Job 6

Na ka whakautu a Hopa, ka mea,
Y RESPONDIÓ Job y dijo:
Aue, me i ata paunatia toku mamae, me i huihuia, me i whakairihia toku aitua ki te pauna!
¡Oh si pesasen al justo mi queja y mi tormento, Y se alzasen igualmente en balanza!
Na inaianei taimaha ake i te onepu o te moana: heoi he ohorere rawa aku kupu.
Porque pesaría aquél más que la arena del mar: Y por tanto mis palabras son cortadas.
Kei roto hoki i ahau nga pere a te Kaha Rawa, inumia ake e toku wairua to ratou paihana: rarangi tonu mai nga whakawehi a te Atua hei hoariri moku.
Porque las saetas del Todopoderoso están en mí, Cuyo veneno bebe mi espíritu; Y terrores de Dios me combaten.
E tangi ano ranei te kaihe mohoao i te mea kei te tarutaru ia? e tangi ano ranei te kau i te mea e kai ana?
¿Acaso gime el asno montés junto á la hierba? ¿Muge el buey junto á su pasto?
E taea ranei te kai, te mea kahore nei ona ha, ki te kahore he tote? He reka ranei te whakakahukahu o te hua manu?
¿Comeráse lo desabrido sin sal? ¿Ó habrá gusto en la clara del huevo?
Hore rawa toku wairua e mea kia pa atu ki ena; to ratou rite ki ahau kei te kai whakarihariha.
Las cosas que mi alma no quería tocar, Por los dolores son mi comida.
Aue, me i riro mai taku i tono ai, me i homai e te Atua taku e tumanako nei!
¡Quién me diera que viniese mi petición, Y que Dios me otorgase lo que espero;
Me i pai hoki te Atua kia whakangaromia ahau, kia tukua mai tona ringa hei hatepe i ahau!
Y que pluguiera á Dios quebrantarme; Que soltara su mano, y me deshiciera!
Penei kua ai ano he whakamarie moku; ae, ka tino hari ahau ki te mamae, kahore nei e tohu i ahau: kihai hoki nga kupu a te Mea Tapu i huna e ahau.
Y sería aún mi consuelo, Si me asaltase con dolor sin dar más tregua, Que yo no he escondido las palabras del Santo.
He aha toku kaha, e tatari ai ahau? He aha hoki toku mutunga, e whakamanawanui ai ahau?
¿Cuál es mi fortaleza para esperar aún? ¿Y cuál mi fin para dilatar mi vida?
He kaha kohatu ranei toku kaha? He parahi ranei oku kikokiko?
¿Es mi fortaleza la de las piedras? ¿Ó mi carne, es de acero?
Ehara ranei i te mea kahore he awhina moku i roto i ahau, a kua oti te ngoi te pei i roto i ahau?
¿No me ayudo cuanto puedo, Y el poder me falta del todo?
Ko te tangata e ngoikore ana te ngakau kia puta mai te aroha o tona hoa ki a ia, ahakoa kua mahue i a ia te wehi i te Kaha Rawa.
El atribulado es consolado de su compañero: Mas hase abandonado el temor del Omnipotente.
He mahi tinihanga ta oku teina, he pera me ta te awa; rere ana ratou ano he waipuke awaawa,
Mis hermanos han mentido cual arroyo: Pasáronse como corrientes impetuosas,
Kua mangu nei i te hukapapa, ngaro ana te hukarere i roto.
Que están escondidas por la helada, Y encubiertas con nieve;
I te wa e mahana ai, ka memeha atu; i te weraweratanga, moti iho ratou i to ratou wahi.
Que al tiempo del calor son deshechas, Y en calentándose, desaparecen de su lugar;
Ka peka ke nga tira e haere ana ra reira; riro ana ki te kore, a ngaro iho.
Apártanse de la senda de su rumbo, Van menguando y piérdense.
Tirotirohia ana e nga tira o Tema; taria atu ana e nga tangata haere o Hepa.
Miraron los caminantes de Temán, Los caminantes de Saba esperaron en ellas:
Whakama ana ratou mo ratou i whakamanawa atu ki reira; te taenga ki aua awa, kanakana kau ana.
Mas fueron avergonzados por su esperanza; Porque vinieron hasta ellas, y halláronse confusos.
Na he kahore noa iho koutou; ka kite koutou i te mea whakamataku, a ka wehi.
Ahora ciertamente como ellas sois vosotros: Que habéis visto el tormento, y teméis.
I mea ranei ahau, Homai ki ahau? He hakari ranei maku e homai i o koutou rawa?
¿Os he dicho yo: Traedme, Y pagad por mí de vuestra hacienda;
I mea ranei, whakaorangia ahau i te ringa o te hoariri? Hokona ahau i roto i te ringa o te kaitukino?
Y libradme de la mano del opresor, Y redimidme del poder de los violentos?
Whakaakona ahau, a ka whakarongo puku ahau; whakaaturia ki ahau te mea i he ai ahau.
Enseñadme, y yo callaré: Y hacedme entender en qué he errado.
Ano te kaha o nga kupu tika! Ko te aha ia te riria ana e a koutou kupu?
¡Cuán fuertes son las palabras de rectitud! Mas ¿qué reprende el que reprende de vosotros?
E mea ana ranei koutou kia riria nga kupu? he hau kau nei hoki nga korero a te tangata kua pau ona whakaaro.
¿Pensáis censurar palabras, Y los discursos de un desesperado, que son como el viento?
Ae ra, e mea ana koutou ki te maka rota mo nga pani, ki te mea i to koutou hoa hei taonga hokohoko.
También os arrojáis sobre el huérfano, Y hacéis hoyo delante de vuestro amigo.
Na whakaae mai, titiro mai ki ahau; he pono hoki e kore ahau e korero teka ki to koutou kanohi.
Ahora pues, si queréis, mirad en mí, Y ved si miento delante de vosotros.
Tena ra, tahuri mai; kaua hoki te he e waiho; ina, tahuri mai, he tika hoki taku take.
Tornad ahora, y no haya iniquidad; Volved aún á considerar mi justicia en esto.
He he koia kei toku arero? e kore ranei toku hinengaro e mohio ki nga mea whanoke?
¿Hay iniquidad en mi lengua? ¿No puede mi paladar discernir las cosas depravadas?