Job 7

Tsy mahafantatra izay ratsy va ny vavako? Tsy mpiantafika va ny zanak'olombelona etỳ ambonin'ny tany? Ary tsy tahaka ny andron'ny mpikarama va ny androny?
CIERTAMENTE tiempo limitado tiene el hombre sobre la tierra, Y sus días son como los días del jornalero.
Toy ny mpanompo maniry alokaloka, ary toy ny mpikarama miandry ny karaman'ny asany,
Como el siervo anhela la sombra, Y como el jornalero espera el reposo de su trabajo:
Dia toy izany no anaovana ahy hahita volana mampahory, ary alina mahadisadisa no tendrena ho ahy.
Así poseo yo meses de vanidad, Y noches de trabajo me dieron por cuenta.
Raha vao mandry aho, dia mieritreritra hoe: Rahoviana re no hifoha aho? Fa mihalava izany ny alina, ary mivadibadika indrindra aho mandra-pahazavan'ny andro.
Cuando estoy acostado, digo: ¿Cuándo me levantaré? Y mide mi corazón la noche, Y estoy harto de devaneos hasta el alba.
Ny nofoko mitafy olitra sy baingan-tany; efa maina ny hoditro, kanjo mitsiranorano indray.
Mi carne está vestida de gusanos, y de costras de polvo; Mi piel hendida y abominable.
Faingana noho ny famahanan-tenona ny androko ka lany tsy misy fanantenana.
Y mis días fueron más ligeros que la lanzadera del tejedor, Y fenecieron sin esperanza.
Tsarovy fa rivotra ny aiko: ary tsy hahita soa intsony ny masoko.
Acuérdate que mi vida es viento, Y que mis ojos no volverán á ver el bien.
Tsy hahita ahy intsony ny mason'izay mijery ahy: Ny masonao hizaha ahy, fa tsy ho ao aho.
Los ojos de los que me ven, no me verán más: Tus ojos sobre mí, y dejaré de ser.
Tahaka ny rahona misava ka levona, dia tahaka izany koa, izay midina any amin'ny fiainan-tsi-hita tsy mba hiakatra intsony;
La nube se consume, y se va: Así el que desciende al sepulcro no subirá;
Tsy hiverina any an-tranony intsony izy. Ary tsy hahalala azy intsony ny fonenany.
No tornará más á su casa, Ni su lugar le conocerá más.
Ary izaho dia tsy hamehy vava, Fa hiteny noho ny fahorian'ny fanahiko sy hitaraina noho ny fangidian'ny aiko.
Por tanto yo no reprimiré mi boca; Hablaré en la angustia de mi espíritu, Y quejaréme con la amargura de mi alma.
Ranomasina va aho, na trozona, No dia asianao fiambenana?
¿Soy yo la mar, ó ballena, Que me pongas guarda?
Raha hoy izaho: Hampionona ahy ny farafarako, hampitony ny fitarainako ny fandriako.
Cuando digo: Mi cama me consolará, Mi cama atenuará mis quejas;
Dia mampitahotra ahy amin'ny nofy Hianao ary mampihorohoro ahy amin'ny tsindrimandry;
Entonces me quebrantarás con sueños, Y me turbarás con visiones.
Ka dia aleon'ny fanahiko ny hokendaina, eny, aleoko ny fahafatesana aza toy izay izato fitofezako izato;
Y así mi alma tuvo por mejor el ahogamiento, Y quiso la muerte más que mis huesos.
Maharikoriko ahy izao, tsy tiako ny ho velona ela; Ilaozy miala aho, fa fofona foana ny androko.
Aburríme: no he de vivir yo para siempre; Déjame, pues que mis días son vanidad.
Inona moa ny zanak'olombelona, no ekenao ho lehibe, ka ampandinihinao azy ny fonao,
¿Qué es el hombre, para que lo engrandezcas, Y que pongas sobre él tu corazón,
Sady fantarinao isa-maraina izy; sy izahanao toetra isaky ny indray mipi-maso?
Y lo visites todas las mañanas, Y todos los momentos lo pruebes?
Mandra-pahoviana re vao hihodina tsy hijery ahy Hianao, ka mba hiala amiko mandra-piteliko rora?
¿Hasta cuándo no me dejarás, Ni me soltarás hasta que trague mi saliva?
Na dia ho nanota aza aho, nampaninona Anao moa izany, ry Mpandinika ny olombelona? Nahoana no dia nataonao fikendry aho, ka efa tonga enta-mavesatra amiko aho?
Pequé, ¿qué te haré, oh Guarda de los hombres? ¿Por qué me has puesto contrario á ti, Y que á mí mismo sea pesado?
Ary nahoana no tsy mamela ny fahadisoako sy manaisotra ny heloko Hianao? Fa izao dia efa handry any amin'ny vovoka aho; ary hitady ahy fatratra Hianao, fa tsy ho atỳ intsony aho.
¿Y por qué no quitas mi rebelión, y perdonas mi iniquidad? Porque ahora dormiré en el polvo, Y si me buscares de mañana, ya no seré.