Job 3

Potem otworzył Ijob usta swoje, i złorzeczył dniowi swemu.
بالاخره ایّوب لب به سخن گشود و روزی را که متولّد شده بود نفرین کرد: ایّوب
I zawołał Ijob, mówiąc:
لعنت بر آن روزی که به دنیا آمدم و شبی که نطفه‌ام در رحم مادرم بسته شد.
Bodaj był zginął dzień, któregom się urodził! i noc,w którą rzeczono: Począł się mężczyzna!
لعنت بر آن روزی که به دنیا آمدم و شبی که نطفه‌ام در رحم مادرم بسته شد.
Bodaj się był on dzień obrócił w ciemność! By się był o nim nie pytał Bóg z wysokości, i nie był oświecony światłością!
آن روز تاریک شود، خدا آن را به یاد نیاورد و نور در آن ندرخشد.
Bodaj go była zaćmiła ciemność i cień śmierci! by go był ogarnął obłok, i ustraszyła go gorącość dzienna!
در ظلمت و تاریکی ابدی فرو رود؛ ابر تیره بر آن سایه افکند و کسوف آن را بپوشاند.
Bodaj była noc onę osiadła ciemność, aby nie szła w liczbę dni rocznych, i w liczbę miesięcy nie przyszła!
آن شب را تاریکی غلیظ فرا گیرد، در خوشی با روزهای سال شریک نشود، و جزء شبهای ماه به حساب نیاید.
Bodaj noc ona była samotna, a śpiewania aby nie było w niej!
آن شب، شبی خاموش باشد و صدای خوشی در آن شنیده نشود.
Bodaj ją byli przeklęli, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi, wzruszać płacz swój!
آنهایی که می‌توانند هیولای دریایی را رام سازند، آن شب را نفرین کنند.
Bodaj się były zaćmiły gwiazdy przy zmierzkaniu jej! a czekając światła, aby się go była nie doczekała, ani nie oglądała zorzy porannej!
در آن شب ستاره‌ای ندرخشد و به امید روشنایی باشد، امّا سپیدهٔ صبح را نبیند،
Iż nie zawarła drzwi żywota mego, a nie skryła boleści od oczu moich.
زیرا رحم مادرم را نبست و مرا به این بلاها دچار کرد.
Przeczżem w żywocie nie umarł, albo, gdym z żywota wyszedł, czemum nie zginął?
چرا در وقت تولّدم نمردم و چرا زمانی که از رحم مادر به دنیا آمدم، جان ندادم؟
Przeczże mię piastowano na kolanach? a przeczżem ssał piersi?
چرا مادرم مرا بر زانوان خود گذاشت و پستان به دهنم نهاد؟
Albowiembym teraz leżał i odpoczywał; spałbym i miałbym pokój,
اگر در آن وقت می‌مردم، اکنون آرام و آسوده با پادشاهان و رهبران جهان که قصرهای خرابه را دوباره آباد نمودند، و خانه‌های خود را با طلا و نقره پُر کردند، خوابیده بودم.
Z królmi i z radcami ziemi, którzy sobie budowali na miejscach pustych;
اگر در آن وقت می‌مردم، اکنون آرام و آسوده با پادشاهان و رهبران جهان که قصرهای خرابه را دوباره آباد نمودند، و خانه‌های خود را با طلا و نقره پُر کردند، خوابیده بودم.
Albo z książętami, którzy mieli złoto, a napełniali domy swe srebrem,
اگر در آن وقت می‌مردم، اکنون آرام و آسوده با پادشاهان و رهبران جهان که قصرهای خرابه را دوباره آباد نمودند، و خانه‌های خود را با طلا و نقره پُر کردند، خوابیده بودم.
Albo czemum się nie stał jako martwy płód skryty? albo jako niemowlątka, które nie oglądały światłości?
چرا مانند جنین سقط شده دفن نشدم؛ مانند طفلی که هرگز روشنایی را ندید.
Tam niepobożni przestawają straszyć, i tam odpoczywają zwątleni w siłę.
زیرا در گور، مردمان شریر به کسی آسیب نمی‌رسانند و اشخاص خسته آرامش می‌یابند.
Tamże więźniowie sobie wydychają, a nie słyszą głosu trapiącego ich,
در آنجا حتّی زندانیان در صلح و صفا با هم به سر می‌برند و صدای زندانبان را نمی‌شنوند.
Mały i wielki tam sobie są równi a niewolnik wolny od pana swego.
کوچک و بزرگ یکسان هستند و غلام از دست صاحب خود آزاد می‌باشد.
Przecz nędznemu dana jest światłość, a żywot tym, którzy są utrapionego ducha?
چرا کسانی‌که بدبخت و اندوهگین هستند در روشنی به سر می‌برند؟
Którzy czekają śmierci, a nie przychodzi, choć jej pilniej szukają niż skarbów skrytych;
آنها در آرزوی مرگ هستند، امّا مرگ به سراغشان نمی‌آید و بیشتر از گنج در جستجوی گور خود می‌باشند
Którzyby się z radością weselili, pląsając, gdyby znaleźli grób.
و چقدر خوشحال می‌شوند، وقتی‌که می‌میرند و در گور می‌روند.
Przecz dana jest światłość mężowi, którego droga skryta jest, a którego Bóg ciężkościami ogarnął?
چرا نور بر کسانی بتابد که بیچاره هستند و راههای امید را از هر سو بسته می‌بینند؟
Albowiem kiedy mam jeść, wzdychanie moje przychodzi, a rozchodzi się jako woda ryczenie moje;
به جای غذا، غم می‌خورم و اشک و زاریم مانند آب جاری است.
Bo strach, któregom się lękał, przyszedł na mię, a czegom się obawiał, przydało mi się.
از آنچه می‌ترسیدم و وحشت می‌کردم، به سرم آمد.
Nie byłem bezpieczny, anim się uspokoił, anim odpoczywał, a przecież na mię przyszła trwoga.
آرام و قرار ندارم و رنج و غم من روزافزون است.