Job 17

Dech mój skażony jest; dni moje giną; groby mię czekają.

Mijn geest is verdorven, mijn dagen worden uitgeblust, de graven zijn voor mij.

Zaiste naśmiewcy są przy mnie, a w ich draźnieniu mieszka oko moje.

Zijn niet bespotters bij mij, en overnacht niet mijn oog in hunlieder verbittering?

Staw mi, proszę, rękojmię za się. Któż jest ten? Niech mi na to da rękę.

Zet toch bij, stel mij een borg bij U; wie zal hij zijn? Dat in mijn hand geklapt worde.

Boś serce ich ukrył przed wyrozumieniem; przetoż ich nie wywyższysz.

Want hun hart hebt Gij van kloek verstand verborgen; daarom zult Gij hen niet verhogen.

Kto pochlebia przyjaciołom, oczy synów jego ustaną.

Die met vleiing den vrienden wat aanzegt, ook zijner kinderen ogen zullen versmachten.

Wystawił mię zaiste na przypowieść ludziom, i jako śmiechowisko przed nimi.

Doch Hij heeft mij tot een spreekwoord der volken gesteld; zodat ik een trommelslag ben voor ieders aangezicht.

Zaćmione jest dla żałości oko moje, a wszystkie myśli moje są jako cień.

Daarom is mijn oog door verdriet verdonkerd, en al mijn ledematen zijn gelijk een schaduw.

Zdumieją się szczerzy nad tem; a niewinny przeciwko obłudnikowi powstanie.

De oprechten zullen hierover verbaasd zijn, en de onschuldige zal zich tegen den huichelaar opmaken;

Będzie się trzymał sprawiedliwy drogi swojej; a kto ma czyste ręce, przyczyni mocy.

En de rechtvaardige zal zijn weg vasthouden, en die rein van handen is, zal in sterkte toenemen.

Wy tedy wszyscy nawróćcie się, a pójdźcie, proszę; bo nie znajduję między wami mądrego.

Maar toch gij allen, keert weder, en komt nu; want ik vind onder u geen wijze.

Dni moje przeminęły; myśli moje rozerwane są, to jest, zamysły serca mego.

Mijn dagen zijn voorbijgegaan; uitgerukt zijn mijn gedachten, de bezittingen mijns harten.

Noc mi się w dzień obraca; a światłość skraca się dla ciemości.

Den nacht verstellen zij in den dag; het licht is nabij den ondergang vanwege de duisternis.

Jeźlibym czego oczekiwał, grób będzie domem moim, a w ciemnościach uścielę łoże moje.

Zo ik wacht, het graf zal mijn huis wezen; in de duisternis zal ik mijn bed spreiden.

Do dołu rzekę: Ojcem moim jesteś; a do robaków: Wy jesteście matką moją, i siostrą moją.

Tot de groeve roep ik: Gij zijt mijn vader! Tot het gewormte: Mijn moeder, en mijn zuster!

Bo gdzież teraz jest nadzieja moja? a oczekiwanie moje któż ogląda?

Waar zou dan nu mijn verwachting wezen? Ja, mijn verwachting, wie zal ze aanschouwen?

W głębię grobu zstąpię, ponieważ w prochu spólny odpoczynek wszystkich.

Zij zullen ondervaren met de handbomen des grafs, als er rust te zamen in het stof wezen zal.