Job 17

רוחי חבלה ימי נזעכו קברים לי׃

Dech mój skażony jest; dni moje giną; groby mię czekają.

אם לא התלים עמדי ובהמרותם תלן עיני׃

Zaiste naśmiewcy są przy mnie, a w ich draźnieniu mieszka oko moje.

שימה נא ערבני עמך מי הוא לידי יתקע׃

Staw mi, proszę, rękojmię za się. Któż jest ten? Niech mi na to da rękę.

כי לבם צפנת משכל על כן לא תרמם׃

Boś serce ich ukrył przed wyrozumieniem; przetoż ich nie wywyższysz.

לחלק יגיד רעים ועיני בניו תכלנה׃

Kto pochlebia przyjaciołom, oczy synów jego ustaną.

והצגני למשל עמים ותפת לפנים אהיה׃

Wystawił mię zaiste na przypowieść ludziom, i jako śmiechowisko przed nimi.

ותכה מכעש עיני ויצרי כצל כלם׃

Zaćmione jest dla żałości oko moje, a wszystkie myśli moje są jako cień.

ישמו ישרים על זאת ונקי על חנף יתערר׃

Zdumieją się szczerzy nad tem; a niewinny przeciwko obłudnikowi powstanie.

ויאחז צדיק דרכו וטהר ידים יסיף אמץ׃

Będzie się trzymał sprawiedliwy drogi swojej; a kto ma czyste ręce, przyczyni mocy.

ואולם כלם תשבו ובאו נא ולא אמצא בכם חכם׃

Wy tedy wszyscy nawróćcie się, a pójdźcie, proszę; bo nie znajduję między wami mądrego.

ימי עברו זמתי נתקו מורשי לבבי׃

Dni moje przeminęły; myśli moje rozerwane są, to jest, zamysły serca mego.

לילה ליום ישימו אור קרוב מפני חשך׃

Noc mi się w dzień obraca; a światłość skraca się dla ciemości.

אם אקוה שאול ביתי בחשך רפדתי יצועי׃

Jeźlibym czego oczekiwał, grób będzie domem moim, a w ciemnościach uścielę łoże moje.

לשחת קראתי אבי אתה אמי ואחתי לרמה׃

Do dołu rzekę: Ojcem moim jesteś; a do robaków: Wy jesteście matką moją, i siostrą moją.

ואיה אפו תקותי ותקותי מי ישורנה׃

Bo gdzież teraz jest nadzieja moja? a oczekiwanie moje któż ogląda?

בדי שאל תרדנה אם יחד על עפר נחת׃

W głębię grobu zstąpię, ponieważ w prochu spólny odpoczynek wszystkich.