Psalms 38

En salme av David; til ihukommelse.

Een psalm van David, om te doen gedenken.

Herre, straff mig ikke i din vrede, og tukt mig ikke i din harme!

O HEERE! straf mij niet in Uw groten toorn, en kastijd mij niet in Uw grimmigheid.

For dine piler har rammet mig, og din hånd er falt tungt på mig.

Want Uw pijlen zijn in mij gedaald, en Uw hand is op mij nedergedaald.

Det er intet friskt i mitt kjød for din vredes skyld, det er ingen fred i mine ben for min synds skyld.

Er is niets geheels in mijn vlees, vanwege Uw gramschap; er is geen vrede in mijn beenderen, vanwege mijn zonde.

For mine misgjerninger går over mitt hode, som en tung byrde er de mig for tunge.

Want mijn ongerechtigheden gaan over mijn hoofd; als een zware last zijn zij mij te zwaar geworden.

Mine bylder lukter ille, de råtner for min dårskaps skyld.

Mijn etterbuilen stinken, zij zijn vervuild, vanwege mijn dwaasheid.

Jeg er kroket, aldeles nedbøiet; hele dagen går jeg i sørgeklær.

Ik ben krom geworden, ik ben uitermate zeer nedergebogen; ik ga den gansen dag in het zwart.

For mine lender er fulle av brand, og det er intet friskt i mitt kjød.

Want mijn darmen zijn vol van een verachtelijke plage, en er is niets geheels in mijn vlees.

Jeg er kold og stiv og aldeles knust, jeg hyler for mitt hjertes stønnen.

Ik ben verzwakt, en uitermate zeer verbrijzeld; ik brul van het geruis mijns harten.

Herre, for ditt åsyn er all min lengsel, og mitt sukk er ikke skjult for dig.

HEERE! voor U is al mijn begeerte; en mijn zuchten is voor U niet verborgen.

Mitt hjerte slår heftig, min kraft har sviktet mig, og mine øines lys, endog det er borte for mig.

Mijn hart keert om en om, mijn kracht heeft mij verlaten; en het licht mijner ogen, ook zij zelven zijn niet bij mij.

Mine venner og mine frender holder sig i avstand fra min plage, og mine nærmeste står langt borte.

Mijn liefhebbers en mijn vrienden staan van tegenover mijn plage, en mijn nabestaanden staan van verre.

Og de som står mig efter livet, setter snarer, og de som søker min ulykke, taler om undergang, og på svik tenker de den hele dag.

En die mijn ziel zoeken, leggen mij strikken; en die mijn kwaad zoeken, spreken verdervingen, en zij overdenken den gansen dag listen.

Og jeg er som en døv, jeg hører ikke, og som en stum, som ikke later op sin munn.

Ik daarentegen ben als een dove, ik hoor niet, en als een stomme, die zijn mond niet opendoet.

Ja, jeg er som en mann som ikke hører, og som ikke har motsigelse i sin munn.

Ja, ik ben als een man, die niet hoort, en in wiens mond geen tegenredenen zijn.

For til dig, Herre, står mitt håp; du skal svare, Herre min Gud!

Want op U, HEERE! hoop ik; Gij zult verhoren, HEERE, mijn God!

For jeg sier: De vil ellers glede sig over mig; når min fot vakler, ophøier de sig over mig.

Want ik zeide: Dat zij zich toch over mij niet verblijden! Wanneer mijn voet zou wankelen, zo zouden zij zich tegen mij groot maken.

For jeg er nær ved å falle, og min smerte er alltid for mig.

Want ik ben tot hinken gereed, en mijn smart is steeds voor mij.

For jeg bekjenner min misgjerning, jeg sørger over min synd.

Want ik maak U mijn ongerechtigheid bekend, ik ben bekommerd vanwege mijn zonde.

Og mine fiender lever, er mektige, og mange er de som hater mig uten årsak.

Maar mijn vijanden zijn levende, worden machtig; en die mij om valse oorzaken haten, worden groot.

Og de som gjengjelder godt med ondt, står mig imot, fordi jeg jager efter det gode.

En die kwaad voor goed vergelden, staan mij tegen, omdat ik het goede najaag.

Forlat mig ikke, Herre! Min Gud, vær ikke langt borte fra mig! Skynd dig å hjelpe mig, Herre, min frelse!

Verlaat mij niet, o HEERE, mijn God! wees niet verre van mij. Haast U tot mijn hulp, HEERE, mijn Heil!