Job 3

Allora Giobbe aprì la bocca e maledisse il giorno della sua nascita.

بالاخره ایّوب لب به سخن گشود و روزی را که متولّد شده بود نفرین کرد: ایّوب

E prese a dire così:

لعنت بر آن روزی که به دنیا آمدم و شبی که نطفه‌ام در رحم مادرم بسته شد.

"Perisca il giorno ch’io nacqui e la notte che disse: "E’ concepito un maschio!"

لعنت بر آن روزی که به دنیا آمدم و شبی که نطفه‌ام در رحم مادرم بسته شد.

Quel giorno si converta in tenebre, non se ne curi Iddio dall’alto, né splenda sovr’esso raggio di luce!

آن روز تاریک شود، خدا آن را به یاد نیاورد و نور در آن ندرخشد.

Se lo riprendano le tenebre e l’ombra di morte, resti sovr’esso una fitta nuvola, le eclissi lo riempian di paura!

در ظلمت و تاریکی ابدی فرو رود؛ ابر تیره بر آن سایه افکند و کسوف آن را بپوشاند.

Quella notte diventi preda d’un buio cupo, non abbia la gioia di contar tra i giorni dell’anno, non entri nel novero de’ mesi!

آن شب را تاریکی غلیظ فرا گیرد، در خوشی با روزهای سال شریک نشود، و جزء شبهای ماه به حساب نیاید.

Quella notte sia notte sterile, e non vi s’oda grido di gioia.

آن شب، شبی خاموش باشد و صدای خوشی در آن شنیده نشود.

La maledicano quei che maledicono i giorni e sono esperti nell’evocare il drago.

آنهایی که می‌توانند هیولای دریایی را رام سازند، آن شب را نفرین کنند.

Si oscurino le stelle del suo crepuscolo, aspetti la luce e la luce non venga, e non miri le palpebre dell’alba,

در آن شب ستاره‌ای ندرخشد و به امید روشنایی باشد، امّا سپیدهٔ صبح را نبیند،

poiché non chiuse la porta del seno che mi portava, e non celò l’affanno agli occhi miei.

زیرا رحم مادرم را نبست و مرا به این بلاها دچار کرد.

Perché non morii nel seno di mia madre? Perché non spirai appena uscito dalle sue viscere?

چرا در وقت تولّدم نمردم و چرا زمانی که از رحم مادر به دنیا آمدم، جان ندادم؟

Perché trovai delle ginocchia per ricevermi e delle mammelle da poppare?

چرا مادرم مرا بر زانوان خود گذاشت و پستان به دهنم نهاد؟

Ora mi giacerei tranquillo, dormirei, ed avrei così riposo

اگر در آن وقت می‌مردم، اکنون آرام و آسوده با پادشاهان و رهبران جهان که قصرهای خرابه را دوباره آباد نمودند، و خانه‌های خود را با طلا و نقره پُر کردند، خوابیده بودم.

coi re e coi consiglieri della terra che si edificarono mausolei,

اگر در آن وقت می‌مردم، اکنون آرام و آسوده با پادشاهان و رهبران جهان که قصرهای خرابه را دوباره آباد نمودند، و خانه‌های خود را با طلا و نقره پُر کردند، خوابیده بودم.

coi principi che possedean dell’oro e che empiron d’argento le lor case;

اگر در آن وقت می‌مردم، اکنون آرام و آسوده با پادشاهان و رهبران جهان که قصرهای خرابه را دوباره آباد نمودند، و خانه‌های خود را با طلا و نقره پُر کردند، خوابیده بودم.

o, come l’aborto nascosto, non esisterei, sarei come i feti che non videro la luce.

چرا مانند جنین سقط شده دفن نشدم؛ مانند طفلی که هرگز روشنایی را ندید.

Là cessano gli empi di tormentare gli altri. Là riposano gli stanchi,

زیرا در گور، مردمان شریر به کسی آسیب نمی‌رسانند و اشخاص خسته آرامش می‌یابند.

là i prigioni han requie tutti insieme, senz’udir voce d’aguzzino.

در آنجا حتّی زندانیان در صلح و صفا با هم به سر می‌برند و صدای زندانبان را نمی‌شنوند.

Piccoli e grandi sono là del pari, e lo schiavo è libero del suo padrone.

کوچک و بزرگ یکسان هستند و غلام از دست صاحب خود آزاد می‌باشد.

Perché dar la luce all’infelice e la vita a chi ha l’anima nell’amarezza,

چرا کسانی‌که بدبخت و اندوهگین هستند در روشنی به سر می‌برند؟

i quali aspettano la morte che non viene, e la ricercano più che i tesori nascosti,

آنها در آرزوی مرگ هستند، امّا مرگ به سراغشان نمی‌آید و بیشتر از گنج در جستجوی گور خود می‌باشند

e si rallegrerebbero fino a giubilarne, esulterebbero se trovassero una tomba?

و چقدر خوشحال می‌شوند، وقتی‌که می‌میرند و در گور می‌روند.

Perché dar vita a un uomo la cui via è oscura? e che Dio ha stretto in un cerchio?

چرا نور بر کسانی بتابد که بیچاره هستند و راههای امید را از هر سو بسته می‌بینند؟

Io sospiro anche quando prendo il mio cibo, e i miei gemiti si spandono com’acqua.

به جای غذا، غم می‌خورم و اشک و زاریم مانند آب جاری است.

Non appena temo un male, ch’esso mi colpisce; e quel che pavento, mi piomba addosso.

از آنچه می‌ترسیدم و وحشت می‌کردم، به سرم آمد.

Non trovo posa, né requie, né pace, il tormento è continuo!"

آرام و قرار ندارم و رنج و غم من روزافزون است.