhő eltünik és elmegy, így a ki leszáll a *sír*ba, nem jő fel *többé.*

Nie wróci się więcej do domu swego, ani go więcej pozna miejsce jego.

Nem tér vissza többé az ő hajlékába, és az ő helye nem ismeri őt többé.

Przetoż ja nie mogę zawściągnąć ust moich; mówić będę w utrapieniu ducha mego, będę rozmawiał w gorzkości duszy mojej.

Én sem tartóztatom hát meg az én számat; szólok az én lelkemnek fájdalmában, és panaszkodom az én szívemnek keserűségében.

Izażem ja jest morze, albo wieloryb, zasię mię osadził strażą?

Tenger vagyok-é én, avagy czethal, hogy őrt állítasz ellenem?

Gdym rzekł: Pocieszy mię łoże moje, i ulży mi narzekania mego pościel moja:

Mikor azt gondolom, megvigasztal engem az én nyoszolyám, megkönnyebbíti panaszolkodásomat az én ágyasházam:

Tedy mię straszysz przez sny, i przez widzenia trwożysz mną.

Akkor álmokkal rettentesz meg engem és látásokkal háborítasz meg engem;

A przetoż obrała sobie powieszenie dusz moja, a śmierć raczej, niż zostać w kościach.

Úgy, hogy inkább választja lelkem a megfojtatást, inkább a halált, mint csontjaimat.

Sprzykrzyłem sobie żywot, nie wiecznie będę żyw. Zaniechajże mię, bo marnością są dni moje.

Utálom! Nem akarok örökké élni. Távozzál el tőlem, mert nyomorúság az én életem.

Cóż jest człowiek, że go tak wielce ważysz? a że przykładasz ku niemu serce twoje?

Micsoda az ember, hogy őt ily nagyra becsülöd, és hogy figyelmedet fordítod reá?

A że go nawiedzasz na każdy zaranek? i na każdą chwilę doświadczasz go?

Meglátogatod őt minden reggel, és minden szempillantásban próbálod őt.

Pokądże się nie odwrócisz odemnie? a nie zaniechasz mię, ażbym przełknął ślinę moję?

Míglen nem fordítod el tőlem szemedet, nem távozol csak addig is tőlem, a míg nyálamat lenyelem?

Zgrzeszyłem, cóż mam czynić? o stróżu ludzki! czemuś mię sobie za cel położył, abym był sam sobie ciężarem?

Vétkeztem! Mit cselekedjem én néked, oh embereknek őrizője? Mért tettél ki czéltáblául magadnak? Mért legyek magamnak is terhére.

Przecz nie odejmiesz przestępstwa mego, i nie przepuścisz nieprawości mojej? Bo się teraz w prochu położę, a choćbyś mię szukał rano, nie będzie mię.

És mért nem bocsátod meg vétkemet és nem törlöd el az én bűnömet? Hiszen immár a porban fekszem, és ha keresel engem, nem leszek.