Job 6

ויען איוב ויאמר׃

A Job progovori i reče:

לו שקול ישקל כעשי והיתי במאזנים ישאו יחד׃

"O, kad bi se jad moj izmjeriti mog'o, a nevolje moje stavit' na tezulju!

כי עתה מחול ימים יכבד על כן דברי לעו׃

Teže one jesu od sveg pijeska morskog, i stoga mi riječi zastraniti znaju.

כי חצי שדי עמדי אשר חמתם שתה רוחי בעותי אלוה יערכוני׃

Strijele Svesilnoga u mojem su mesu, ljuti otrov njihov ispija mi dušu, Božje se strahote oborile na me.

הינהק פרא עלי דשא אם יגעה שור על בלילו׃

TÓa, kraj svježe trave njače li magarac, muče li goveče kraj punih jasala?

היאכל תפל מבלי מלח אם יש טעם בריר חלמות׃

Zar hranu bljutavu jedemo bez soli? Zar kakove slasti ima u bjelancu?

מאנה לנגוע נפשי המה כדוי לחמי׃

Al' ono što mi se gadilo dotaći, to mi je sada sva hrana u bolesti.

מי יתן תבוא שאלתי ותקותי יתן אלוה׃

O, da bi se molba moja uslišala, da mi Bog ispuni ono čem se nadam!

ויאל אלוה וידכאני יתר ידו ויבצעני׃

O, kada bi me Bog uništiti htio, kada bi mahnuo rukom da me satre!

ותהי עוד נחמתי ואסלדה בחילה לא יחמול כי לא כחדתי אמרי קדוש׃

Za mene bi prava utjeha to bila, klicati bih mog'o u mukama teškim što se ne protivljah odluci Svetoga.

מה כחי כי איחל ומה קצי כי אאריך נפשי׃

Zar snage imam da mogu čekati? Radi kakve svrhe da ja duže živim?

אם כח אבנים כחי אם בשרי נחוש׃

Zar je snaga moja k'o snaga kamena, zar je tijelo moje od mjedi liveno?

האם אין עזרתי בי ותשיה נדחה ממני׃

Na što se u sebi osloniti mogu? Zar mi svaka pomoć nije uskraćena?

למס מרעהו חסד ויראת שדי יעזוב׃

Tko odbija milost bližnjemu svojemu, prezreo je strah od Boga Svesilnoga.

אחי בגדו כמו נחל כאפיק נחלים יעברו׃

Kao potok me iznevjeriše braća, kao bujice zimske svoje korito.

הקדרים מני קרח עלימו יתעלם שלג׃

Od leda mutne vode im se nadimlju, 'bujaju od snijega što se topit' stao;

בעת יזרבו נצמתו בחמו נדעכו ממקומם׃

al u doba sušno naskoro presahnu, od žege ishlape tada iz korita.

ילפתו ארחות דרכם יעלו בתהו ויאבדו׃

Karavane zbog njih skreću sa putova, u pustinju zađu i u njoj se gube.

הביטו ארחות תמא הליכת שבא קוו למו׃

Karavane temske očima ih traže, putnici iz Šebe nadaju se njima.

בשו כי בטח באו עדיה ויחפרו׃

A kad do njih dođu, nađu se u čudu, jer su se u nadi svojoj prevarili.

כי עתה הייתם לא תראו חתת ותיראו׃

U ovom ste času i vi meni takvi: vidjeste strahotu pa se preplašiste.

הכי אמרתי הבו לי ומכחכם שחדו בעדי׃

Rekoh li vam možda: 'Darujte mi štogod, poklonite nešto od svojega blaga;

ומלטוני מיד צר ומיד עריצים תפדוני׃

iz šake dušmanske izbavite mene, oslobodite me silnikova jarma?'

הורוני ואני אחריש ומה שגיתי הבינו לי׃

Vi me poučite, pa ću ušutjeti, u čem je moj prijestup, pokažite meni.

מה נמרצו אמרי ישר ומה יוכיח הוכח מכם׃

O, kako su snažne besjede iskrene! Al' kamo to vaši smjeraju prijekori?

הלהוכח מלים תחשבו ולרוח אמרי נאש׃

Mislite li možda prekoriti riječi? TÓa u vjetar ide govor očajnikov!

אף על יתום תפילו ותכרו על ריעכם׃

Nad sirotom kocku zar biste bacali i sa prijateljem trgovali svojim?

ועתה הואילו פנו בי ועל פניכם אם אכזב׃

U oči me sada dobro pogledajte, paz'te neću li vam slagati u lice.

שבו נא אל תהי עולה ושבי עוד צדקי בה׃

Povucite riječ! Kakve li nepravde! Povucite riječ, neporočan ja sam!

היש בלשוני עולה אם חכי לא יבין הוות׃

Zar pakosti ima na usnama mojim? Zar nesreću svaku okusio nisam?