Job 16

Ale odpowiedział Ijob, i rzekł:

A odpovídaje Job, řekl:

Słyszałem takowych rzeczy wiele; przykrymi cieszycielami wy wszyscy jesteście.

Slyšel jsem již podobných věcí mnoho; všickni vy nepříjemní jste těšitelé.

I kiedyż będzie koniec tym próżnym słowom? albo co cię przymusza, że tak odpowiadasz?

Bude-liž kdy konec slovům povětrným? Aneb co tě popouzí, že tak mluvíš?

Azażbym ja tak mówił, jako wy, gdybyście wy byli na miejscu mojem? azażbym zbierał przeciwko wam słowa, i kiwałlibym nad wami głową swoją?

Zdaliž bych já tak mluviti mohl, jako vy, kdybyste byli na místě mém? Shromažďoval-li bych proti vám slova, aneb potřásal na vás hlavou svou?

Owszembym was posilał ustami memi, a ruchanie warg moich ulżyłoby boleści waszych.

Nýbrž posiloval bych vás ústy svými, a otvírání rtů mých krotilo by bolest.

Ale jeźli będę mówił, przecież się nie ukoi boleść moja; a jeźli też przestanę, izaż odejdzie odemnie?

Buď že mluvím, neumenšuje se bolesti mé, buď že tak nechám, neodchází ode mne.

A teraz zemdlił mię; spustoszyłeś, o Boże! wszystko zgromadzenie moje.

Ale ustavičně zemdlívá mne; nebo jsi mne, ó Bože, zbavil všeho shromáždění mého.

Pomarszczyłeś mię na świadectwo, a znaczne na mnie schudzenie moje na twarzy mojej, jawnie świadczy przeciwko mnie.

A vrásky jsi mi zdělal; což mám za svědka, ano patrná na mně hubenost má na tváři mé to osvědčuje.

Popędliwość jego porwała mię, i wziął nienawiść przeciwko mnie; a zgrzytając na mię zębami swemi, jako nieprzyjaciel mój, bystremi oczyma swemi spojrzał na mię.

Prchlivost jeho zachvátila mne, a vzal mne v nenávist, škřipě na mne zuby svými; jako nepřítel můj zaostřil oči své na mne.

Rozdzierają na mię usta swe, i sromotnie mię policzkowali, zebrawszy się społu przeciwko mnie.

Rozedřeli na mne ústa svá, potupně mne poličkujíce, proti mně se shromáždivše.

Podał mię Bóg przewrotnemu, a w ręce niepobożnych wydał mię.

Vydal mne Bůh silný nešlechetníku, a v ruce bezbožných uvedl mne.

Byłem w pokoju, ale mię potarł; a uchwyciwszy mię za szyję moję, roztrzaskał mię, i wystawił mię sobie za cel.

Pokoje jsem užíval, však potřel mne, a uchopiv mne za šíji mou, roztříštil mne, a vystavil mne sobě za cíl.

Ogarnęli mię strzelcy jego; rozciął nerki moje, a nie przepuścił, i rozlał na ziemię żółć moję.

Obklíčili mne střelci jeho, rozťal ledví má beze vší lítosti, a vylil na zem žluč mou.

Zranił mię, raną na ranę; rzucił się na mię, jako olbrzym.

Ranil mne ranou na ránu, outok učinil na mne jako silný.

Uszyłem wór na zsiniałą skórę moję, a oszpeciłem prochem głowę moję.

Žíni jsem ušil na zjízvenou kůži svou, a zohavil jsem v prachu sílu svou.

Twarz moja płaczem oszpecona, a na powiekach moich jest cień śmierci.

Tvář má oduřavěla od pláče, a na víčkách mých stín smrti jest.

Chociaż żadnego łupiestwa niemasz w rękach moich, a modlitwa moja jest czysta. (a jeźli nie tak,)

Ne pro nějaké bezpraví v rukou mých; nebo i modlitba má čistá jest.

O ziemio! nie zakrywajże krwi mojej, a niech nie ma miejsca wołanie moje!

Ó země, nepřikrývej krve mé, a nechť nemá místa volání mé.

Otoć i teraz w niebie jest świadek mój, jest świadek mój na wysokości.

Aj, nyní jestiť i v nebesích svědek můj, svědek můj, pravím, jest na výsostech.

O krasomówcy moi, przyjaciele moi! wylewa łzy do Boga oko moje.

Ó mudráci moji, přátelé moji, k Bohuť slzí oko mé.

Oby się godziło wieść spór człowiekowi z Bogiem, i jako synowi człowieczemu z bliźnim swym!

Ó by lze bylo muži v hádku s ním se vydati, jako synu člověka s přítelem svým.

Bo lata zamierzone nadchodzą, a ścieszką, którą się nie wrócę, już idą.

Nebo léta mně odečtená přicházejí, a cestou, kterouž se zase nenavrátím, již se beru.