Job 17

My breath is corrupt, my days are extinct, the graves are ready for me.

“Yaşama gücüm tükendi, günlerim kısaldı, Mezar gözlüyor beni.

Are there not mockers with me? and doth not mine eye continue in their provocation?

Çevremi alaycılar kuşatmış, Gözümü onların aşağılamasıyla açıp kapıyorum.

Lay down now, put me in a surety with thee; who is he that will strike hands with me?

“Ey Tanrı, kefilim ol kendine karşı, Başka kim var bana güvence verecek?

For thou hast hid their heart from understanding: therefore shalt thou not exalt them.

Çünkü onların aklını anlayışa kapadın, Bu yüzden onları zafere kavuşturmayacaksın.

He that speaketh flattery to his friends, even the eyes of his children shall fail.

Para için dostlarını satan adamın Çocuklarının gözünün feri söner.

He hath made me also a byword of the people; and aforetime I was as a tabret.

“Tanrı beni insanların diline düşürdü, Yüzüme tükürmekteler.

Mine eye also is dim by reason of sorrow, and all my members are as a shadow.

Kederden gözümün feri söndü, Kollarım bacaklarım çırpı gibi.

Upright men shall be astonied at this, and the innocent shall stir up himself against the hypocrite.

Dürüst insanlar buna şaşıyor, Suçsuzlar tanrısızlara saldırıyor.

The righteous also shall hold on his way, and he that hath clean hands shall be stronger and stronger.

Doğrular kendi yolunu tutuyor, Elleri temiz olanlar gittikçe güçleniyor.

But as for you all, do ye return, and come now: for I cannot find one wise man among you.

“Ama siz, hepiniz gelin yine deneyin! Aranızda bir bilge bulamayacağım.

My days are past, my purposes are broken off, even the thoughts of my heart.

Günlerim geçti, tasarılarım, Dileklerim suya düştü.

They change the night into day: the light is short because of darkness.

Bu insanlar geceyi gündüze çeviriyorlar, Karanlığa ‘Işık yakındır’ diyorlar.

If I wait, the grave is mine house: I have made my bed in the darkness.

Ölüler diyarını evim diye gözlüyorsam, Yatağımı karanlığa seriyorsam,

I have said to corruption, Thou art my father: to the worm, Thou art my mother, and my sister.

Çukura ‘Babam’, Kurda ‘Annem, kızkardeşim’ diyorsam,

And where is now my hope? as for my hope, who shall see it?

Umudum nerede? Kim benim için umut görebilir?

They shall go down to the bars of the pit, when our rest together is in the dust.

Umut benimle ölüler diyarına mı inecek? Toprağa birlikte mi gireceğiz?”