Job 17

רוחי חבלה ימי נזעכו קברים לי׃

Daha mi nestaje, gasnu moji dani i za mene već se skupljaju grobari.

אם לא התלים עמדי ובהמרותם תלן עיני׃

Rugači su evo mene dohvatili, od uvreda oka sklopiti ne mogu.

שימה נא ערבני עמך מי הוא לידי יתקע׃

Stoga me zaštiti i budi mi jamcem kad mi nitko u dlan neće da udari.

כי לבם צפנת משכל על כן לא תרמם׃

Jer, srca si njina lišio razuma i dopustiti im nećeš da opstanu.

לחלק יגיד רעים ועיני בניו תכלנה׃

K'o taj što imanje dijeli drugovima, a djeci njegovoj dotle oči gasnu,

והצגני למשל עמים ותפת לפנים אהיה׃

narodima svim sam na ruglo postao, onaj kom u lice svatko pljunut' može.

ותכה מכעש עיני ויצרי כצל כלם׃

Od tuge vid mi se muti u očima, poput sjene moji udovi postaju.

ישמו ישרים על זאת ונקי על חנף יתערר׃

Začudit će se zbog toga pravednici, na bezbožnika će planuti čestiti;

ויאחז צדיק דרכו וטהר ידים יסיף אמץ׃

neporočni će na svom ustrajat' putu, čovjek čistih ruku ojačat će još više.

ואולם כלם תשבו ובאו נא ולא אמצא בכם חכם׃

Hajde, svi vi, nećete li opet počet', tÓa među vama ja mudra ne nalazim!

ימי עברו זמתי נתקו מורשי לבבי׃

Minuli su dani, propale zamisli, želje srca moga izjalovile se.

לילה ליום ישימו אור קרוב מפני חשך׃

'U noći najcrnjoj, dan se približava; blizu je već svjetlo što tminu izgoni.'

אם אקוה שאול ביתי בחשך רפדתי יצועי׃

A meni je nada otići u Šeol i prostrijeti sebi ležaj u mrklini.

לשחת קראתי אבי אתה אמי ואחתי לרמה׃

Dovikujem grobu: 'Oče moj rođeni!' a crve pozdravljam: 'Mati moja, sestro!'

ואיה אפו תקותי ותקותי מי ישורנה׃

Ali gdje za mene ima jošte nade? Sreću moju tko će ikada vidjeti?

בדי שאל תרדנה אם יחד על עפר נחת׃

Hoće li u Šeol ona sa mnom sići da u prahu zajedno otpočinemo?"