Job 3

Bout pou bout, Jòb louvri bouch li, li pran madichonnen jou l' te fèt la.
Depois disso abriu Jó a sua boca, e amaldiçoou o seu dia.
Li di konsa:
E Jó falou, dizendo:
-Se pou Bondye efase jou m' te fèt la. Se pou l' efase jou lannwit m' te konmanse devlope nan vant manman m' lan.
Pereça o dia em que nasci, e a noite que se disse: Foi concebido um homem!
Fè jou sa a tounen fènwa, Bondye! Kote ou chita anwo a, pa janm chonje jou sa a ankò. Pa janm kite limyè solèy klere l'.
Converta-se aquele dia em trevas; e Deus, lá de cima, não tenha cuidado dele, nem resplandeça sobre ele a luz.
Se pou fènwa anvayi jou sa a. Se pou nwaj kouvri l' nèt. Se pou lonbraj lanmò bouche l' nèt.
Reclamem-no para si as trevas e a sombra da morte; habitem sobre ele nuvens; espante-o tudo o que escurece o dia.
Jou lannwit sa a, se pou fènwa pran l' pou li nèt. Se pou l' disparèt nèt nan lanne a pou yo pa janm konte l' nan almanak ankò.
Quanto àquela noite, dela se apodere a escuridão; e não se regozije ela entre os dias do ano; e não entre no número dos meses.
Se pou jou lannwit sa a fè cheve nan tèt moun kanpe, pou yo pa tande pèsonn ap ri!
Ah! Seja estéril aquela noite; que nela não entre voz de regozijo.
Se pou chòche yo bay jou lannwit sa a madichon, yo menm ki konn ki jan pou yo eksite levyatan an!
Amaldiçoem-na aqueles que amaldiçoam os dias, que são peritos em suscitar o leviatã.
Pa kite gwo zetwal devanjou a klere jou sa a. Pa janm fè bajou kase pou li, pou l' pa janm wè solèy leve.
As estrelas da alva se lhe escureçam; espere ela em vão a luz, e não veja as pálpebras da manhã;
Paske li pa t' enpoze m' soti nan vant manman m', li pa t' egzante m' tout soufrans sa yo.
porquanto não fechou as portas do ventre de minha mãe, nem escondeu dos meus olhos a aflição.
Poukisa mwen pa t' mouri depi nan vant manman m'? Poukisa mwen pa t' tou mouri nan pasaj kite sa?
Por que não morri ao nascer? Por que não expirei ao vir à luz?
Poukisa mwen te jwenn yon manman ki pran m' sou jenou li epi ki ban m' tete?
Por que me receberam os joelhos? E por que os seios, para que eu mamasse?
Si m' te mouri, atò konsa mwen pa ta nan tout lapenn sa a. Mwen ta kouche yon kote ap dòmi ak kè poze,
Pois agora eu estaria deitado e quieto; teria dormido e estaria em repouso,
ansanm ak wa yo ak gwo chèf yo, ki fè bati gwo tonm pou yo nan mitan dezè.
com os reis e conselheiros da terra, que reedificavam ruínas para si,
Mwen ta kouche ap dòmi ansanm ak chèf ki te gen kay yo plen lò ak ajan.
ou com os príncipes que tinham ouro, que enchiam as suas casas de prata;
Ou ankò, mwen ta tankou yon timoun ki fèt anvan tèm, tankou timoun ki fèt tou mouri.
ou, como aborto oculto, eu não teria existido, como as crianças que nunca viram a luz.
Kote yo ye anba tè a, mechan yo sispann bay kò yo mouvman. Anba tè a, sa ki bouke travay ap poze kò yo.
Ali os ímpios cessam de perturbar; e ali repousam os cansados.
Anba tè a, tout prizonye gen kè poze. Yo p'ap tande vwa majò prizon an nan zòrèy yo.
Ali os presos descansam juntos, e não ouvem a voz do exator.
Anba tè a, se menm bagay pou grannèg kou malere. Ata esklav pa gen mèt ankò!
O pequeno e o grande ali estão e o servo está livre de seu senhor.
Poukisa, Bondye, ou kite moun ki nan mizè ap viv? Poukisa ou bay moun ki nan gwo lapenn lavi?
Por que se concede luz ao aflito, e vida aos amargurados de alma;
Y'ap tann lanmò konsa. Men, lanmò pa vini! Yo ta pito lanmò pase nenpòt gwo richès!
que anelam pela morte sem que ela venha, e cavam em procura dela mais do que de tesouros escondidos;
Yo pa gen kè kontan toutotan yo pa mouri, toutotan yo pa ale anba tè.
que muito se regozijam e exultam, quando acham a sepultura?
Yo pa konn sa pou yo fè. Bondye sènen yo kote yo pase.
Sim, por que se concede luz ao homem cujo caminho está escondido, e a quem Deus cercou de todos os lados?
Mwen pa ka manje. Se plenn m'ap plenn. M'ap soufri, dlo nan je m' tankou larivyè k'ap koule.
Pois em lugar de meu pão vem o meu suspiro, e os meus gemidos se derramam como água.
Sa m' pè rive m' lan, se li k'ap rive m'. Sa m' pa ta vle wè a, se li ki tonbe sou mwen.
Porque aquilo que temo me sobrevém, e o que receio me acontece.
Kè m' pa poze. Tèt mwen pa la. Mwen pa ka dòmi. Se soti nan ka tonbe nan ka.
Não tenho repouso, nem sossego, nem descanso; mas vem a perturbação.