Job 17

Dech mój skażony jest; dni moje giną; groby mię czekają.

Dýchání mé ruší se, dnové moji hynou, hrobu blízký jsem.

Zaiste naśmiewcy są przy mnie, a w ich draźnieniu mieszka oko moje.

Jistě posměvači jsou u mne, a pro jejich mne kormoucení nepřichází ani sen na oči mé.

Staw mi, proszę, rękojmię za się. Któż jest ten? Niech mi na to da rękę.

Postav mi, prosím, rukojmě za sebe; kdo jest ten, nechť mi na to ruky podá.

Boś serce ich ukrył przed wyrozumieniem; przetoż ich nie wywyższysz.

Nebo srdce jejich přikryl jsi, aby nerozuměli, a protož jich nepovýšíš.

Kto pochlebia przyjaciołom, oczy synów jego ustaną.

Kdož pochlebuje bližním, oči synů jeho zhynou.

Wystawił mię zaiste na przypowieść ludziom, i jako śmiechowisko przed nimi.

Jistě vystavil mne za přísloví lidem, a za divadlo všechněm,

Zaćmione jest dla żałości oko moje, a wszystkie myśli moje są jako cień.

Tak že pro žalost pošly oči mé, a oudové moji všickni stínu jsou podobni.

Zdumieją się szczerzy nad tem; a niewinny przeciwko obłudnikowi powstanie.

Užasnouť se nad tím upřímí, a však nevinný proti pokrytci vždy se zsilovati bude.

Będzie się trzymał sprawiedliwy drogi swojej; a kto ma czyste ręce, przyczyni mocy.

Přídržeti se bude, pravím, spravedlivý cesty své, a ten, jenž jest čistých rukou, posilní se více.

Wy tedy wszyscy nawróćcie się, a pójdźcie, proszę; bo nie znajduję między wami mądrego.

Tolikéž i vy všickni obraťte se, a poďte, prosím; neboť nenacházím mezi vámi moudrého.

Dni moje przeminęły; myśli moje rozerwane są, to jest, zamysły serca mego.

Dnové moji pomíjejí, myšlení má mizejí, přemyšlování, pravím, srdce mého.

Noc mi się w dzień obraca; a światłość skraca się dla ciemości.

Noc mi obracejí v den, a světla denního ukracují pro přítomnost temností.

Jeźlibym czego oczekiwał, grób będzie domem moim, a w ciemnościach uścielę łoże moje.

Abych pak čeho i očekával, hrob bude dům můj, ve tmě usteli ložce své.

Do dołu rzekę: Ojcem moim jesteś; a do robaków: Wy jesteście matką moją, i siostrą moją.

Jámu nazovu otcem svým, matkou pak a sestrou svou červy.

Bo gdzież teraz jest nadzieja moja? a oczekiwanie moje któż ogląda?

Kdež jest tedy očekávání mé? A kdo to, čím bych se troštoval, spatří?

W głębię grobu zstąpię, ponieważ w prochu spólny odpoczynek wszystkich.

Do skrýší hrobu sstoupí, poněvadž jest všechněm v prachu země odpočívati.