Job 4

Und Eliphas, der Temaniter, antwortete und sprach:

Kaj ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

Wenn man ein Wort an dich versucht, wird es dich verdrießen? Doch die Worte zurückzuhalten, wer vermöchte es?

Se oni provos diri al vi vorton, tio eble estos por vi turmenta? Sed kiu povas deteni sin de parolado?

Siehe, du hast viele unterwiesen, und erschlaffte Hände stärktest du;

Jen vi multajn instruis, Kaj manojn senfortiĝintajn vi refortigis;

den Strauchelnden richteten deine Worte auf, und sinkende Knie hast du befestigt.

Falantojn restarigis viaj vortoj, Kaj fleksiĝantajn genuojn vi fortigis;

Doch nun kommt es an dich, und es verdrießt dich; es erreicht dich, und du bist bestürzt.

Kaj nun, kiam tio trafis vin, vi perdis la forton; Ĝi ektuŝis vin, kaj vi ektimis.

Ist nicht deine Gottesfurcht deine Zuversicht, die Vollkommenheit deiner Wege deine Hoffnung?

Ĉu ne via timo antaŭ Dio estas via konsolo? Ĉu la virteco de viaj vojoj ne estas via espero?

Gedenke doch: Wer ist als Unschuldiger umgekommen, und wo sind Rechtschaffene vertilgt worden?

Rememoru do, ĉu pereis iu senkulpa? Kaj kie virtuloj estis ekstermitaj?

So wie ich es gesehen habe: die Unheil pflügen und Mühsal säen, ernten es.

Kiel mi vidis, tiuj, kiuj plugis pekojn kaj semis malbonagojn, Tiuj ilin rikoltas;

Durch den Odem Gottes kommen sie um, und durch den Hauch seiner Nase vergehen sie.

De la ekblovo de Dio ili pereas, Kaj de la ekspiro de Lia kolero ili malaperas.

Das Brüllen des Löwen und des Brüllers Stimme sind verstummt, und die Zähne der jungen Löwen sind ausgebrochen;

La kriado de leono kaj la voĉo de leopardo silentiĝis, Kaj la dentoj de junaj leonoj rompiĝis;

der Löwe kommt um aus Mangel an Raub, und die Jungen der Löwin werden zerstreut.

Leono pereis pro manko de manĝaĵo, Kaj idoj de leonino diskuris.

Und zu mir gelangte verstohlen ein Wort, und mein Ohr vernahm ein Geflüster davon.

Kaj al mi kaŝe alvenis vorto, Kaj mia orelo kaptis parteton de ĝi.

In Gedanken, welche Nachtgesichte hervorrufen, wenn tiefer Schlaf die Menschen befällt,

Dum meditado pri la vizioj de la nokto, Kiam profunda dormo falas sur la homojn,

kam Schauer über mich und Beben, und durchschauerte alle meine Gebeine;

Atakis min teruro kaj tremo, Kaj ĉiuj miaj ostoj eksentis timon.

und ein Geist zog vor meinem Angesicht vorüber, das Haar meines Leibes starrte empor.

Kaj spirito traflugis antaŭ mi, Kaj la haroj sur mia korpo rigidiĝis.

Es stand da, und ich erkannte sein Aussehen nicht; ein Bild war vor meinen Augen, ein Säuseln und eine Stimme hörte ich:

Staris bildo antaŭ miaj okuloj, sed mi ne povis rekoni ĝian aspekton; Estis silento, kaj mi ekaŭdis voĉon, dirantan:

Sollte ein Mensch gerechter sein als Gott, oder ein Mann reiner als der ihn gemacht hat?

Ĉu homo estas pli justa ol Dio? Ĉu viro estas pli pura ol lia Kreinto?

Siehe, auf seine Knechte vertraut er nicht, und seinen Engeln legt er Irrtum zur Last:

Vidu, al Siaj servantoj Li ne konfidas, Kaj Siajn anĝelojn Li trovas mallaŭdindaj:

wieviel mehr denen, die in Lehmhäusern wohnen, deren Grund im Staube ist! Wie Motten werden sie zertreten.

Des pli koncerne tiujn, Kiuj loĝas en argilaj dometoj, Fonditaj sur tero, Kaj kiujn formanĝas vermoj.

Von Morgen bis Abend werden sie zerschmettert; ohne daß man’s beachtet, kommen sie um auf ewig.

De la mateno ĝis la vespero ili disfalas, Pereas por ĉiam, kaj neniu tion atentas.

Ist es nicht so? wird ihr Zeltstrick an ihnen weggerissen, so sterben sie, und nicht in Weisheit.

La fadeno de ilia vivo estas distranĉita; Ili mortas, kaj ne en saĝeco.